محققان ETH زوریخ یک عضله نساجی سبک وزن و پوشیدنی ساخته‌اند که از حسگر‌های تعبیه‌شده در پارچه آن برای تشخیص اهداف حرکت کاربر استفاده می‌کند و در صورت نیاز نیروی اضافی را پیاده می‌کند. آزمایشات اولیه افزایش قابل توجهی در استقامت نشان می‌دهد.
در جایی که اسکلت‌های بیرونی نیرومند هم به‌عنوان عضله و هم استخوان عمل می‌کنند و نیرو و همچنین حمایت ساختاری را فراهم می‌کنند، عضله‌های بیرونی از ساختار خود بدن استفاده می‌کنند و به سادگی با نیروی اضافی وارد بدن می‌شوند.
در نتیجه، آن‌ها بسیار سبک‌تر و حجم‌تر هستند، اما در میزان نیرویی که می‌توانند وارد کنند نیز محدود هستند، زیرا استخوان‌ها و مفاصل انسان تنها می‌توانند این مقدار را تحمل کنند.
این مایوشرت "Myoshirt" از ETH Zurich به عنوان یک جلیقه طراحی شده است که دارای سرآستین‌هایی برای بازو و ساعد است. حسگر‌های موجود در پارچه داده‌ها را در مورد تکانه‌های کنترل ماهیچه‌ای به یک جعبه کنترل می‌خورند، که اطلاعات را در زمان واقعی پردازش می‌کند و تصمیم می‌گیرد چه زمانی ماهیچه‌های مصنوعی را فعال کند، که کابل‌های کوتاه Dyneema هستند که به موازات عضلات خود پوشنده قرار دارند.
با کوتاه کردن کابل‌ها در حین انقباض ماهیچه ها، Myoshirt می‌تواند به حرکات شما به روشی ظریف، محتاطانه، بصری و قابل تنظیم کمک کند.
تیم ETH Myoshirt را به ویژه برای افزایش قدرت و استقامت افراد با تحرک محدود یا رو به کاهش توسعه داد و آزمایش کوچکی را انجام داد و این دستگاه را روی ۱۰ نفر بدون هیچ گونه نقص فیزیکی و یکی مبتلا به دیستروفی عضلانی و دیگری با آسیب نخاعی قرار داد.
در یک آزمایش استقامت، که افراد را ملزم می‌کرد بازو‌ها و یک شی را بلند کرده و آن‌ها را بالا نگه دارند، افراد سالم می‌توانستند با عضله بیرونی فعال نسبت به وضعیت بدون این مایوشرت وضعیت را برای یک سوم بیشتر نگه دارند.
نتایج برای دو مورد دیگر حتی بهتر بود. بیمار MD حدود ۶۰ درصد افزایش استقامت داشت و بیمار با آسیب نخاعی جهش استقامتی بالایی را مشاهده کرد.
قبل از اینکه این محصول برای تبدیل شدن به یک محصول تجاری آماده شود، تیم می‌گوید باید کوچک‌تر و ساده‌تر شود تا بهتر زیر لباس قرار گیرد و ترجیحاً با کاهش وزن - جعبه کنترل و تنظیم موتور محرک در حال حاضر وزن ترکیبی ۴ کیلوگرم است.
به این ترتیب، در حال حاضر فقط برای افرادی که با ویلچر رفت و آمد می‌کنند، واقعا مناسب است.در حال حاضر، تیم بر روی یک حرکت عضلانی متمرکز است: افزایش فعالیت عضلات شانه زمانی که کاربران دست‌های خود را بلند می‌کنند، اگرچه به عنوان یک مفهوم می‌تواند به وضوح با تعدادی از گروه‌های عضلانی دیگر کار کند.
این تحقیق در مجله Nature Machine Intelligence قابل دسترسی است.
منبع: سایت نیواطلس
