فاطمه جان‌احمدی، عضو کارگروه تاریخ و جغرافیای سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فارابی، در گفت‌وگو با تسنیم گفت: جشنواره بین‌المللی فارابی در خصوص معرفی چهره ایران و اسلام بیش از پیش باید تلاش بکند زیرا جشنواره برای نشان دادن چهره درست از ایران می‌تواند از دیپلماسی فرهنگی استفاده بکند.
وی درباره اینکه تا چه میزان جشنواره به رسمیت شناختن تنوع افکار عمومی اهمیت قائل است، گفت: بنده به‌عنوان شرکت کننده و در چند دوره داور در جشنواره بین‌المللی فارابی حضور و فعالیت داشته‌ام. جشنواره فارابی، در طول این چند سال نشان داده که جشنواره موفقی در راستای جذب و جلب اعتماد مخاطبان بوده و توانسته جامعه مذهبی ایرانی اعم از شیعه و سنی در این جشنواره گرد هم بیارود.
وی افزود: جشنواره با حضور و شرکت مخاطبان مختلف با موضوعات متفاوت در چند دوره برگزار شده و نشان داده با توجه به جغرافیای مذهبی ایران که از یک تنوع خاصی برخوردار است، توانسته نظر مخاطب خود به‌ویژه قشر جوان را جلب کند، در همین راستا حفظ و افزایش جلب مخاطب در آینده منوط به سیاستگذاری‌های مطلوب برگزارکنندگان این جشنواره است و هنوز راه برای بهتر شدن وجود دراد.
جان محمدی وضعیت فعلی جشنواره را مورد قبول خواند و تصریح کرد: برای رسیدن به جایگاه ممتاز جذب مخاطبان شاخص بین‌المللی در حوزه علوم انسانی و رسیدن به نقطه ایده‌آل هنوز راه بسیاری وجود دارد.
وی در ادامه درباره اضافه شدن بخش‌ها و ویژگی‌های جدید به جشنواره خاطرنشان کرد: جشنواره فارابی و سایر جشنواره‌های ملی دیگر در طول این چند سال توانسته‌اند در حوزه خود موفقیت‌های زیادی را کسب کنند اما فارابی، نباید در موضوعات علوم انسانی مسکوت بماند، بلکه باید در حوزه بررسی تمدن اسلامی ایرانی گام بردارد.
این پژوهشگر حوزه علوم انسانی افزود: در گام دوم انقلاب اسلامی تمام فرازهای تحققی، چشم اندازها و اسناد بالادستی در حوزه تمدنی ایران اسلامی لحاظ شده و جشنواره فارابی باید در این بخش هم اندیشمندان و متفکران فقهی و علمی را در این مسیر هدایت کند، تا از این طریق سرتاسر جهان با تمدن غنی اسلامی ایران بیش از پیش آشنا بشوند.
جان احمدی با اشاره به راه افتادن پویش در جهان عرب و غرب در جهت کمرنگ کردن تمدن ایران اسلامی، افزود: باتوجه به این موضوع مهم، فارابی به عنوان یک جشنواره بین‌المللی باید در راستای مقابله با این موضوع فعالیت‌های علمی خود را هم‌راستا کند. در واقع باید کارشناس‌های دیگر کشورهای جهان را در راستای پژوهش در حوزه تمدن ایرانی اسلامی قانع و پژوهش‌های انجام شده در این حوزه را به زبان‌های دیگر دنیا ترجمه و این موضوع را محدود به جغرافیا ایران نکنند و در واقع نگاه خود را از حوزه داخلی به سرتاسر جهان انعکاس دهند.
وی اضافه کرد: جذب افکار عمومی مردم دیگر کشورهای دنیا مقبول و مطلوب نبوده و ما باید برای شروع از محققان و دانشمندان ناشناخته خارجی مطلع و با ایجاد یک بانک اطلاعاتی فعالیت در این حوزه را آغاز کنیم. رسانه‌های غربی چهره مخدوشی از ایران را به جهان نشان می‌دهند، در همین راستا فارابی باید در خصوص معرفی چهره ایران و اسلام بیش‌ازپیش تلاش بکند؛ در واقع جشنواره برای نشان دادن چهره درست از ایران می‌تواند از دیپلماسی فرهنگی استفاده بکند.
عضو کارگروه تاریخ و جغرافیا سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فارابی در پاسخ به این سوال که فرآیند آثار داوری جشنواره تا چه میزان با دقت ارزیابی می‌شود، اظهار کرد: از بهترین بخش‌های داوری جشنواره فارابی، فرآیند داوری آثار مطلوب و استاندارد است، به همین‌دلیل رعایت حقوق شرکت کننده داوری با حساسیت ویژه و با دقت فراوان انجام می‌شود. پس از فرستاده شدن آثار به دبیرخانه، کارگروه‌های متخصص اثر علمی را با تبحر و تخصص خود، مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
وی تصریح کرد: نگهداری مقالات، کتاب‌ها و آثاری که عمدتا به‌صورت طبقه‌بندی شده، برای بررسی به عهده چند داور گذاشته می‌شود. در همین راستا، در صورت اختلاف بین دو داور، کار به داور سوم فرستاده می‌شود. درواقع سعی بر آن است، که صحت و سقم داوری‌ها نمود بیشتری پیدا کند و اگر داور سوم تکمیل کننده این کار نباشد، امکان دارد به داور چهارم ارجاع شود.
جان احمدی در پایان با تاکید بر اینکه جشنواره فارابی در سطح بسیار بالایی قرار دارد و به همین خاطر دقت داوری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، افزود: سخت‌ترین بخش جشنواره داوری آثار است. معمولا آثار برای داورانی ارسال می‌شود، که بتوانند در دو سطح اثر را مشاهده و ارزیابی بکنند. در سطح نخست آثار برای فرهیختگان دانشگاهی که عمدتا عضو هیئت علمی دانشگاه هستند فرستاده می‌شود، ضمن اینکه آثار فرهنگی برای افرادی که در سطح حوزوی حرفی برای گفتن داشته باشند و یا از یک نوآوری برخوردار باشند نیز ارسال می‌شود. در واقع ارزیابی به‌صورت کیفی بیان و توصیفات نهایی درباره آن کتاب، مقاله و رساله ارائه می‌شود که این روش می‌تواند دستمایه نوعی روش در پایش و پالایش آثار علمی در حوزه علوم انسانی باشد.
انتهای پیام/
