به گزارش رکنا به نقل از ایلنا، سازمان جهانی کار در گزارش اخیر خود به وضعیت تاسفبار کارگران در منزل یا همان کارگران خانگی اشاره کرده است.
طبق این گزارش، کارگران خانگی باوجود اینکه از نظر شغلی جزء مشاغل خدماتی غیرمولد محسوب می‌شوند، در جایگاه خود کمک مهمی به جامعه می‌کنند و مراقبت‌های حیاتی و خدمات مهم را برای خانواده‌ها فراهم می‌کنند، اما با این حال به آن‌ها توجه نمی‌شود. بر اساس گزارش جدید سازمان بین المللی کار (ILO) به‌طور میانگین تنها شش درصد از کارگران خانگی در سراسر جهان به حمایت‌های بیمه‌ای و تامین اجتماعی جامع دسترسی دارند.
به عبارت بهتر، بیش از ۹۴ درصد از پرستاران کودک و سالمند، خدمت‌کاران خانه، سرایداران و نظافت‌چی‌های منازل و آشپزهای موردی مهمانی‌ها و… به طیف کاملی از حمایت‌های اجتماعی دسترسی ندارند. حمایت‌هایی که شامل «مراقبت‌های پزشکی، بیماری، بیکاری، حقوق بهداشتی کهولت سن، پرداخت‌های مربوط به مشاغل زیان‌آور و آسیب‌های شغلی، مستمری بازنشستگی، کمک‌هزینه زایمان، بیمه از کار افتادگی و سایر مزایای بازنشستگی برای بازماندگان» می‌شود. گسترش پوشش مؤثر موجود در زمینه تامین اجتماعی به‌نحو بسیار قابل توجهی از پوشش قانونی‌ای که به شکل رسمی باید برقرار باشد، عقب‌تر مانده است. از هر پنج کارگر خانگی فقط یک نفر در عمل تحت پوشش قرار می‌گیرد و اکثریت آن یک پنجم نیز قریب به اتفاق آن‌ها به صورت غیررسمی شاغل بوده و پوشش استانداردی ندارند.
گزارش سازمان جهانی کار دقیقا توضیح می‌دهد که علیرغم کمک حیاتی آن‌ها به جامعه مانند حمایت از خانواده‌هایی که بیشترین نیازهای شخصی و مراقبتی خود را دارند، اکثر ۷۵.۶ میلیون کارگر خانگی در جهان با موانع متعددی برای برخورداری از پوشش قانونی و دسترسی مؤثر به امنیت اجتماعی روبرو هستند. آن‌ها اغلب از قوانین ملی تامین اجتماعی مستثنی هستند. از آنجا که ۷۶.۲ درصد از کارگران خانگی را زنان تشکیل می‌دهند، چنین شکاف‌های حمایت اجتماعی زنان را به ویژه آسیب‌پذیر می‌کند. گزارش فوق همچنین تفاوت‌های عمده بین مناطق را برجسته می‌کند. در اروپا و آسیای مرکزی، ۵۷.۳ درصد از کارگران خانگی به‌طور قانونی از همه مزایا تحت پوشش هستند. کمی بیش از ۱۰درصد چنین حقی را در قاره آمریکا دارند. اما تقریباً هیچ کدام به‌طور کامل در کشورهای عربی، آسیا و اقیانوسیه و آفریقا و مناطقی از آمریکای لاتین پوشش داده نمی‌شود.
در این گزارش آمده است که همه‌گیری کرونا شکاف‌های پوشش حمایت اجتماعی را که کارگران خانگی تجربه می‌کنند، «به‌طور واضحی» آشکار کرده است. آن‌ها از جمله بدترین آسیب‌دیدگان در طول همه‌گیری بودند و بسیاری از آن‌ها شغل و معیشت خود را برای رعایت فاصله اجتماعی از دست دادند. بسیاری از کسانی که شغل خود را حفظ کردند اغلب بدون تجهیزات حفاظتی کافی در معرض این بیماری قرار داشتند. با این حال، کارگران خانگی به ندرت می‌توانند به حمایت کافی از سلامت، مزایای بیماری یا بیکاری اعتماد کنند و آسیب‌پذیری آن‌ها بیشتر است.
در این گزارش آمده است که چالش‌های تضمین پوشش حمایت اجتماعی کارگران خانگی بسیار زیاد بوده اما غیرقابل حل نیست. در این حوزه لازم است به تعدادی از استانداردهای بین المللی کار اشاره کنیم که راه‌حل‌هایی را ارائه می‌دهند. این کنوانسیون‌های سازمان جهانی کار عبارتند از: کنوانسیون کارگران خانگی، سال ۲۰۱۱ (شماره ۱۸۹) و توصیه سال ۲۰۱۱ (شماره ۲۰۱)، و همچنین توصیه طبقات حمایت اجتماعی، سال ۲۰۱۲ (شماره ۲۰۲) و کنوانسیون تامین اجتماعی (حداقل استانداردها)، سال ۱۹۵۲ یا همان کنوانسیون شماره ۱۰۲ که اولین متن مرتبط با حقوق این افراد است.
این گزارش توصیه‌هایی در مورد چگونگی برخورداری کارگران خانگی از حمایت اجتماعی جامع ارائه می‌دهد، از جمله:
۱: اطمینان حاصل کنید که کارگران خانگی از شرایطی حداقل به اندازه شرایط موجود برای سایر کارگران برخوردار هستند.
۲: سفارشی‌سازی رویه‌های اداری برای اطمینان از اینکه پوشش قانونی از کارگر خانگی به پوشش استاندارد تبدیل می‌شود.
۳: ساده کردن مراحل ثبت و پرداخت و ایجاد مکانیسم‌های تامین مالی بیمه برای این کارگران به‌شکل ارزان ضرورت است.
۴: طراحی سیستم‌های مزایا برای پیروی از ویژگی‌های کار خانگی مهم است.
۵: ارتقای خدمات بازرسی و همچنین مکانیسم‌های شکایت و تجدیدنظر قانونی برای تضمین امنیت شغالی لازم است.
۶: افزایش آگاهی کارگران خانگی و کارفرمایان آن‌ها در مورد حقوق و تعهدات‌شان ضروری است.
۷: برای کارگران خانگی یک رویکرد سیاستی مشارکتی و یکپارچه را ترویج کنید.
