خبرگزای رویترز به نقل از فخرالدین کوجا نوشت: فردی که در او آبله میمون شناسایی شده است دچار نقص سیستم ایمنی بوده است.
وی همچنین گفت فرد مورد نظر در فرنطینه بسر می برد و مورد دیگری کشف نشده است.
ویروس آبله میمون در بیش از ۵۰ کشور در خارج از آفریقا که در این قاره یک بیماری بومی محسوب می شود، شناسایی شده است.
سازمان جهانی بهداشت می گوید موارد ابتلا همچنین در خود کشورهای آفریقایی نیز افزایش یافته و نیاز به افزایش آزمایشات را تقویت کرده است.
از ابتدای شیوع آبله میمون در ماه مه (اردیبهشت) بیش از ۳ هزار ۴۰۰ مورد ابتلا و یک مورد مرگ ثبت شده است. این ویروس بیشتر مردان اروپایی همجنس گرا را مبتلا کرده است.
سازمان جهانی بهداشت هفته گذشته اعلام کرد که شیوع این بیماری هنوز یک اضطرار بهداشت عمومی را ایجاد نکرده است.
اولین مورد شناخته شده ویروس آبله میمونی در سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری شدند، مشاهده شد. ولی اولین مورد انسانی این بیماری در سال ۱۹۷۰ در آفریقا و در یک کودک شناسایی شد. زادگاه آبله میمونی در کشورهای مرکزی و غرب آفریقا و در مناطقی پوشیده شده از جنگل‌های بارانی استوایی است چرا که مخزن این ویروس علاوه بر میمون‌ها برخی از جوندگان نیز هستند که البته هنوز به صورت دقیق و کامل مخزن این ویروس شناسایی نشده است. اما به علت تماس بین انسان و حیوانات در این مناطق این بیماری به انسان سرایت کرده است.
به طور معمول از زمانی که علائم بالینی آبله میمون در فرد ایجاد شده تا زمانی که تاول‌ها کاملا برطرف شود، فرد می‌تواند ناقل بیماری باشد و اگر در تماس نزدیک با یک فرد سالم قرار بگیرد می‌تواند این بیماری را انتقال دهد.
بیشترین راه انتقال بیماری آبله میمونی، تماس نزدیک از جمله تماس پوست به پوست است. اما انتقال قطره‌ای از طریق تنفس، تماس انسان با حیوانات آلوده و خوردن گوشت آلوده نیز از دیگر راه‌های ابتلا به آبله میمون است. انتقال بیماری از طریق مادر به جنین نیز راه دیگر انتقال این ویروس است.
