به گزارش بهداشت نیوز، نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که دیدن کابوس ممکن است نشانه اولیه بیماری پارکینسون باشد. محققان دانشگاه بیرمنگام می گویند مردان مسنی که به طور مکرر کابوس های شبانه را تجربه می کنند، سه برابر بیشتر احتمال دارد که به این بیماری مبتلا شوند.
یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد دیدن کابوس های مکرر می تواند نشانه ای از شروع پارکینسون باشد. این یافته امید به یک برنامه غربالگری موثر را فراهم می کند که بیماران را قادر می سازد زودتر روند درمانی خود را شروع کنند. افراد مبتلا به بیماری عصبی ویرانگر، مستعد رویاهای ترسناک هستند، اما دانشمندان تا کنون استفاده از آنها را به عنوان یک علامت هشدار در نظر نگرفته اند.
اگرچه تشخیص زودهنگام پارکینسون می تواند واقعاً مفید باشد، اما شاخص های خطر بسیار کمی در این رابطه وجود دارد و بسیاری از آنها به آزمایش های بیمارستانی گران قیمت نیاز دارند یا مانند دیابت بسیار رایج و غیراختصاصی هستند.
یک تیم داده‌های ۳۸۱۸ شرکت کننده را به طور متوسط برای ۱۲ سال تحت بررسی قرار داده و تجزیه و تحلیل کردند. در ابتدا، آنها طیف وسیعی از نظرسنجی ها را تکمیل کردند که یکی از آنها شامل سؤالاتی در مورد کیفیت خواب بود.
محققان حداقل یک بار در هفته در پایان دوره مطالعه، افرادی که خواب های بد می دیدند را پیگیری کردند. در آن زمان، پزشکان ۹۱ مورد پارکینسون را تشخیص دادند. به طور کلی، احتمال ابتلا به این بیماری در کسانی که به طور منظم خواب های بد می دیدند، در مقایسه با کسانی که تجربه کابوس نداشتند، دو برابر بیشتر بود. با این حال، بیشتر تشخیص ها در پنج سال اول مطالعه اتفاق افتاد، زمانی که خطر بیش از سه برابر در مقایسه با همسالانی که با آرامش می خوابیدند، افزایش یافت.
نتایج این مطالعات نشان می دهد که افراد مسن تر مبتلا به پارکینسون احتمالاً چند سال قبل از بروز علائم لرزش، سفتی و کندی حرکت، شروع به دیدن کابوس های شبانه می کنند. این مطالعه همچنین نشان می دهد که رویاها می توانند اطلاعات مهمی در مورد ساختار و عملکرد مغز نشان دهند و ممکن است هدف مهمی برای تحقیقات علوم اعصاب باشند.
پارکینسون چه بلایی بر سر مغز می آورد؟
داروهایی که این بیماری را کنترل می کنند، زمانی که در اوایل بیماری تجویز می شوند، بسیار بهتر عمل می کنند تا زمانی که شرایط بدتر می شود. این موضوع به دلیل از دست دادن سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز است که در کنترل حرکت نقش دارد. این سلول های عصبی دوپامین تولید می کنند، یک پیام رسان شیمیایی که به کنترل حرکت بدن کمک می کند.
اگر این سلول ها آسیب دیده یا بمیرند، سطح دوپامین کاهش یافته و حرکات آهسته و غیر طبیعی می شوند. با این حال، علائم اغلب تنها پس از از بین رفتن حدود ۸۰ درصد از سلول های عصبی ظاهر می شوند.
در خاتمه گفتنی است تشخیص زودهنگام بیماری می تواند چنین تفاوتی در کیفیت زندگی و پیشرفت پارکینسون ایجاد کند. با مدیریت مناسب می توانید به زندگی خوب ادامه دهید و زندگی پرباری داشته باشید.
