فرهاد عشوندی-تایپه سیتی: اینجا در تایپه سیتی، در طبقه پنجم هتل ماریوت همه چیز آماده آغاز جنگ است.
یک جنگ واقعی اما بدون تیر و تفنگ. جنگی بر سر کرسی ریاست برای یکی از محبوب‌ترین ورزش های دنیا: کنفدراسیون بیسبال، سافتبال و بیسبال ۵.
جنگی نه برای امروز که برای آینده. فردایی که مسیر ماندن یکی از سودترین ورزش های دنیا را مشخص می کند.
در یک سو رئیس ده ساله یعنی فراکری ایتالیایی و در سوی دیگر دیدی سمینت نایب رئیس فعلی و البته دبیر کمیته المپیک فرانسه. در کنار این دو البته برایان مینیتی آمریکایی هم با سابقه ای باشکوه از مدیریت در بزرگترین تیم های میجر لیگ آمریکا. او که البته به دنیایی غریبه آمده ، چیزی شبیه به سفر گالیور به سرزمین لی‌لی‌پوت!
در یک سو حامیان سنتی مرد ایتالیایی و در سوی مقابل حلقه اروپایی ها که امروز را آخرین سنگر برای دفاع از جایگاه ریاست می بینند.
آخرین سنگر ، پشت دروازه چین !
«دی دی » از تغییر می گوید.یک شب مانده به انتخابات در تراس طبقه بیستم لا به لای سیگار بدستان . یک به یک می گردد و تلاش می کند برای هر کدام بهانه ای داشته باشد برای آغاز گفت و گو:«چهره‌های تان شبیه عرب هاست. شما عرب زبان هستید؟»
با دیگری فرانسوی حرف می زند و کمی آن طرف تر انگلیسی و تلاش برای ارتباط با اسپانیش زبان ها.
دنبال هر بهانه ای برای گفتن . از تلفظ پرسه پولیس برای آشنایی با تاریخ ایران تا همکلامی درباره یک شاهزاده برای یکی از کشورهای همسایه!
او شعارش تغییر است و می گوید اگر همین امروز شروع نکنید، بعد از انتخابات فردا همه چیز برای تغییر از دست رفته. می خواهد رئیس باشد و می گوید اگر رئیس شود همین فردا و در فاصله دو ساله تا المپیک پاریس از سمت مهمش در این المپیک هم استعفاء می دهد چون می خواهد رئیسی تمام وقت باشد.او می گوید اما تصویر بر جای مانده از این مقام ورزشی بلندپایه لحظه تلخ بیسبال از المپیک ۲۰۲۴ توسط کمیته ملی المپیک کشورش است. اصلا ۴ سال قبل ریکاردوی ایتالیایی برای او رای گرفت تا امروز بیسبال یکی از رشته های حاضر در پاریس ۲۰۲۴ باشد. حالا پچ پچ ها پشت سرش درباره همین خاطره تلخ است. «او هیچ کاری نکرد. فقط دنبال گرفتن عکس هایش بود و امروز هم هیچ کاری نمی کند. با آمدنش بیسبال برای همیشه از المپیک می رود!»
دی دی اما رفقای قدیمی دارد، در بخشی از آفریقا و البته رفقای قدرتمند اروپایی. آنها خود را صاحبان واقعی بیسبال می دانند و فکر می کنند این آخرین سنگر است برای شان. دشمن را پشت دروازه حس کردند. آنها برای فردای شان می جنگند . فردایی که احتمالا ریاست از دست اروپایی خارج و به آسیایی ها می رسد!
251 41
