به گزارش اقتصاد آنلاین، این آدم‌ها اعتمادبه‌نفس بالایی دارند، جوری که دوست دارند لباس می‌پوشند و متناسب با آن هم رفتار می‌کنند. همین؟ نه! همراه‌مان بمانید در این نوشته قرار است قدم به قدم یاد بگیریم که چگونه باکلاس باشیم.
لذت بردن از مُد یا خریدن لباس‌هایی که برای‌تان جذاب است هیچ ایرادی ندارد، اما از لباس‌هایی که مناسب اندام‌تان نیستند یا رنگ‌هایی که به شما نمی‌آیند صرف‌نظر کنید.
بنده‌ی مُد نباشید، چون در این صورت، مسخره، وسواسی یا سطحی به‌نظر خواهید رسید. لباس شما باید شخصیت‌تان را بالا ببرد، نه اینکه شخصیت جدیدی برای‌تان خلق کند یا تغییرش دهد. این توصیه در جنبه‌های زیادی از زندگی کاربرد دارد؛ جنبه‌هایی که «همرنگ جماعت شدن» ممکن است شما را تحت فشار قرار بدهد. برای شیک بودن کافی است کمی هوشمندانه لباس بپوشید.
ظاهر عالی داشتن، نیمی از باکلاس بودن است. لباس‌هایی بپوشید و از زیورآلاتی استفاده کنید که خوشایند و مناسب بدن‌تان باشند و هرگز چیزی نپوشید که با آن احساس راحتی ندارید. شما مجبور نیستید گران‌قیمت‌ترین لباس فروشگاه را به تن داشته باشید یا حتی همین لباس‌های گران‌قیمت را در یک حراجی خوب خریداری کنید، بلکه بهتر است به دنبال ظاهری منحصربه‌فرد و سنجیده باشید.
تمیزی و بهداشت فردی بسیار مهم است. به‌طور منظم دوش بگیرید و همیشه در جاهایی که برای اولین بار حضور می‌یابید با احساس و ظاهری تازه و شاداب حاضر شوید.
اگر می‌خواهید برای مکانی رسمی یا نسبتا رسمی لباس بپوشید، بهتر است شرایط را به خوبی درک کنید. اگر کمی رسمی‌تر لباس بپوشید، بهتر از این است که لباس غیررسمی به تن داشته باشید. ضمنا نباید برای حضور در یک محفل رسمی از لباس جین استفاده کنید.
در مورد عُرف و رسوم پوشش جایی که قرار است بروید، اطلاعات کسب کنید و در صورت سردرگمی از میزبان یا دوستانی که آنها هم قرار است بیایند پرس‌و‌جو کنید.
با نشانه‌های به جا مانده از مهمانی شب قبل، جایی نروید. مثلا آثار آرایش به جا مانده از مهمانی شب را از صورت‌تان پاک کنید و دوش بگیرید. هر جایی که قرار است بروید حتما باید نشان‌دهنده‌ی این باشد که آماده‌ی شروع یک روز جدید هستید.
حتی اگر شب سختی را پشت سر گذاشته‌اید، نگویید: «خسته و خواب آلودم»، این اصلا باکلاس نیست.
برای تهیه مجموعه صوتی «جذابیت و کاریزما» کلیک کنید
ریمل‌زدن، شانه‌زدن، بستن دکمه‌ها، بستن بند کفش و… را در مکان عمومی انجام ندهید. یعنی کارهای لازم برای آماده شدن و کاملا آراسته بودن را پیش از خروج از خانه تمام کنید. قبل از اینکه از خانه بیرون بروید، ریمل و رژلب‌تان را بزنید، لباس‌تان را مرتب کنید و هیچ کدام از این‌ها را برای بیرون از خانه باقی نگذارید.
زیرپوش‌تان نباید معلوم باشد.
خوب است که بخواهید زیبایی‌هایتان را به رخ بکشید، اما جلوه‌گری بیش از حد ممکن است تأثیر منفی داشته باشد، مخصوصا اگر در هدف جایی که در آن حضور پیدا کرده‌اید نگنجد. پوشش‌تان را هوشمندانه انتخاب کنید و با آن راحت باشید.
بخشی از باکلاس بودن، داشتن ژستِ خوب و زبان بدن مناسب است. کمرتان را صاف نگه دارید، به جای اینکه به پایین نگاه کنید نگاه‌تان به جلو باشد و تا جایی که می‌توانید شانه‌های‌تان را پایین نیندازید. دست‌های‌تان را روی سینه ضربدری نکنید، آنها را طرفین‌تان نگه دارید تا سینه‌تان فراخ باشد. اگر سرتان را بالا بگیرید، هم احساس باکلاس بودن می‌کنید و هم باکلاس به نظر می‌رسید. وقتی هم که می‌نشینید، قوز نکنید.
بددهنی کردن اصلا باکلاس نیست. اگر دل‌تان می‌خواهد بددهنی کنید و فحش بدهید، بروید به در و دیوار بدوبیراه بگویید! اما اجازه ندهید دیگران بددهنی‌های‌تان را بشنوند، چون فرد بی‌ارزشی به نظر خواهید رسید. اگر هم دلیل توهین کردن و فحش دادن‌هایتان این است که عصبانی هستید و از کنترل خشم خودتان ناتوان هستید، پس بدانید این حالت، نشانه‌ی بارزِ بیکلاس بودن است!
از بددهنی کردن در انظار عموم و حتی مهم‌تر از آن از بددهنی کردن نسبت به افراد خاص اجتناب کنید.
بله درست است؛ به جای اینکه در مورد خنگی، جلفی، یا آزاردهنده بودن کسی که حضور ندارد حرف بزنید، سعی کنید در غیاب او در موردش چیزهای خوب و خوشایند بگویید. این کار نشان می‌دهد باکلاس هستید و به اندازه‌ی کافی معتمد به نفس و خونسرد هستید که به جای صحبت در مورد نقاط ضعف دیگران، از خوبی‌ها و نقاط قوت آنها سخن می‌گویید.
اگر در غیاب افراد، خوبی‌هایشان را تحسین کنید، فردی مثبت و متین جلوه خواهید کرد، نه کسی که همیشه دنبال کمبودهاست.
اگر مدام در حال غیبت کردن باشید، مردم فکر می‌کنند آدم بی‌کلاسی هستید، چون به حریم شخصی و حدومرز دیگران احترام نمی‌گذارید.
آیا تا به حال شده در یک مهمانی کسی وارد شود و به شما بگوید: «وقتی جلوی ساختمان بودم فهمیدم درست آمده‌ام، چون صدای تو را شنیدم»؟ پس در این صورت بهتر است صدایتان را پایین بیاورید. همین که صدایتان قابل شنیدن باشد کافی است. فکر نکنید حتما باید فریاد بکشید یا صدایتان را بالا ببرید تا حرف‌تان را ثابت کنید. آرام و ملایم حرف بزنید، حتی اگر در یک جمع شلوغ هستید؛ این نشانه‌ی باکلاس بودن است، چون این پیام را می‌رساند که به اندازه‌ی کافی اعتمادبه‌نفس دارید و مجبور نیستید داد بکشید تا توجه دیگران را به خودتان جلب کنید.
اگر در مورد تُن صدایتان تردید دارید، از دوستان‌تان بخواهید به بلندی صدایتان امتیاز بدهند. اگر امتیازات نزدیک به ۱۰ بود، پس حتما تُن صدایتان را پایین بیاورید.
کسانی که فکر می‌کنند باکلاس هستند، به دلایلی دوست دارند در مورد باکلاس بودن‌شان حرف بزنند، مخصوصا در مقایسه با کسی که «کلاس» ندارد یا بیکلاس است. مثلا اگر دیدید در حال گفتن این جمله هستید که «من دختر باکلاسی هستم…»، پس آن‌قدرها هم باکلاس رفتار نمی‌کنید. اجازه دهید دیگران تشخیص دهند شما واقعا تا چه اندازه باکلاس هستید، نه اینکه خودنمایی کنید یا لاف باکلاس بودن بزنید.
ایده‌آل این است که اگر شما باکلاس هستید، هرگز از کلمه‌ی «باکلاس» استفاده نکنید.
