مدیرعامل باشگاه پیکان گفت: "از مدیران سایر باشگاه‌ها خواهش می کنم از پرداخت رقم‌های نجومی به بازیکنان پرهیز کنند. التماس می‌کنم؛ جلوی فاجعه را بگیرید..."
مدیرعامل یک باشگاه لیگ برتری از همه ما که از راه دور به وقایع نقل و انتقالات فوتبال ایران می نگریم نزدیک تر است.
او بهتر از ما می داند در این بازار مکاره چه خبر است و هر باشگاهی که دستی در صندوق بیت المال دارد چگونه می تواند در این فضای عجیب، گشاده دستی کند.
وضع آنقدر خراب است که مدیرعامل باشگاه لیگ برتری به ستوه می آید و محافظه کاری را رها می کند. معترض می شود؛ حتی به التماس می افتد که سایر تیم ها تا این اندازه به فکر بمب های نقل و انتقالاتی نباشند.
به نظر شما عجیب نیست در شرایط که زمین و زمان، باشگاه های ایرانی را ورشکسته اقتصادی می دانند، رکورد پرداخت های آنچنانی در بهار و تابستان امسال شکسته شده است؟
قراردادهای ۴۰ میلیاردی با مربیان تیم های لیگ برتری و پیشنهادهای ۲۰ میلیاردی به بازیکنانی که حتی فاقد سوابق ملی هستند، فقط بخش کوچکی از این بازار به ظاهر پر رونق است.
این هزینه ها اما وقتی با یک بررسی میدانی مقایسه می شود، شکل عجیب تر به خود می گیرد. راهروهای کمیته انضباطی و تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال، بی شباهت به دادگستری نیست و کوهی از پرونده های جورواجور نیز در فدراسیون جهانی فیفا تلنبار شده است؛
این باشگاه های ورشکسته که همیشه در طول فصل نالان و گریان هستند،؛ چگونه وقتی به نقل و انتقالات می رسیم، گشاده دست می شوند و بمب منجر می کنند؟
اصلا کار به کجا رسیده و این حجم از پول در این اوضاع نابسمان اقتصادی از کجا آمده که مدیرعامل یک باشگاه لیگ برتری، ملتمسانه تقاضا می کند سایر مدیران از ویراژ های دیوانه وار خود در فصل نقل و انتقالات، دست بردارند؟
