عصر ایران؛ مهرداد خدیر- وزیر امور خارجه روسیه در گفت‌و‌گویی پُر تنش با بی‌بی‌سی گفته «ما به اوکراین حمله نکردیم» و اتفاقی که در این کشور از 5 اسفند 1400 شروع شده را «اجرای یک عملیات نظامی ویژه» دانسته است.
سرگی لاوروف در توجیه تهاجم روسیه به اوکراین دلیل این «عملیات نظامی ویژه» را هم این گونه توضیح داده است: «به خاطر آن که مطلقاً هیچ راه دیگری نداشتیم تا به غرب بفهمانیم کشاندن اوکراین به ناتو یک اقدام جنایت‌کارانه است».
با این منطق و اگر روسیه یک قدرت نظامی و وسیع نبود کشور دیگری هم می‌توانست با این ادعا که «می خواهد به مسکو بفهماند اقدام آنان جنایت‌کارانه است» حمله کند و بگوید «داریم در روسیه عملیات ویژه نظامی انجام می دهیم و حمله نکرده ایم. این یک عملیات ویژۀ نظامی است برای این که به روسیه بفهمانیم....».
در این که روس‌ها را تحریک کردند تردیدی نیست. شاید هم دام گسترانیدند و محاسبات روس ها نادرست درآمد و تصور می‌کردند طرف یک هفته دولت اوکراین را ساقط می کنند نه این که از 100 روز هم فراتر رود.
گزارش بی‌بی‌سی هم روایت یک مصاحبه نبود چون مدام قضاوت می‌کردند و باید اجازه می‌دادند مخاطب نتیجه گیری کند.
یک سؤال را اما خبرنگار می‌توانست بپرسد اگر ترجیح نمی‌داد به جای مصاحبه، مباحثه کند. آن پرسش هم این بود: «بسیار خوب، آقای لاوروف! فرض می کنیم نام کاری که روسیه از 5 اسفند در اوکراین شروع کرده جنگ یا تهاجم یا تجاوز نیست و همان که شما می گویید درست است و عملیات ویژۀ نظامی است. با این حساب، نام کاری که مردم اوکراین در این چند ماه انجام می‌دهند چیست؟ استقبال، مقاومت، لجاجت، بلاهت یا هر واژۀ دیگر؟»
اگر تهاجم روسیه به اوکراین، تجاوز نیست و واکنشی طبیعی چون نمی‌خواستند همسایۀ دیوار به دیوار ناتو شوند یا چون اوکراینی‌های مخالف را نازی می‌دانند و می‌خواستند «جلوی هیتلر را در مونیخ بگیرند». فرض می‌کنیم همۀ اینها درست و اصلا تقصیر غرب است و زلنسکی هم خواسته یا ناخواسته بازیچۀ غرب.
اما این که این که اوکراینی‌ها آغوش نگشوده‌اند و فرش قرمز نگسترده‌اند، اصلا نمی‌گوییم مقاومت کرده‌اند یا تسلیم نشده‌اند یا رییس جمهوری‌شان محبوب شده. حداقل هلهله نمی‌کنند. اسم این کار چیست؟ لابد این هم «ضد عملیات ویژه» است...
