به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، آقای قربانی معاون برنامه ریزی و اقتصادی وزیر جهاد کشاورزی در برنامه میز اقتصاد گفت: توجه نکردن به کشت قراردادی در سطح نهاد‌های خصوصی به ویژه واردکنندگان و شرکت‌های فرآوری و تغییر اقلیم خشکسالی، ریسک آب و هوایی مثل سیل و یخبندان، گرایش نداشتن به محصولات کم آب بر، نبود سیاست‌های حمایتی و پشتیبانی الگوی کشت و توجه نکردن به حوزه دانش بنیان سازی و زنجیره‌های ارزش در واقع از عواملی بوده که کشور را از برنامه خوداتکایی در محصولات راهبردی دور کرده است.
وی افزود: بخش کشاورزی یکی از بخش‌های ویژه است که در طول سال‌های گذشته، هدف گذاری‌های مختلفی برای آن انجام شده، اما برای این که این هدف گذاری به نتیجه برسد چند تا فاکتور را باید به صورت منسجم در قالب یک سیستم و برنامه جامع داشته باشیم.
چند گام در مدیریت درست مزرعه
قربانی با اشاره به اهمیت مدیریت مزرعه گفت: نخستین گام در مدیریت مزرعه، عملیات به زراعی و انتخاب بذر با کیفیت است و گام دوم عملیات ترویجی و سیاست‌های تشویقی است که باید برای تک تک محصولات داشته باشیم.
وی با بیان اینکه به هدف گذاری‌های مختلف در طول سال‌های گذشته نرسیدیم، افزود: در طول دوره‌های گذشته مشاهده کردیم که سطح زیرکشت حتی دانه‌های روغنی مثل سویا از سطح ۱۲۶ هزار هکتار به ۲۶ هزار هکتار تنزل پیدا کرده است.
واردات بی رویه برخی محصولات کشاورزی
معاون برنامه ریزی و اقتصادی وزیر جهاد کشاورزی گفت: چند نکته در عدم دستیابی تاثیرگذار است از جمله اولین فاکتور یا اولین مولفه‌ای که تاثیر منفی گذاشته است، واردات بی رویه محصولات کشاورزی است به گونه‌ای که طی سال گذشته ما حدود ۶۰۰-۷۰۰ هزار تن فقط در دانه‌های روغن افزایش واردات داشتیم. نکته دوم نبود برنامه جامع با پشتیبانی ترویج کشاورزی در طول چند سال گذشته بوده است.
سیاست‌های تشویقی و ترویجی در دستور کار دولت
قربانی با بیان اینکه سیاست‌های تشویقی و ترویجی در دستور کار دولت قرار گرفته است، افزود: پرداخت یارانه کاشت برای سویا شروع شده است و به ازای هر هکتار سه میلیون تومان به کشاورزانی که سویا بکارند، پرداخت می‌شود.
وی با بیان اینکه متاسفانه در چند سال گذشته به قانون افزایش بهره وری، توجه چندانی نشده است، گفت: در چند سال گذشته در برنامه ششم تاکید شده بود که الگوی کشت باید عملیاتی شود، اما سیاست‌های پشتیبان طراحی نشد.
قربانی افزود: بعد از استقرار دولت سیزدهم به این جمع بندی رسیدیم که اگر بخواهیم به الگوی کشت برسیم؛ بهتر است که از الگوی تولید شروع کنیم. یعنی مثل بازار سهام، پرتفوی اقتصادی یا پرتفوی درآمدی ویژه‌ای را در اختیار کشاورزان قرار بدهیم و براساس آن سیاست‌های تشویقی و اولویت کاشت را به کشاورزان ارائه کنیم.
