به گزارش برنا، سیطره تاریخ غربی بر عالم و غرب‌زدگی مضاعف دوران ما، که دوران پست مدرن و هیچ‌انگاری است، سخن از سبک زندگی دینی را به شدت صعب و پیچیده کرده است.
جامعه ایرانی، به رغم بن مایه‌های مستحکم هویتی و نیروهای فعال اجتماعی، با بسیاری ودایع و سنن و اسوه‌های فرهنگی خویش وداع کرده و ساز و برگ متناسب با معیشت دینی را از دست داده است، اما با برخورداری از همان بن‌مایه مذکور، یعنی هویت فعال و البته سرچشمه جوشان وحی، یقیناً می‌توان دوران گذار را به شوق وصال عالمی دیگر که مقتضایش آدمی دیگر است تدبیر نمود.
شیوه زندگی غربی، که مصرف را تنها پیوند مابین انسان و عالم قرار داده و معنای زندگی را به نفع نفسانیت سوژه مصادره کرده، در پناه و سحر قدرت تکنیک بسط یافته است و تحول آن بدون تجدید نظر در عهد انسان با تکنیک میسر نیست. این تجدید عهد در پرتو اختیار انسان آگاه دینی رخ می‌دهد و البته به معنای ابزارستیزی نیست. برای طرح سبک زندگی دینی نیازمند بایسته‌های نظری و حکمی است.
