به گزارش رکنا، نشست سران ناتو 30 ژوئن (9 تیر) در مادرید پایتخت اسپانیا پایان یافت. سند راهبردی جدید ناتو که در این نشست به تصویب رسید انگشت بر روسیه و چین گذاشته و همچنین تصمیماتی برای توسعه ظرفیت نظامی آن گرفت. افکار عمومی معتقدند که نشست ناتو پیام خطرناکی را به جهان مخابره کرد و جامعه جهانی باید بشدت هوشیار باشد.
سند مفهوم راهبردی جدید ناتو یک ماهیت جنگ سردیِ قوی دارد که نیتی تجاوزکارانه در آن نهفته است. این سند نه تنها روسیه را به عنوان بزرگترین و مستقیم ترین تهدید برای صلح و ثبات برای کشورهای ناتو و منطقه اروپا در نظر گرفته، بلکه چین را نیز برای نخستین بار به ایجاد «تهدید و چالش نظام‌مند» برای ناتو متهم کرده است.
اما آیا چین با هزاران مایل فاصله، واقعا چالشی برای ناتو محسوب می‌شود؟؛ سازمانی که به اصطلاح به دنبال ارتقاء ثبات و رفاه در منطقه آتلانتیک شمالی است.
کشور چین همواره به صلح عشق ورزیده و صلح جزو ژن فرهنگ چینی است. چین از قدیم الایام یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان بود اما هیچ گاه علیه دیگر کشورها از رویکردهای استعماری یا تجاوزکارانه بهره نبرده است.
اگر در مقام مقایسه بر آییم می‌بینیم که قدرت‌های اروپایی مداما در حال استعمار دیگر کشورها بوده‌اند اما صد سال قبل از ورود «کریستف کلمب» به قاره آمریکا، قدرتمندترین ناوگان دریایی جهان به رهبری دریانورد چینی به نام «جِنگ هه » هفت بار به اقیانوس آرام، غرب اقیانوس هند و 30 کشور و منطقه سفر کرد، بدون هیچ گونه اقدام استعماری و تجاوز به دیگر کشورها، به چین بازگشت.
چین هیچگاه دست به تحریک برای شروع هیچ جنگی نزده و هرگز به کشور دیگری هجوم نبرده است. در حال حاضر، چین تنها کشور جهان است که در قانون اساسی خود «پایبندی به مسیر توسعه صلح آمیز» را ارج نهاده است. چین هرگز در امور داخلی دیگر کشورها مداخله نکرده، ایدئولوژی خود را صادر نکرده و هیچ گاه اقدام به تحریم یکجانبه یا فشار اقتصادی ننموده است.
چین متعهد شده تا بی هیچ قید و شرطی از سلاح هسته‌ای استفاده نکند یا حتی با آن کشورها غیرمسلح به سلاح هسته‌ای را تهدید هم نکند. جالب است که در ائتلاف ناتو سه کشور دارای سلاح هسته‌ای وجود دارد اما هیچکدام از آنها چنین تعهدی را اعلام نکرده‌اند.
همه می‌دانند که ناتو که خود را «سازمان دفاعی» می‌نامد، در واقع یک «ماشین جنگی» محسوب می‌شود. در 20 سال گذشته، ناتو شورای امنیت را دور زده و بارها و بارها علیه کشورهای دارای حق حاکمیت، جنگ به راه انداخته است.
این به اصطلاح سازمان دفاعی در تجاوزهای خود تعداد زیادی از غیرنظامیان را در یوگسلاوی، عراق، لیبی، افغانستان و سایر کشورها کشته و منجر به آواره شدن ده‌ها میلیون نفر شده است.
به راستی کدام یک از کشورهای آسیب‌دیده فوق اقدامی علیه اعضای ناتو انجام داده بودند که مستحق آن ویرانی‌ها شدند؟
ناتو نه تنها یک مفهوم راهبردی تجاوزکارانه جدید را توسعه داده بلکه در نظر دارد ششمین دور گسترش و افزایش نیروی خود در اروپا را نیز عملیاتی کند.
«ینس استولتنبرگ» دبیر کل ناتو چندی پیش گفت که پروتکل الحاق سوئد و فنلاند به ناتو پنجم جولای (14 تیر) امضا خواهد شد. پیش از برگزاری نشست مادرید، ناتو اعلام کرد که یک نیروی واکنش سریع متشکل از 300 هزار نیرو (هشت برابر میزان گذشته) را تشکیل خواهد داد.
ایالات متحده اعلام کرده برنامه‌هایی برای ارتقای حضور نظامی در اروپا از جمله افزودن به تعداد نیروها، استقرار دو اسکادران از جنگنده‌های اف-35 در انگلیس، ایجاد قرارگاه پنجم نیروی زمینی آمریکا در لهستان و غیره را مد نظر دارد.
این رویکرد شانس وقوع درگیری میان ناتو و روسیه و بروز چالش برای امنیت اروپا را افزایش می‌دهد.
ناتو همچنین در تلاش برای رهبری یک فاجعه در منطقه آسیا-اقیانوس آرام است. نشست مادرید از سران چهار کشور آسیا-اقیانوس آرام از جمله ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند دعوت به عمل آورد. جاه طلبی ایجاد یک نسخه آسیا-اقیانوسیه‌ای از ناتو امری بدیهی است. این اقدام ممکن است نیروهای راستگرا و سیاستمداران برخی کشورهای آسیا-اقیانوس آرام را برانگیزد تا اقدامات خطرناکی اتخاذ کنند. نتیجه این اقدامات نه تها به افزایش تنش‌های منطقه‌ای منجر خواهد شد بلکه مسابقه تسلیحاتی نیز در پی خواهد داشت.
توسعه بی پایان ناتو بزرگترین تهدید برای امنیت جهانِ امروز است و مردمی که خواستار صلح و آرامش هستند در تظاهرات‌ها و راهپیمایی‌ها مخالفت خود را براز کرده‌اند.
کشورهای آسیا-اقیانوس آرام به طور خاص باید درباره تلاش خطرناک ایالات متحده برای استفاده از ناتو به منظور ایجاد کمپ‌های تفرقه‌افکنانه و تشدید منازعات منطقه‌ای هوشیار باشند.
در پایان باید گفت ناتو اروپا را به دردسر انداخته و نباید اجازه داد همین بلا را بر سر آسیا-اقیانوسی آرام هم بیاورد.
خبرفوری
