به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تصور اینکه یک معلم ریاضی و فیزیک ، برود دنبال نجاری، شاید کمی دور از ذهن باشد؛ اما نشدنی هم نیست. سحر بیگلری، همان خانم معلمی است که نجار شد. 40 سالش است و سه سالی می شود نجار شده.
او می گوید که نجار شدنش کاملا اتفاقی بود. بعد از اینکه در یک کلاس نجاری ثبت نام کرد و مقدمات کار را آموخت، ریسک می کند و با پس اندازش یک کارگاه اجاره می کند و از راه آزمون و خطا این کار را یاد می گیرد.
این خانم نجار می گوید حس خلق کردن در نجاری را با هیچ چیزی عوض نمی کند و می افزاید: این که دبیر ریاضی بودم الان در کار نجاری و به دست آوردن ابعاد و اندازه ها خیلی به من کمک می کند. اگر دوباره متولد شوم نه اینکه معلم نشوم بلکه زودتر نجاری را شروع می کنم.
او معتقد است خیلی از مشاغل زنانه و مردانه ندارد و می گوید: هنر، تخصص و... فراجنسیتی است. کار نجاری سنگین است؛ اما نه اینکه زنان نتوانند در آن کار کنند. دقت، ظرافت و حوصله خانم ها خیلی در این کار به آن ها کمک می کند.
سحر بیگلری، دو پسر دارد که هوایش را همه جوره دارند؛ هم در کارگاه به مادرشان کمک می کنند هم در کارهای منزل. همچنین همسرش پای کار است و به او کمک می کند و در این مسیر تنهایش نمی گذارد.
سحر بیگلری می افزاید: روزهای اول، عکس و فیلم محصولاتی که تولید می کردم را در صفحه مجازی ام منتشر می کردم. خیلی ها این را باور نمی کردند و می گفتند که این ها کار یک آقا است. اینگونه من ترغیب شدم که از مراحل ساخت هم فیلم و عکس بگذارم. اینگونه ناخواسته اتفاق بهتری افتاد که کسانی که در نقاط دوردست کشور هستند هم توانستند از این آموزش ها استفاده کنند.
