تیوادار سوروس در ۱۹۳۶ نام خانوادگی خود را به سوروس تغییر داد تا از آزار و اذیت نازی‌ها در امان بماند. پس از پایان جنگ‌جهانی دوم، روس‌ها باور داشتند که تیوادار یک افسر تحت تعقیب اس‌اس است، بنابراین او را دستگیر و راهی زندان کردند. با این حال او توانست از دست آنها بگریزد و به بوداپست بازگردد. پسرش پل سوروس که از جنگ جان به در برده بود، در ۱۹۴۸ راهی آمریکا شد. او با فرار از مجارستان در نهایت به منهتن رفت. سوروس که با پول کمی به نیویورک آمده بود، در کالج و انستیتو پلی‌تکنیک بروکلین نام‌نویسی کرد و توانست فوق‌لیسانس خود را دریافت کند. سوروس «آسوشیتس سوروس» را تاسیس کرد؛ شرکتی که در زمینه طراحی و ساخت تجهیزات جابه‌جایی کالاهای فله و بنادر فعالیت داشت. شرکت چندملیتی برزیلی توبارائو از طراحی‌های این شرکت برای چهاربرابر کردن تولید سنگ‌آهن برزیل بهره برد تا به بزرگ‌ترین تولیدکننده سنگ‌آهن شرکتی در جهان تبدیل شود. «سوروس آسوشیتس» هم‌اینک در ۹۱کشور جهان فعالیت دارد. پل سوروس و همسرش «کمک هزینه‌های تحصیلی پل و دیزی سوروس برای آمریکایی‌های جدید» را تاسیس کردند که بودجه تحصیل مهاجران و فرزندان آنان را تامین می‌کند. این بنیاد سالانه به ۳۰دانشجو کمک‌هزینه تحصیلی تا سقف ۹۰هزار دلار اعطا می‌کند.
پل سوروس در سال ۱۹۵۱ با دیزی شلنگر ازدواج کرد و آنها صاحب چهار فرزند شدند. وی در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۳ در خانه شخصی خود در منهتن درگذشت.
