• اكثر ماها بى حوصله و كم طاقت شده ايم. تحمل گوش كردن و شنيدن صداى مخالف خودمان را نداريم چه برسد به قبول و پذيرش سخنان مخالف.
• گويي حرف و سخن درست و صواب فقط نزد ماست. ديگران را كمتر به حساب مى آوريم.
• چهره شهر، جامعه و اطراف مان را نگاه كنيد ؛اخمو، عبوس، تندخو، عجول و لجوج. گويی همه از هم كينه و خداى ناكرده نفرت داريم.
• اما روى ديگر جامعه و شهر و اطرافيان را بنگريم؛ حسن خلق، مدارا، نوعدوستى، احسان و مهربانى و كمك به همديگر. همه ما بايد اين گونه شويم.
• بايد اصلاح و دگرگونى را همه از خودمان آغاز كنيم.
• منتظر كسى ديگر براى پيشگامى نباشيم.
• ما ايرانيان همواره افتخارمان اين بوده است كه همه اديان، مذاهب، نژادها به صورت مسالمت آميز و برادرانه در طول تاريخ با هم زندگى كرده ايم و اين آموزه اسلام عزيز و فرهنگ غنى نياكان ما در ايران بزرگ فرهنگى بوده است.
• رسول مكرم اسلام حضرت محمد (ص) "مدارا كردن با مردم را نيمى از ايمان "برشمرده اند.
• اميرالمومنين على (ع) فرمودند؛ *پس از ايمان به خداى بزرگ راس خردمندى مدارا كردن با مردم است و كسى كه با مردم به نيكى معاشرت نكند خيرى در او نيست*. فرهنگ فارسى معين در بيان معانى مدارا "اعتدال، ميانه روى، سعه صدر، تسامح، ملايمت و..." را تعريف كرده است.
• جامعه امروزى ما به هزار و يك دليل بيش از هر زمان نياز به تضارب آراء، چند صدايي، شنيدن سخنان منتقدان و مخالفان دارد.
خدا نكند مصداق اين بيت شعر *بيدل دهلوى* باشيم ؛
از ترحم تا مروت، وز مدارا تا وفا
هر چه را كردم طلب، ديدم ز عالم رفته است.
