به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، رینیت آلرژیک نوعی حساسیت فصلی شایع است؛ بیماری‌ای که به واسطه شیوع بالا، با تحت الشعاع قرار دادن کیفیت زندگی و بهره وری شهروندان، بار اجتماعی - اقتصادی قابل توجهی بر دوش جوامع می‌گذارد.
میزان ابتلا به آلرژی در جهان در ۵۰ سال گذشته رو به افزایش بوده است.
یکی از شایع‌ترین انواع آلرژی، تب یونجه یا رینیت آلرژیک است. این بیماری حدود ۳۰ درصد جمعیت جهان را درگیر می‌کند.
دکتر وحید قبادی دانا، فوق تخصص آسم، آلرژی و ایمنی شناسی بالینی گفت: برخی از علایم این بیماری که در واقع التهاب مخاط بینی است، عبارت از گرفتگی بین، آبریزش بینی و چشم، ترشحات پشت حلق، خارش در بینی، گوش و حلق و کاهش بویایی است، البته اگر این علایم به همراه تب یا درد بدن باشد نشان از وجود عفونت در بدن دارد و آلرژی نیست.»
آسیب‌های رینیت آلرژیک محدود به علایم آن نیست؛ این بیماری که ممکن است یک حساسیت ساده به نظر برسد می‌تواند علت ریشه‌ای بیماری‌های دیگر هم باشد.
دکتر قبادی دانا گفت: رینیت آلرژیک می‌تواند به سینزیت آلرژیک مزمن بینجامد. همچنین به طور خاص در کودکان می‌تواند باعث عفونت مکرر گوش میانی شود. یکی دیگر از بیماری‌هایی که همراه رینیت آلرژیک است، بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال یا برگشت غذا از معده به مری است.
وی با بیان اینکه درمان نکردن رینیت آلرژیک می‌تواند به ایجاد آسم آلرژیک در فرد بینجامد، تأکید کرد: اگر فرد به یک ماده آلرژیک حساسیت داشته باشد و برای کنترل آن اقدام نکند، این احتمال وجود دارد که دامنه حساسیت او گسترده‌تر شود و به مواد دیگر نیز حساسیت پیدا کند.
گذشته از پیامد‌های سلامتی، رینیت آلرژیک با کاهش کیفیت زندگی فرد، پیامد‌های اجتماعی و اقتصادی زیادی به همراه می‌آورد.
این فوق تخصص آسم، آلرژی و ایمنی شناسی بالینی با اشاره به پیامد‌های رینیت آلرژیک همچون آپنه و خر و پف شبانه که به پایین آمدن کیفیت خواب شبانه و افت عملکرد شناختی فرد در طول روز می‌انجامد گفت: با در نظر گرفتن شیوع بالای این بیماری در جامعه، کنترل نکردن آن می‌تواند در بعد کلان، تبعات اجتماعی و اقتصادی کلانی در سطح ملی و بین المللی به همراه بیاورد.
مطالعه‌ای در آمریکا نشان می‌دهد رینیت آلرژیک در این کشور سالانه باعث حدود ۲ میلیون روز غیبت از مدرسه و ۶ میلیون روز غیبت کاری می‌شود. هزینه رینیت آلرژیک برای نظام درمان امریکا که در سال ۲۰۰۰ حدود ۶ میلیارد دلار بوده، در سال ۲۰۰۵ به بیش از ۱۱ میلیارد دلار افزایش یافته است؛ چیزی بیش از هزینه‌هایی که آسم، دیابت یا گرفتگی عروق کرونری قلب بر نظام درمان تحمیل می‌کند.
