روزنامه جوان نوشت: خبرهای رسیده می‌گوید که برخی نهادهای خارجی در ایران، از جمله برخی سفارتخانه‌های اروپایی یا دفاتر نهادهای بین‌المللی در حال ارتباط‌گیری با فعالان زن هستند.
زنان و موضوعات مرتبط با آن‌ها همیشه سوژه‌های خوبی برای نفوذ یا تهاجم فرهنگی و سیاسی به شمار می‌روند و غربی‌ها مانور تبلیغاتی جالب توجهی روی آن‌ها می‌دهند. از جشنواره‌های سینمایی تا اهدای جوایز مختلف به بهانه‌های واهی و سوژه تراشی از زنان ایران، همگی در مسیر تغییر فرهنگ و فضای اجتماعی ایران به کمک موضوعات مربوط به زنان و با سوءاستفاده از آنهاست. اما علاوه بر آن، در داخل ایران هم به دنبال ارتباط‌گیری مستقیم هستند.
از جمله شنیده شده که کاردار یکی از سفارتخانه‌های اروپایی در تهران، با یکی از بانوان قهرمان المپیکی ایران دیداری در محل این سفارتخانه در خیابان نوفل‌لوشاتو داشته است. این بانوی ورزشکار ایرانی، علاوه بر فعالیت‌های ورزشی، در حوزه‌های اجتماعی خصوصاً موضوع زنان نیز فعالیت قابل توجهی دارد.
علاوه بر آن گفته می‌شود که یکی از دفاتر زیرمجموعه سازمان ملل هم در تهران دیداری با مدیرعامل یک مؤسسه مرتبط با آسیب‌های اجتماعی زنان داشته است. حوزه فعالیت این مؤسسه خصوصی، استان تهران و موضوع فعالیت آن پیشگیری از اعتیاد و اجرای پروژه‌های تخصصی در حوزه کاهش آسیب‌های اجتماعی پیرامون زنان، مادران و کودکان است. در این دیدار برخی اقلام بهداشتی و پزشکی که با کمک مالی یک کشور اروپایی تهیه شده بود، به این مؤسسه اهدا شده است. نکته جالب اینکه خبری از این بازدید و ملاقات و دیدارها علنی نشده است. در حالی که اگر این دیدارها معمولی و روال باشد، طبعاً نباید از انتشار اخبار پیرامون آن ترس و ملاحظه‌ای وجود داشته باشد.
ایران به طور کلی تحت تحریم‌های شدید اروپایی و امریکایی قرار دارد و این تحریم‌ها حتی شامل تحریم‌های دارویی نیز شد. تابستان ۹۸ بود که برایان هوک، رئیس گروه اقدام ایران در وزارت خارجه امریکا، تأثیر تحریم‌ها بر دسترسی ایرانی‌ها به دارو را یک «توهم» خواند، اما یک ماه پس از آن، آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل سکوت را شکست و در گزارش مربوط به وضعیت حقوق بشر در ایران تصریح کرد که «نهادهای حقوق بشری ابراز نگرانی کرده‌اند که تحریم‌ها و محدودیت‌های بانکی ایران ممکن است به طور غیرقانونی بر تولید، دسترسی و توزیع داروها، تجهیزات و لوازم پزشکی در ایران تأثیر بگذارد.»
دبیرکل سازمان ملل متحد با اشاره به اظهارات مقامات ایران که ۹۷ درصد داروها در ایران تولید می‌شود، اما به مواد اولیه وارداتی متکی است، گفت: «داروهای خارجی به ویژه داروهای تخصصی مورد نیاز برای درمان بیماری‌های صعب العلاج همچون سرطان، بیماری‌های قلبی، تالاسمی و ام اس یا بیماری‌های نادر از اوایل سال ۲۰۱۸ در ایران کمیاب شده‌اند.»
آیا می‌توان باور کرد که حالا آن‌ها دلسوز آسیب‌های اجتماعی زنان در ایران شده باشند و به مؤسسه‌ای که برای کمک به زنان آسیب دیده اجتماعی فعالیت می‌کند، کمکی غیرمغرضانه داشته باشند؟
