برای بار چندم به مستعمره روسیه و چین تبدیل شده ایم .... هر آن ممکن است قیمت دلار تا 70 هزار تومان خودش را بالا بکشد ... فساد و بی عدالتی سر تا سر کشور را فرا گرفته... روسیه بازارهای نفتی ما را تصاحب کرده و نفت چندانی به فروش نرفته است ... در چنین شرایطی دولت هم نتوانسته موفقیتی در مذاکرات با طرف غربی بدست آورد و بزودی موج جدید فشار و تحریم جهانی هم علیه کشور ما آغاز خواهد شد. این ها بخشی از وضعیت به غایت فاجعه باری است که در آن قرار داریم البته نه در فضای حقیقی کشور که دولت جدید با روحیه و انرژی بالا مشغول آواربرداری از خرابی های گذشته و ساختن دوباره کشور است، بلکه در فضای رسانه ای کشور که مسئولان به بار آوردن خرابی های یاد شده، یکسالی است به آنجا کوچ کرده اند.
فرض کنید کسانی که هشت سال با تصمیم های غلط و خسارت بارشان، خرابی های بسیار به بار آورده اند ناگهان از عرصه اجرایی کشور به عرصه رسانه ای کوچ کرده و سرشان حسابی خلوت شود، فرض کنید می ترسند که عملکرد هشت ساله شان در نسبت با عملکرد دولت جدید سنجیده شود، در این صورت چه اتفاقی می افتد!؟ قطعا خودشان و حامیان پیدا و پنهان رسانه ایشان، چندین برابر آن خرابی هایی که در فضای حقیقی کشور به بار آورده اند را در عرصه رسانه ای تولید خواهند کرد. محصولشان همین آوار خبرهای بدی است که در طول یکسال گذشته، شبانه روز بر سر ملت خراب می شود و در حالیکه دولتی بر سر کار آمده که شرایط کشور را نسبت به سال های قبل کاملا دگرگون و متحول کرده، اما افکار عمومی همچنان در یأس و نگرانی به سر می برد. محصولشان همین وضعیت مضحکی است که برخی هنوز دارند در آن گریه واکسن آمریکایی و انگلیسی را میکنند!
در فضای رسانه ای مخربی که مخالفان دولت ساخته اند، ایران کشوری است که هر هفته یکبار مستعمره چین و روسیه می شود نه آن کشوری که همین چند روز پیش در ترکمنستان دیدیم رئیس جمهور روسیه قدم به قدم دنبال رئیس جمهورش می آید تا بتواند با وی سخن بگوید. نه آن کشوری که عزت رئیس جمهورش در بین رؤسای جمهور کشورهای حاشیه دریای خزر زبانزد می شود. نه آن کشوری که در چند ماه گذشته به محل ترافیک رفت و آمد مقامات بلندپایه خارجی تبدیل شده است. نه آن کشوری که به لطف سیاست هوشمندانه دولت جدید در اولویت ارتباط با همسایگان، صادراتش به کشورهای همسایه در طول یکسال گذشته 96 درصد رشد کرده است. نه آن کشوری که میزان کل تجارت خارجی اش در بهار امسال نسبت به بهار سال قبل، 20 درصد رشد داشته است (آن هم با تراز تجاری مثبت 605 میلیون دلاری). نه آن کشوری که علیرغم همه دروغ هایی که می گویند اوپک اعلام کرد درآمدی نفتی اش سه برابر شده است (که البته قطعا بیش از این حرفهاست چون آن بخشی که با دور زدن تحریم ها به فروش میرسد را اوپک خبر ندارد). نه آن کشوری که برخلاف بسیاری از آن کشورهای پرمدعای غربی، توانسته به لطف خدا بیماری کرونا را با موفقیت مهار کند.
طنز به غایت تلخی است که کسانی که روابط خارجی کشور را منهدم کرده اند، اکنون پشت دستگاه رسانه ای کشور نشسته و چنین عملکرد قابل تحسینی را تمسخر می کنند. کسانی را تخریب می کنند که مشغول اصلاح خرابکاری های ایشان هستند. به حساب اینها تا الان چندین بار باید دلار مرز هفتاد هزار تومان را رد کرده باشد. ولی می بینیم که حتی پس از انجام اقدام اصلاحی بزرگی همانند حذف ارز ترجیحی، پیک قیمتی دوران مدیریتی خود ایشان را هم رد نکرده است. این اقدام اصلاحی را باید خود آن ها انجام می دادند ولی مثل بقیه بارهای بر زمین مانده و تصمیم های غلط شان بر گردن این دولت افتاده است. مثل مدیریت فاجعه بار کرونایشان که این دولت مجبور شد آن را جمع کند. مثل بدهی ماهیانه 12 هزار میلیاردی شان که این دولت باید هر ماه تسویه کند. مثل قطعیهای آب و برق تابستان گذشته شان که علیرغم تشدید خشکسالی، دولت جدید دارد آن را مدیریت می کند.
چطور کسانی که چندین سال رشد اقتصادی منفی را برای کشور رقم زدند و حامیان رسانه ایشان که در تمام آن سالها سکوت کردند، می توانند عملکرد اقتصادی دولتی را زیر سوال ببرند که رشد اقتصادی کشور را به مرز پنج درصد رسانده است!؟ کسانی که جز رسیدن به توافق هسته ای و کمک گرفتن از غرب، راه حل دیگری را برای حل مشکلات اقتصادی کشور نمی شناختند، با چه رویی دولتی را تخریب می کنند که بدون باج دادن به غربی ها، اقتصاد کشور را احیا کرده است!؟
در طول یکسال گذشته هر وقت مذاکرات شکست میخورد فریاد میزدند که: دیدید گفتیم اینها بلد نیستند مذاکره کنند و برعکس هرگاه احساس میکردند رسیدن به توافق نزدیک است، آشوب می کردند که: دیدید اینها هم دنبال همان برجام هستند. همینقدر متناقض و دو رو!
این روزها هم دائما از موضع حق به جانب کلیپ های از آقای ظریف منتشر می کنند که گفته است: اگر کسی بتواند دو خط یا دو صفحه به برجام اضافه کند، در برابرش تعظیم می کنم. طوری درباره شق القمر برجام صحبت می کنند که کسی نداند فکر می کند از ترس ضمانت های اجرایی سنگینش، دولت اوباما بند به بند تعهداتش را اجرا کرده و دولت ترامپ نتوانسته آن را پاره کرده و دور بیندازد. اصلا به فرض محال که شما بهترین توافق دنیا را نوشته اید، توافقی که فقط روی کاغذ بهترین باشد و به اجرا نرسد به چه می ارزد!؟ یعنی واقعا نمی فهمید که اگر این دولت نه ماه است دارد چانه زنی می کند، بخاطر آنست که مگر چاله چوله های توافقی که نوشته اید را قدری پر کند تا دوباره مثل آب خوردن زیرش نزنند!؟
رهبر انقلاب در سخنرانی اخیرشان در جمع مقامات قضایی، بر مسئولیت دستگاه قضا در حفظ امنیت روانی جامعه تأکید کردند. به نظر میرسد اکنون که عملیات تخریبی در کشور از بخش واقعی و اقتصاد به بخش مجازی و رسانه ای منتقل شده، اهمیت این مسئله دو چندان است. قطعا نقدهای بسیاری به عملکرد دولت فعلی هم وارد است. بویژه در نحوه اجرای حذف ارز ترجیحی و یارانه آرد که گرانی های اخیر را به بار آورده است. ولی این جنگ روانی که در آن با بمباران اخبار دروغ، روح و روان ملت را نشانه گرفته اند، با فضای نقد بی نهایت فاصله دارد.
