به گزارش خبرگزاری فارس از ایلام، علیرغم آنکه رزمندگان و فرماندهان این روزها جراحت‌های ناشی از زمان جنگ، نفس آنها را به تکاپو انداخته با بی‌مهری‌ها نیز دست و پنجه نرم می‌کنند.
استان ایلام قبل از انقلاب در محرومیتی به سر می‌برد که از امکانات اولیه بی‌بهره بود اما پیروزی انقلاب اسلامی به سان نور امید بر دیدگان مردم تابید و لبخند شادی بر لبان آنها نقش بست.
اما دیری نپایید که غول تا دندان مسلح بر مرزها و ارزش‌های مردم هجوم آورد و بار دیگر لبخند به ترس و اشک تبدیل گشت و مردم آواره کوه‌ها و جنگل‌ها شدند و هر از گاهی مردم را در خون غلتیده باید می‌دید.
پیرمراد فرمان جهاد را صادر و شیرمردان و شیرزنان این دیار برای مقابله با این دشمن به پا خواستند و با تشکیل واحدهای نظامی ضمن آموزش، از وطن و مرزها دفاع کردند.
در همین زمان لشکر ۱۱ امیرالمومنین (ع) تشکیل و به مراتب گردان‌ها، دسته‌ها و گروه‌ها ساماندهی شدند و هر کدام فرماندهی مسئولیت واحدی برعهده داشتند؛ فرماندهانی از این لشکر شکوفا گشتند و به سر حد اعلای ایمان و اعتقاد راستین رسیدند.
یکی از این گردان‌ها ۵۰۱ لشکر امیرالمومنین (ع) که فرماندهی آن با یکی از دلیرمردان این دیار بود که شجاعانه و با افتخار در نبردهای پی در پی مقابل دشمن ایستادگی کرد و اجازه غصب یک وجب از خاک وطن توسط دشمنان را نداد.
این فرمانده شجاع و خستگی ناپذیر بعد از جنگ همچنان پای آرمان و ارزش‌های انقلاب و این بار بر سید خراسانی عهد و میثاق دوباره بست و بند بند وجودش محکم و استوار تا زمان وداع از این خدمت مقدس ادامه داشت.
اما این فرمانده دلاور مدت‌هاست در خاموشی، زجرها و دردهایی دارد که از جنگ به یادگار مانده به طوری که مرگ بر چشمان پاکش نقش بسته اما هیچ گلایه‌ای ندارد و فقط شکر خدا بر زبانش جاریست.
مسائل اقتصادی و زندگی همه را از هم دور کرده اما نباید از حق بگذریم که اینها برای ما رفتند؛ خیلی از مسئولین بی‌تفاوتند و هیچ کس از این چنین افرادی خبری نمی‌گیرد.
پدرم جانباز شیمیایی است
فرزند این جانباز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در ایلام گفت: پدرم از فرماندهان لشکر امیرالمومنین (ع) استان ایلام چهار سال در اسارت دشمن قرار گرفته و جانباز شیمیایی است؛ اما مدت‌هاست وضعیت جسمی وی به علت جراحات ناشی از جنگ وخیم است به طوری که شاید اکثر مواقع در بیمارستان و بخش‌های ویژه بستری شود.
وی افزود: الان پدرم در بخش آی سی یو ۴ بیمارستان مصطفی خمینی به علت پلاکت خونی پایین بستری شده و داروهایی که نیازمند برای درمان هستند در استان وجود ندارد حتی پزشک معالج به علت وخیم بودن اوضاع طی نامه‌ای خواستار اعزام به مرکز کشور شد اما متاسفانه هیچکس همراهی و همکاری نمی‌کند.
فرزند وی ادامه داد: باید برای دارو به استان کرمانشاه و بعضا تهران مراجعه و به صورت آزاد تهیه کنیم مگر امکان این است در استان برخی از داروها که نیازمند این قشر از جامعه باشد پیدا نشود.
وی تصریح کرد: از طریق بنیاد شهید پیگیری‌های انجام دادیم که هیچ کار و حمایتی انجام نمی‌دهند ارگان‌هایی که فرمانده دلیری در میان آنها بود فقط در حد سفارش جهت درمان به پزشکان حمایت می‌کنند این جانبازان نیازمند دارو و حمایت مسئولین هستند.
فرزند این جانباز در ادامه گفت: پلاکت خون یک شخص عادی ۱۵۰ تا ۴۵۰ هزار است در حالی که پلاکت خون پدرم ۲۰۰۰ است و تمام بدن ایشان کبود شده حتی قادر نیست چیزی بخورد و باید روزانه تا بهبودی وضعیت ۵ واحد پلاکت تزریق کند چرا باید در استان ایلام تنها یک دستگاه برای پلاکت خون وجود داشته باشد اگر بیمار زیاد و نیاز ضروری باشد چکار می‌توان انجام داد.
وی در ادامه افزود: سوال من این است آیا واقعاً انصاف، معرفت در وجود برخی از مسئولین است که این چنین فرماندهی را رها و حتی نسبت به خدمات رسانی به وی و سایر جانبازان کوتاهی می‌کنند.
رزمندگان هشت سال دفاع مقدس که از کیان این وطن در برابر تمام سردمداران دنیا دفاع کردند و اجازه تعرض به مرزها و از دست دادن حتی یک وجب از خاک پاک آن را به دشمن ندادند و جان و نفس‌های خود را تقدیم آرمان و ارزش‌های انقلاب کردند و این روزها مشکلاتی جسمی نای نفس کشیدن را از آنها گرفته؛ مسئولین دستگاه‌های مربوطه باید به این مسائل رسیدگی‌های فوری کنند.
انتهای پیام/ی
