به گزارش بهداشت نیوز، متخصصان پوست و اینفلوئنسر‌های زیبایی در رسانه‌های اجتماعی، کرم ضد آفتاب را مهم‌ترین گام در روتین روزانه مراقبت از پوست معرفی می‌کنند. گزارش‌ها نشان می‌دهند تعداد افرادی که روزانه از ضد آفتاب استفاده می‌کنند نیز در سال‌های اخیر به طور پیوسته افزایش یافته است.
کرم ضد آفتاب می‌تواند به پیشگیری از سرطان پوست کمک کند. در عین حال، تحقیقات جدید سوالاتی را در مورد اینکه آیا برخی ترکیبات در انواع محصولات ضدآفتاب می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن آسیب برساند یا خیر، مطرح می‌کنند.
در اینجا آنچه باید برای انتخاب یک ضد آفتاب بی ضرر و موثر باید بدانید جمع آوری شده است.
کرم‌های ضد آفتاب بر اساس فاکتور محافظتی در برابر آفتاب (SPF) رتبه‌بندی می‌شوند. این معیاری است که نشان می‌دهد در مقایسه با پوست محافظت‌نشده، چقدر نور ماوراء بنفش (UV) باعث ایجاد آفتاب سوختگی روی پوست پوشیده از ضد آفتاب می‌گردد.
نور UV چیست؟
اشعه ماوراء بنفش نوعی تشعشع از خورشید است که با چشم غیر مسلح نمی‌توان آن را دید. دو نوع نور UV وجود دارد UVA و UVB. قرار گرفتن در معرض UVA اغلب با چین و چروک و سایر علائم پیری در پوست همراه است، در حالی که UVB در درجه اول باعث آفتاب سوختگی است. هر دو نوع می‌توانند باعث آسیب طولانی مدت پوست و منجر به سرطان شوند.
بسیاری از تولیدکنندگان ضدآفتاب از برچسب "طیف گسترده" استفاده می‌کنند تا نشان دهند محصولشان از پوست در برابر UVA و UVB محافظت می‌کند.
SPF نشان می‌دهد که کرم ضد آفتاب چقدر در برابر اشعه UVB محافظت دارد. اما میزان محافظت در برابر SPF خطی نیست SPF ۱۵ حدود ۹۳% از اشعه UVB جلوگیری می‌کند، در حالی که SPF ۳۰ حدود ۹۷% و SPF ۵۰ تقریبا ۹۸%.
یک متخصص پوست اظهار می‌دارد برای استفاده روزمره، SPF ۳۰ می‌تواند جهت جلوگیری از اشعه‌های مضر UV کافی باشد. اما برای مدت طولانی تری در خارج از منزل، کرم ضد آفتاب با SPF ۵۰ و بالاتر را انتخاب کنید.
خورشید روزانه- چه در روز‌های بارانی و چه آفتابی- اشعه‌های UV ساطع می‌کند و اشعه UVA می‌تواند از پنجره‌ها نفوذ کند. استفاده روزانه از کرم ضد آفتاب برای به حداقل رساندن خطر سرطان پوست، پیری زودرس و ارتقای سلامت پوست ضروری است.
کرم‌های ضد آفتاب با توجه به ترکیباتشان از پوست محافظت می‌کنند. ضد آفتاب‌های شیمیایی برای جذب اشعه ماوراء بنفش همچون یک اسفنج عمل می‌کنند. آن‌ها شامل مواد شیمیایی مانند اکسی بنزون، آووبنزون، اکتینوکسات و هموسالات هستند. این مواد شیمیایی وارد پوست می‌شوند، اشعه ماوراء بنفش را جذب می‌کنند، نور را به گرما تبدیل کرده و از بدن خارج می‌کنند. این ضدآفتاب‌ها باید حداقل ۱۵ دقیقه قبل از بیرون رفتن استفاده شوند تا کاملا موثر باشند.
از سوی دیگر کرم‌های ضد آفتاب معدنی یک سد فیزیکی ایجاد می‌کنند که اشعه‌های UV را از پوست منعکس می‌کند. کرم‌های ضد آفتاب معدنی نسبت به ضد آفتاب‌های شیمیایی در برابر آب سنگین‌تر و مقاوم‌تر هستند، اما با این حال می‌توانند برای پوست‌های حساس نیز مناسب‌تر باشند.
متخصصان برای پوست‌های حساس، افراد مبتلا به اگزما یا روزاسه و نوزادان، ضدآفتاب با ترکیبات معدنی را توصیه می‌کنند، زیرا با پوست سازگاری بهتری دارند و تحریک کنندگی کمتری دارند.
برخی افراد کرم‌های ضد آفتاب شیمیایی را ترجیح می‌دهند، زیرا روی پوست از خود سفیدی به جا نمی‌گذارند. اما این جذب آسان می‌تواند به این معنی باشد که مواد مضر وارد جریان خون شده و احتمال دارد به دیگر اندام‌ها آسیب برسانند.
مواد سمی بالقوه در ضدآفتاب ها
یکی از مطالعات FDA در سال ۲۰۲۰، به وجود مواد شیمیایی ضد آفتاب در خون، شیر مادر و ادرار شرکت‌کنندگان پی برد. اگرچه این مطالعه نشان داد مواد شیمیایی کشف شده قابلیت تاثیر بر سایر قسمت‌های بدن را دارند، اما مشخص نکرد که این مواد در واقع مضر هستند. با این حال FDA و آکادمی پوست آمریکا (AAD) همچنان استفاده از ضد آفتاب شیمیایی و معدنی را توصیه می‌کنند. زیرا هیچ مدرکی مبنی بر سمی بودن این مواد و یا آسیب رساندن به پوست وجود ندارد و مطالعه FDA نشان نداده است که این مواد خطرناک هستند.
در حالیکه برخی از گروه‌های ناظر، مانند گروه فعال محیط‌زیست (EWG)، می‌گویند که سازندگان ضدآفتاب و FDA باید در مورد آزمایش مواد شیمیایی جهت بررسی اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت آن‌ها بر سلامت، مانند تحریک پوست و احتمال ایجاد سرطان هوشیار باشند.
یکی از رایج‌ترین مواد شیمیایی که در ضد آفتاب استفاده می‌شود، اکسی بنزون است. مطالعات نشان می‌دهد اکسی بنزون اضافی، از جمله در افرادی که طی روز چند باره از ضدآفتاب استفاده می‌کنند، با پیامد‌هایی مانند تحریک پوست، اختلالات غدد درون ریز و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است.
میزان مجاز استفاده از اکسی بنزون علاوه بر آنچه در ضد آفتاب‌ها وجود دارد، بطوریکه اثرات نامطلوبی در سلامت به جای نگذارد همچنان مشخص نیست. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد حداقل ۳۳ سال زمان می‌برد تا با مصرف روزانه اکسی بنزون در کل بدن، به همان سطح سمی بودن برسیم که در موش‌های آزمایشگاهی مشاهده شده و آن‌ها را دچار مشکلات باروری قابل توجهی کرده است.
یکی از محققان حاضر در این تحقیق عنوان می‌کند که حذف اکسی بنزون از بازار ضد آفتاب تا حد زیادی به دلیل کارایی بالای آن دشوار است.
اکسی بنزون - مانند بسیاری از فیلتر‌های UV مورد تایید ایالات متحده - از دهه ۱۹۷۰ مورد استفاده قرار گرفته است و پزشکان و متخصصان پوست هیچ علامتی مبنی بر وجود عوارض جانبی قابل‌توجه طی این حجم استفاده از کرم ضد آفتاب در بیماران مشاهده نکرده اند.
سایر مواد شیمیایی ضد آفتاب مانند اکتینوکسات و هوموسالات نیز در غلظت‌های نسبتاً بالایی در جریان خون مصرف کنندگان ضد آفتاب یافت شده است. محققان اکتینوکسات را با اختلالات غدد درون ریز و ناباروری مرتبط دانسته‌اند. هموسالات می‌تواند با اختلالات هورمونی مرتبط باشد و ممکن است برخی مواد شیمیایی مانند آفت‌کش‌ها، اسپری حشرات و سایر مواد مضر موجود در ضد آفتاب را قادر سازد تا ساده‌تر و بیشتر به پوست نفوذ کنند.
برای درک بهتر اثر این مواد شیمیایی پس از جذب در خون، اطلاعات بیشتری مورد نیاز است که این تحقیق در حال حاضر در حال انجام بوده و پروژه بزرگی به شمار می‌رود. دانشمندان باید اثرات قرار گرفتن در معرض این مواد را در مدل‌های حیوانی از نزدیک مطالعه کنند و نحوه برهم کنش مواد شیمیایی را در نظر بگیرند.
سال گذشته، جانسون اند جانسون پنج اسپری ضدآفتاب Neutrogena و Aveeno خود را فراخواند، زیرا مشخص شد که آن‌ها حاوی بنزن هستند، یک ماده سرطان‌زا که در دود سیگار و وسایل نقلیه دودزا نیز یافت می‌شود. بنزن عمداً به کرم ضد آفتاب اضافه نمی‌شود، اما یک آلاینده در فرآیند تولید است.
آمریکا دارای مواد فعال تایید شده نسبتا کمی برای استفاده در ضد آفتاب است که این امر تولیدکنندگان ضد آفتاب را محدود می‌کند. تنها ۱۶ ماده فعال فیلتر UV در ایالات متحده توسط FDA تأیید شده است، در حالی که این تعداد در اروپا ۳۲ ماده است.
کرم‌های ضد آفتاب معدنی یک گزینه مطمئن
ضد آفتاب‌های معدنی جایگزین مطمئن تری برای ضد آفتاب‌های شیمیایی هستند. این ضدآفتاب‌ها عمدتا حاوی مواد معدنی طبیعی مانند دی اکسید تیتانیوم یا اکسید روی هستند.
سازندگان ضدآفتاب گاهی اوقات این مواد معدنی را به ذرات ریز کاهش می‌دهند تا ظاهر سفید در کرم‌های ضد آفتاب معدنی را به حداقل برسانند. این نانوذرات می‌توانند ۱۰۰۰ برابر کوچکتر از عرض یک موی انسان باشند.
گروه فعال محیط زیست در گزارش سال ۲۰۲۲ خود خواستار تحقیقات بیشتر در مورد اینکه آیا اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم به پوست نفوذ می‌کنند و چگونه نانوذرات این عناصر می‌توانند بر بدن تأثیر بگذارند، شد. با این وجود، این گروه ادعامی کند شواهد موجود نشان می‌دهد که این عناصر خطرات کمی برای سلامتی دارند و امتیاز قابل قبولی به ضد آفتاب‌های حاوی نانوذرات می‌دهند. FDA این نانوذرات را در دسته‌ای که به طور کلی ایمن و موثر شناخته شده (GRASE) طبقه بندی می‌کند.
یک روتین خوب برای محافظت در برابر آفتاب
استفاده مکرر از ضد آفتاب در طول روز می‌تواند خسته‌کننده باشد. انجام اقدامات دیگر برای به حداقل رساندن میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌تواند از پوست محافظت کند.
از گذراندن زمان زیاد در خارج از منزل بین ساعت ۱۰ صبح تا ۲ بعد از ظهر، زمانی که نور خورشید شدیدتر است، خودداری کنید. لباس‌های دوخته شده از پارچه‌هایی با بافت محکم تر، محافظت بیشتری از پوست می‌کنند. در واقع کرم ضد آفتاب مهم است، اما تنها جزء برای حفاظت از اشعه‌های مضر آفتاب نیست.
هنگام استفاده از کرم ضد آفتاب روی نواحی بدون پوشش پوست، توجه داشته باشید که ممکن است در طول روز از روی پوست پاک شود بنابراین بهتر است هر دو ساعت یک بار و اگر زمانی را در آب یا نزدیک سطوح بازتابنده مانند برف و شن می‌گذرانید، ضدآفتاب خود را تجدید کنید. اگر آرایش می‌کنید، توصیه می‌شود از پودر ضد آفتاب برای تازه‌سازی SPF خود در طول روز استفاده کنید.
متخصصان می‌گویند مهم‌ترین معیار انتخاب ضدآفتاب، سهولت استفاده از آن است که بستگی به احساس آن روی پوست، میزان ترکیب آن با رنگ پوست شما و مقرون به صرفه بودن برای خرید مداوم دارد. بهترین ضد آفتاب برای شما همان ضد آفتابی است که در واقع هر روز از آن استفاده کنید.
بطور کلی استفاده از ضد آفتابی که در برابر اشعه UVA و UVB محافظت می‌کند و حداقل SPF ۳۰ دارد، مهم است. اما استفاده از مقدار مناسب و تکرار مکرر به همان اندازه مهم است. معمولا استفاده از یک سوم تا نیم قاشق چایخوری ضد آفتاب را برای صورت و گردن توصیه می‌گردد و بیشتر بزرگسالان باید از حدود یک اونس برای کل بدن استفاده کنند.
