به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، لیگ برتر بیستویکم به پایان رسید؛ با تمامی حواشی و داستانهایی که در پی داشت. لیگی که از هفته نخست با مسائل و مشکلات زیرساختی و فنی همراه بود و تا هفته پایانی هم از شر مشکلات خلاص نشد. این مشکلات روی یکدیگر تلنبار شد و برخی از آنها، به لغو مسابقات هم انجامید.
هفته دوم، تیم شهر خودرو به دلیل برخی مشکلات داخلی راهی کرمان نشد تا با مس رفسنجان دیدار کند؛ مس رفسنجانی که بیشتر دیدارهای خانگی خود را خارج از شهر خود و در سرچشمه میزبانی کرد. از سوی دیگر، باشگاه نساجی مازندران که به قهرمانی جام حذفی این فصل هم رسید، حتی یک دیدار خانگی خود را در شهر قائمشهر برگزار نکرد و پس از چند میزبانی در شهر ساری، راهی مشهد، اصفهان و تهران شد.
در میان آماده نبودن شرایط برخی تیمها برای میزبانی در شهر خود، بودند تیمهای دیگری هم که در تهران تمرین میکردند و فقط برای مسابقات خانگی خود به استان یا شهر خود باز میگشتند. شهر خودرو یکی از این نمونهها بود که در طول فصل بیشتر روزها را در تهران گذراند و صرفاً برای بازیهای خانگی راهی مشهد میشد یا حتی گلگهر سیرجان و مس رفسنجان که شرایط مشابهی داشتند. در این بین، بدترین شرایط را قهرمان جام حذفی، نساجی داشت که نه تمریناتش را در مازندارن برگزار میکرد و نه بازیهای خانگیاش را تا خانه به دوشترین تیم لیگ برتر باشد.
اتفاقات رقم خورده در خصوص برخی از این تیمها و برگزاری تمرینات و بازیهای خانگی خارج از استان خودی، آشفتگی را به وجود آورد. به نحوی که آخرین دیدار خانگی نساجی که قرار بود در تهران مقابل تراکتور برگزار شود، از سوی سازمان لیگ و به علت آنچه دیر معرفی کردن ورزشگاه برگزاری مسابقه اعلام شد، لغو شد و پرونده مسابقه در اختیار کمیته انضباطی قرار گرفت.
پایان نیافتن لیگ و بلاتکلیفی دو دیدار هفته پایانی (نساجی - تراکتور و صنعت نفت - هوادار) ضربهای به حیثیت فوتبال باشگاهی کشور بود، آن هم برای کشور پهناوری چون ایران که مدتهاست داعیه میزبانی از جام ملتهای آسیا را در ادوار گذشته و همچنین پیشرو دارد. با توجه به اهمیت موضوع و شرایطی که پیش آمده، طرحی مطرح شده که البته هنوز در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ جنبه رسمی پیدا نکرده، اما به صورت جدی در حال پیگیری است.
طبق این طرح، هیچ یک از باشگاهها برای برگزاری تمرینات مرسوم خود و همچنین میزبانی از دیدارهای خانگی، حق خروج از استان را ندارند و باشگاهها یا مسئولان ورزش هر استان، وظیفه آمادهسازی امکانات لازم برای میزبانی و همچنین برگزاری تمرین در استان خود را خواهند داشت. در صورت رسمی شدن چنین طرحی و پیش رفتن آن، دیگر باشگاههایی چون نساجی، مس رفسنجان، گلگهر یا ... حق برگزاری تمرینات خود در تهران یا استانهای دیگر را ندارند و حتی تیمی چون نساجی باید دیدارهای خانگی خود را در استان خود انجام دهد.
برگزاری تمرینات و بازیهای تیمهای دیگر در استانهای غیر، باعث اعتراضهایی نیز در طول فصل شده بود. به طور مثال تیمهای تهرانی نسبت به عدم فراهم بودن زمین تمرینی در استان تهران و گرفته شدن آن توسط تیمهای دیگر استانها معترض بودند. حتی گاهی برخی تیمهای تهرانی برای اجاره ورزشگاه و انجام مسابقه خانگی دچار مشکل شدند که در نهایت تحت فشار بودن ورزشگاه پاس قوامین با برگزاری دیدارهای لیگ برتر و لیگ دسته اول، باعث افت کیفیت چمن این ورزشگاه شد که مورد اعتراض تیمهای میهمان میشد.
با توجه به لزوم فراهم کردن امکانات سختافزاری اولیه همچون زمین تمرین و ورزشگاه که در مسئله صدور مجوز حرفهای نیز مورد تأکید است، باشگاهها باید تلاش کنند که این موارد را رعایت کنند. همچنین فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ در صورت قطعی شدن چنین تصمیمی و ممنوعیت خروج تیمها از استان خودی برای برگزاری تمرینات و بازیهای خانگی، باید زودتر چنین تصمیمی را اتخاذ و اعلام کنند تا باشگاههای فوتبال یا مسئولان ورزش استانی، برای فراهم کردن امکانات خود سریعتر اقدام کنند.
شاید اولین قدمها برای حرفهای سازی فوتبال رسیدگی به اموری این چنینی باشد که باشگاهها حداقل زمین تمرینی برای انجام تمرینات و ورزشگاهی برای برگزاری دیدارهای خانگی خود داشته باشند. از همینرو، رسمی شدن چنین طرحی و مطرح کردن آن در هیئت رئیسه سازمان لیگ جزو الزاماتی است که باید به آن توجهی جدی داشت تا بلکه فوتبال ایران هم قدمی به سمت حرفهای شدن به معنای واقعی برداشته باشد.
انتهای پیام/