سرمایه سوزی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، این شادمانی معمولا کوتاه است، اما حالا این سوختن در کشورمان بیش از یک صده سال به درازا کشیده است.
هر ساله میلیارد‌ها متر مکعب گاز‌های همراه نفت در مشعل میادین نفتی جهان به دلایل فنی سوزانده می‌شوند، محصولی گرانبها که حاوی ترکیباتی از جمله متان، اتان و مایعات گازیست و می‌تواند صادر شود، تبدیل به برق بشود، یا به عنوان خوراک واحد‌های پتروشیمی مورد استفاده قرار گیرد.
به همین دلیل، اکثر کشور‌های جهان به سمت کاهش حجم این گاز‌ها حرکت کرده اند و علی رغم افزایش تولید نفت در جهان، حجم این گاز‌ها در حال کاهش است.

براساس آمار‌های جهانی، ایران از لحاظ حجم گاز‌های سوزانده شده، در رتبه سوم جهان بعد از روسیه و عراق قرار دارد.
سالهاست حدود ۴۰ درصد گاز‌های همراه تولیدی کشورمان در میادین نفتی بدون هیچ استفاده ای، سوزانده می‌شوند. این در حالیست که وزرای نفت در دوره‌های مختلف با تعابیری همچون «سوزاندن طلا و دلار» از این موضوع یاد کرده و می‌کنند و البته وعده اتمام این سرمایه سوزی تا پایان دولت خود را داده اند.
جلوگیری از سوزاندن گاز‌های همراه از منظر آلودگی‌های زیست محیطی نیز حائز اهمیت است.

از دیگر سو براساس بند «الف» ماده ۴۸ قانون برنامه ششم توسعه هم دولت مکلف شده بود تا پایان زمان اجرای قانون برنامه، حداقل ۹۰ درصد گاز‌های سوزانده شده را کاهش دهد.

اما این اتفاق نیفتاد و همچنان مشابه زمان آغاز اجرای قانون برنامه ششم، حدود ۴۰ میلیون متر مکعب در روز گاز‌های همراه یعنی تقریبا معادل دو فاز پارس جنوبی در میادین نفتی کشورمان سوزانده شده و به هدر می‌رود به عبارتی نصف گاز مصرفی صنعت پتروشیمی کشور

خسارت ناشی از اتلاف گاز‌های همراه با توجه به قیمت صادراتی گاز، بیش از ۵ میلیارد دلار در سال تخمین زده می‌شود.
در کنار راهکار‌های متعدد برای جلوگیری از این سرمایه سوزی، در دسترس‌ترین و شاید مهمترین راهکار جمع آوری گاز‌های همراه سوزانده شده در ایران، پیاده سازی طرح‌های ان جی ال است، اما تا به امروز روند کند تکمیل اجرای این طرح ها، علت ناکامی دولت‌ها در کاهش حجم این گاز‌ها بوده.
البته براساس اظهارات مسئولان وزارت نفت، تا پایان سال، شاهد بهره برداری از تنها یکی از این طرح‌ها یعنی طرح ان جی ال ۳۲۰۰ خواهیم بود.

گزارش از خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، یاسر بهشتی