این ستاره که با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل رصد شده، نوعی کوتوله سفید (White Dwarf) است که چگالی جرم آن نزدیک به خورشید و حجم آن در حد زمین است. کوتوله‌های سفید هسته باقیمانده ستاره‌هایی هستند که در پایان چرخه زندگی و در آخرین مرحله تکامل، بخش زیادی از مواد تشکیل دهنده آن‌ها منفجر شده است؛ همان‌طور که انتظار می‌رود
خورشید نیز حدود ۵ میلیارد سال دیگر به این سرنوشت دچار شود.
اما این
کوتوله سفید که در مداری مشترک با ستاره دیگری قرار داشته، به دلیل برخورداری از سطح جاذبه و گرانش قوی بخشی از جرم تنها ستاره موجود در منظومه خود را شبیه یک «
زامبی» متلاشی و جذب خود کرده است. بنابراین، این کوتوله سفید پس از انفجار به جای کوچک‌تر شدن، بزرگ‌تر شده است. به طوری که جرم آن به ۱.۴ برابر خورشید رسیده است. همین اتفاق باعث وقوع همجوشی هسته‌ای در هسته این ستاره در جریان رخداد اَبَرنواختر یا انفجار ستاره‌ای شده که می‌بایست منجر به مرگ کامل آن می‌شد.
با این حال، کورتیس مک‌کالی، نویسنده اصلی نتایج حاصل از رصد این ستاره در نشریه علمی آستروفیزیکال (Astrophysical) می‌گوید: «در کمال شگفتی نه تنها این ستاره نابود نشده وزنده مانده بلکه نسبت به پیش از وقوع انفجار، درخشان‌تر هم شده است.»
او توضیح می‌دهد که در طول انفجار، مواد رادیواکتیوی تولید شده که نور حاصل از ابرنواختر را بیشتر کرده و بخشی از این مواد همچنان در این ستاره باقی مانده و با ادامه سوختن آن‌ها درخشندگی ستاره زامبی را بیش از قبل شده است.
مک‌کالی خاطر نشان می‌کند که خورشید، چون ستاره‌ای در مدار خود ندارد، نمی‌تواند به یک ستاره زامبی تبدیل شود.
این
کوتوله سفید یا
ستاره زامبی در یک کهکشان مارپیچی به نام NGC ۱۳۰۹ و در نزدیکی
کهکشان راه شیری زندگی می‌کند.
منبع خبر "
پارسینه" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
