به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از یورونیوز، این ویروس که «تغییر شکل دهنده بال» یا به اختصار «DWV» نام دارد، برای اولین بار ۴۰ سال پیش شناسایی شده بود و به گفتۀ دانشمندان گونه جدیدی از آن (که در سال ۲۰۰۱ در هلند ظاهر شده) بار دیگر رو به افزایش است.
این ویروس عمدتا توسط نوعی کنه که «Varroa Destructor» نام دارد، به زنبورهای عسل منتقل می‌شود و به گفتۀ پروفسور رابرت پکستون، جانورشناس دانشگاه مارتین لوتر آلمان «این کنه‌ها نه تنها ویروس را به زنبورهای عسل منتقل می‌کنند، بلکه بافت‌های بدن زنبورها را نیز می‌خورند».
پژوهشگران با تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به این ویروس طی ۲۰ سال گذشته، پی به جهش آن برده‌اند و می‌گویند که گونه جهش یافته به سرعت در حال گسترش است و در حال حاضر کلنی‌های زنبور عسل را «در سراسر جهان» تهدید می‌کند.
تنها خشکی بزرگی که تا کنون این ویروس در آن شناسایی نشده، استرالیا است و به نظر پژوهشگران دلیل آن نیز احتمالاً عدم گسترش کنۀ «واروآ» در آن کشور است.
«بزرگترین خطر» برای زنبورها
این کنه و ویروسی که منتقل می‌کند، در حالی زندگی زنبورهای عسل را بطور جدی به خطر انداخته که جمعیت زنبورهای عسل پیش از این نیز به دلیل تخریب زیستگاه‌های آنها، استفاده از آفت کش‌ها و تغییرات آب و هوایی بطور قابل توجهی کاهش یافته بود؛ بگونه‌ای که بنا بر گزارش موسسه زیست محیطی «Friends of the Earth» حدود یک دهم جمعیت زنبورهای وحشی در سراسر اروپا در معرض انقراض هستند.
با این وجود، پروفسور رابرت پکستون ویروس «تغییر شکل دهنده بال» را در میان تمام خطراتی که این گرده افشان‌های مهم را تهدید می‌کند، «بزرگترین خطر» می‌داند و با اتکا به یافته‌هایش که پس از ارزیابی حدود ۳ هزار مجموعه داده دربارۀ زنبورهای عسل حاصل شده، می‌گوید که گونۀ جدید این ویروس، زنبورها را سریع‌تر می‌کشد و راحت‌تر منتقل می‌شود.
ویروس «تغییر شکل دهنده بال» چگونه بر زنبورها تأثیر می‌گذارد؟
اگرچه بال‌های کوچک شده و لاغر، بارزترین علامت آلودگی به این ویروس است، اما «تغییر شکل دهنده بال» از درون به زنبورها حمله می‌کند.
شکم کوچک و گرد و پاهای فلج شده، از دیگر نشانه‌های زنبورهایی است که به این ویروس مبتلا شده‌اند و پس از دیدن این علایم نیز زنبور حداکثر تا ۴۸ ساعت زنده می‌ماند.
چه راه‌هایی برای محافظت از زنبورهای عسل وجود دارد؟
به گفتۀ پروفسور رابرت پکستون، مهمترین عامل جلوگیری از ابتلای زنبورها به کنۀ «واروآ»، توجه به بهداشت کندوهاست.
به این ترتیب نه تنها از کلنی زنبورها در کندوهای پرورشی می‌توان محافظت کرد بلکه از آلوده شدن زنبورهای وحشی که هیچ کس از آنها مراقبت نمی‌کند نیز می‌توان جلوگیری کرد.
