در یک تحقیق اپیدمیولوژیک در ژاپن مشخص شد افرادی که روزانه ده یا بیش از ده فنجان چای سبز می نوشند بسیار کمتر از سایرین به سرطان ریه ، کبد ، روده بزرگ و معده مبتلا می شوند.
ظاهرا آنچه بیش از همه مانع از رشد سلول های سرطانی و نابودی رادیکال های آزاد می شود ، EGCG موجود در چای است . این ماده بر آمین های هتروسیکلیک ( که در اثر کباب کردن گوشت قرمز ، ماهی و مرغ تولید می شوند ) اثر کرده ، مانع از تبدیل آن ها به عامل سرطان زا می شود.
در یک تحقیق که توسط محققان چینی انجام گرفت معلوم شد چای سبز می تواند اثر سرطان زایی هورمون های زنانه را که عامل بروز سرطان پستان اند خنثی سازد.
گفته می شود خاصیت محافظت کننده چای سبز به وجود پلی فنل ها موجود در آن مربوط است. کرکومین همراه با چای سبز می تواند از جهش ( موتاسیون ) و رشد تومور جلوگیری کند.
میزان کلسترول تام در خون افرادی که چای سبز بیشتری مصرف می کنند نسبت به بقیه کمتر است. همین خواص و شاید برخی خواص دیگر چای ، تاثیر EGCG را در کاهش پریودونتیت (التهاب بافت های اطراف دهان ) سبب شود و به همین دلیل چای سبزبوی دهان را به حداقل می رساند.
فلوراید موجود در برگ چای عاملی است که از پوسیدگی دندان در افرادی که زیاد چای مصرف می کنند جلوگیری می کند.
