به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ دکتر داود درانیان عضو هیات علمی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما این واحد دانشگاهی در رابطه با فعالیت گروه پژوهشی خود در حوزه "نقش لیزر در تولید و فناوری نانو مواد" گفت: بنده به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه، فعالیت‌های خود را در هر دو شاخه تجربی و نظری در حوزه لیزر و پلاسما گسترش داده‌ام تا بتوانم هم با دانشجویانی که گرایش به کار تجربی دارند کار کنم و هم با دانشجویانی که تمایل به کار نظری دارند، زمینه تحقیقاتی داشته باشیم.
وی با بیان این مطلب که در زمینه پژوهش‌های نظری تمرکز بر "اندرکنش لیزر با پلاسما" است، ادامه داد: در پژوهش‌های تجربی تمرکز من بر "اندرکنش پرتو لیزر با مواد و با هدف تولید انواع نانوساختارها" است که اصطلاحا به این زمینه پژوهشی "کند و سوز لیزری" گفته می‌شود.
دکتر درانیان در رابطه با "اندرکنش پرتو لیزر با مواد " در واحد علوم و تحقیقات، تصریح کرد: در پژوهش‌های تجربی، گروه ما ابتدا کار خود را با تولید نانوذرات با روش کندوسوز لیزری آغاز کرد. همه نانوذرات فلزی شامل نانوذرات طلا، نقره، آهن، تنگستن، ... را با کیفیت و خلوص بالا در محیط مایع تولید کردیم. در گام بعدی تولید نانو ترکیب‌ها در دستور کار قرار گرفت.
وی ادامه داد: تولید نانو ذرات اکسیدی، نیتریدی، سولفاتی و کلریدی را با موفقیت به سرانجام رساندیم و مقالات متعددی در این زمینه منتشر شد. در مرحله بعد تولید نانوآلیاژها، نانوصفحات گرافن و نانو ساختار‌های چارچوب فلز –آلی (MOF)) را در آزمایشگاه لیزر‌های پر توان مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای واحد علوم و تحقیقات انجام دادیم.
این استاد دانشگاه افزود: تولید نانوآلیاژها، نانوصفحات گرافن و نانو ساختار‌های چارچوب فلز –آلی (MOF)، همگی برای اولین بار به روش کندوسوز لیزری صورت گرفت. به عبارتی، گروه تحقیقاتی ما، برای اولین بار، موفق به طراحی و ساخت این نانومواد به روش کند و سوز لیزری شده است. روش کندوسوز لیزری برای تولید نانو ساختار‌ها کارآیی بسیار بالای دارد.
عضو هیات علمی واحد علوم وتحقیقات از فارغ التحصیلی دانشجویان متعدد و انتشار مقالات متعدد با توجه به این دستاورد در این مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما خبر داد و گفت: در سیستم دانشگاهی کشور، جای رابط فعالی که بتواند محصولات ناشی از تحقیقات دانشگاهی را به صاحبان صنایع مرتبط کند، خالی است.
دکتر درانیان در رابطه با کاربردی شدن این محصول تحقیقاتی افزود: در پژوهش‌های دانشگاهی، استاد مقاله منتشر می‌کند و ارتقاء می‌گیرد. دانشجو هم فارغ‌التحصیل می‌شود. به واسطه انتشار دستاورد‌های این گونه پژوهش‌ها در مجلات معتبر، علاقمندان در دنیا از آن استفاده می‌کنند، ولی صنعت کشور ما نسبت به آن بی‌توجه بوده و از آن بهره نمی‌برد، که این نه تنها درد دل من، که حرف دل همه پژوهشگران است. امیدوارم در سال تولید و دانش بنیان و اشتغال آفرینی به این موضوع توجهی ویژه شود و برای گشودن این بن بست مهم، اقداماتی جدی صورت پذیرد.
