به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، مقام ابراهیم به باور مسلمانان، نماد سختی‌ها و فداکاری حضرت ابراهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع) به‌ویژه در زمان ساخت کعبه است؛ بنابراین مسلمانان هنگام تشرف به حج تمتع یا عمره با خواندن نماز به مقام ابراهیم ادای احترام می‌کنند.
درباره سنگی که اثر یک جفت پا روی آن نقشه بسته شده، روایت کرده‌اند حضرت ابراهیم (ع) هنگام ساختن کعبه در مکه، روی آن ایستاده است. گفته می‌شود که طول و عرض این سنگ حدود ۴۰ سانتی‌متر و ارتفاع آن تا ۲۰ سانتی‌متر می‌رسد، اما عمق هر دو ردپا به ترتیب ۹ و ۱۰ سانتی‌متر است، فرورفتگی یکی از رد پا‌ها بیشتر از دیگری است و اثر انگشتان در هر دو رد پا مشخص نیست.
سنگی که ردپا‌ها در آن نقش بسته، یک‌بار در دوران حکومت خلیفه دوم جابه‌جا شده و بعد‌ها به محل کنونی برگشته است، جایی که گفته شده حضرت ابراهیم (ع) پس از ساخت کعبه آنجا نماز خوانده است. سنگ قبلا در ضلع شرقی کعبه قرار داشت.
محفظه مقام ابراهیم تاکنون چندبار تغییر کرده و بازسازی شده است. سنگ نقش پا‌های حضرت ابراهیم (ع) نیز نخستین‌بار در سال ۱۹۶۷ توسط یک سازه چوبی به ابعاد سه در شش متر پوشانده شد که انجام حج تمتع یا عمره را برای مسلمانان دشوار می‌کرد.
مقام ابراهیم در دوران عثمانی به عنوان بخشی از زیارتگاه بازسازی شد، اما پس از تسلط سعودی‌ها، این ضریح تخریب و یک جعبه ورقه آهنی برای محافظت و حفظ سنگ آن ساخته شد.
طواف واجب حج بین محدوده کعبه و مقام ابراهیم انجام و نماز طواف نیز پشت مقام ابراهیم خوانده می‌شود.
