سید احمد موسوی: علی رغم اینکه محصولات این کارخانه علاوه بر تامین نیاز کشور به سایر کشورها صادر می شد مردم و کارگران نه تنها شاهد توسعه و پیشرفت این واحد تولیدی نشدند بلکه هر روزی که در کارخانه حاضر می‌شدند صدای کمتری از چرخ تولید این واحد را شنیده و رفته رفته با سالنهای خلوت و دستگاههای خاموش خط تولید مواجه می شدند در نهایت به تعطیلی کامل آن عادت کردند و این چنین شد که حدود ۲۹ سال پیش این صنعت به یکباره با رکود و تعطیلی کامل مواجه گردید و نام چرم و پوست از صفحه ذهن اهالی صنعت و مردم لرستان بعلت ناکارآمدی ، نبود برنامه ، سومدیریت ،سیاستهای غلط و غیر کار شناسی پاک شد .
این کارخانه در حالی سالهاست دست خوش بی تفاوتی و بی توجهی مسئولان شده که جدا از اینکه خیلی از تجهیزات و امکانات آن توسط سرمایه گذاران که قرار بود این مجتمع را احیا کنند از کارخانه خارج نموده و تسهیلات آن را نیز در جاهای دیگر مصرف نمودند دارای پست برق مجزا ، دو حلقه چاه و بیش از ۱۸ هکتار زمین مستعد با دهها ساختمان تولید بوده و وجود همین زیرساخت کافیست تا سرمایه گذار جهت احیا و سرمایه گذاری ترغیب شود که البته همت و اراده قوی در استان می تواند مسیر را برای رغبت سرمایه گذاری هموار نماید
روی سخن ما با دکتر زیویار نماینده عالی دولت در استان است که ضرورت دارد ضمن بازدید میدانی از این صنعت ورشکسته و به انزوا رفته ، با سهامداران آن وارد مذاکره شده و با رفع اختلافات موجود صدای چرخ تولید چرم و پوست که روزگاری خود به برندی در کشور تبدیل شده بود را به اهالی لرستان و کارگران این کارخانه هدیه نماید.
46
