به گزارش همشهری آنلاین به نقل از تسنیم، به اعتقاد شیعه و بر اساس آموزه‌های وحیانی ما، پیامبر (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام انواری ازلی هستند که خداوند آنها را پیش از خلقت آفرید تا از مجرای آنها به ربوبیت خویش بپردازد. وقتی به آیات قرآن و روایات ذیل آنها توجه می‌کنیم، مشاهده می‌کنیم که قرآن روایتگر ابعاد غیبی، عرشی و ملکوتیِ این انوار مقدس الهی است به گونه‌ای که پیامبران و رسولان بارها در معرض این انوار قرار گرفتند و تربیت‌های لازم را کسب کردند.
علاوه بر این، ملائک نیز تحت تعلیم و تربیت این بزرگواران قرار داشتند. به عنوان مثال پیامبر (ص) در روایتی از خلقت نور پنج تن آل‌عبا هزار سال قبل از خلقت آدم(ع) گفتند. در این باره ابوسعید خدری نقل می‌کند در مجلسی بودیم که مردی از پیامبر درباره «عالین» در خطاب خداوند به ابلیس در آیه «أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالین؛ تکبر کردی یا (تصور کردی) از عالین هستی؟» پرسید و گفت: «فَمَنْ هُو»؛ یعنی «عالین» کیستند که برتر از ملائک‌اند؟ پیامبر فرمود أَنَا وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ کُنَّا فِی سُرَادِقِ الْعَرْش‌ِ نُسَبِّحُ اللَّهَ وَ تُسَبِّحُ الْمَلَائِکَةُ بِتَسْبِیحِنَا قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ بِأَلْفَیْ عَام ...؛ عالین، من، علی، فاطمه، حسن و حسین بودیم که در سرادق عرش قرار داشتیم؛ ما خدا را تسبیح می‌گفتیم و ملائک با تسبیح ما تسبیح می‌گفتند هزار سال قبل از اینکه خداوند عزّ و جلّ آدم را خلق کند.» (فضائل الشیعة، (شیخ صدوق) ص۹)
بر این اساس در می‌یابیم اثرگذاری انوار مقدس عترت علیهم‌السلام فرازمانی و فرامکانی و حضور این انوار الهی در هر عصری تربیت‌ساز است و به استناد روایات معتبر اسلامی هیچ پیامبری به نبوت نرسید مگر به معرفت این انوار مقدس. حذیفة بن اسید از پیامبر اکرم (ص) نقل کرد «نبوت هیچ پیامبری در عالم «اظله» (ظاهرا عالم ارواح) تکمیل نشد مگر اینکه ولایت من و ولایت اهل بیتم بر او عرضه شد و تمثال آنها برای آن پیامبر مجسم شد و پیامبران، اقرار به اطاعت و ولایت اهل‌بیت کردند؛ عَنْ حُذَیْفَةَ بْنِ أُسَیْدٍ الْغَفَّارِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: «مَا تَکَامَلَتِ النُّبُوَّةُ لِنَبِیٍّ فِی الْأَظِلَّةِ حَتَّی عُرِضَتْ عَلَیْهِ وَلَایَتِی وَ وَلَایَةُ أَهْلِ بَیْتِی وَ مَثُلُوا لَهُ فَأَقَرُّوا بِطَاعَتِهِمْ وَ وَلَایَتِهِمْ.» (بصائر الدرجات، ج۱، ص۷۳) یا امام صادق (ع) در دیگر روایت فرمود: مَا تَنَبَّأَ نَبِیٌّ قَطُّ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا وَ بِفَضْلِنَا عَلَی مَنْ سِوَانَا؛ هیچ پیامبری به مقام نبوت نرسید مگر به‌معرفت حق ما و برتری دادن ما بر سایرین.» (همان، ج۱، ص۷۴)
در این راستا، یکی از ابعاد و وجوه آسمانی که در روایات به حضرت فاطمه (س) نسبت داده شده، بُعد روح‌القدسی ایشان است؛ امام صادق (ع) ضمن بیان تفسیری از سوره قدر فرمود «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها وَ الْمَلَائِکَةُ؛ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ یَمْلِکُونَ عِلْمَ آلِ مُحَمَّدٍ ص‌وَ الرُّوحُ الْقُدُسُ هِیَ فَاطِمَةُ ع بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ هِیَ حَتَّی مَطْلَعِ الْفَجْرِ یَعْنِی حَتَّی یَخْرُجَ الْقَائِمُ ع.» معنای تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها وَ الْمَلَائِکَةُ یعنی مؤمنینی هستند که علم آل محمد (ص) را در تملک دارند و منظور از روح، روح‌القدس است که همان فاطمه (س) است. این همان بُعدی است که خداوند تمام انبیاء را با آن تأیید کرد و تربیت بسیاری از خوبان از جمله عیسی (ع) را بر عهده او نهاد، آنجا که فرمود «وَ آتَیْنا عیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناتِ وَ أَیَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُس؛ به عیسی بن مریم بینات دادیم و او را با روح‌القدس تأیید کردیم» (بقره۸۷ و ۲۵۳)
در این باره امیرالمؤمنین (ع) فرمود از رسول خدا (ص) شنیدم که گفت خدای عزّ و جلّ مردم را سه طبقه آفرید و در سه درجه جایگزین‌شان فرمود و این همان قول خدای عز و جل است در قرآن: ۱- اصحاب میمنه ۲- اصحاب مشئمه ۳- سابقون فَأَصْحابُ الْمَیْمَنَةِ وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ وَ السَّابِقُونَ. اما آنچه درباره سابقون فرموده، آنها پیغمبرانی هستند مرسل و غیر مرسل که خدا در آنها پنج روح قرار داده: ۱- روح القدس ۲- روح‌الایمان ۳- روح القوة ۴- روح الشهوة ۵- روح- البدن. به وسیله روح القدس بعثت آنها به پیغمبری مرسل و غیر مرسل انجام شد و نیز به وسیله آن، همه‌چیز را دانستند و با روح ایمان خدا را عبادت کردند و چیزی را شریک او نکردند ... خدای عز و جل می‌فرماید «تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ وَ آتَیْنا عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناتِ وَ أَیَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ؛ اینان‌اند رسولان که برخی را بر برخی دیگر برتری دادیم، بعضی از آنها با خدا سخن گفته و بعضی را چند درجه بالا بردیم و به عیسی بن مریم بیّنات دادیم و او را با روح القدس تقویت کردیم (بقره۲۵۳)» سپس درباره جماعت آنها فرموده «وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ؛ و آنها را با روحی از خود تأیید کرد» یعنی با آن روح، ارجمندشان داشت و بر دیگرانشان برتری داد، این دسته نیز آمرزیده‌اند و از گناهانشان چشم‌پوشی شده است. (ط - الإسلامیة)، ج۲، ص۲۸۲) یا امام صادق (ع) در روایتی روح‌القدس را ابزاری برای حمل نبوت توسط انبیاء معرفی می‌کنند «وَ رُوحَ الْقُدُسِ فَبِهِ حَمَلَ النُّبُوَّةَ» (الکافی، ج۱، ص۲۷۲)
شاید از این جهت است که امام صادق (ع) در روایتی کمال انبیاء را در اقرار به فضل و معرفت فاطمه سلام‌الله علیها نسبت داده، فرمود «مَا تَکَامَلَتِ النُّبُوَّةُ لِنَبِیٍّ حَتّی أَقَرَّ بِفَضْلِهَا وَ مَعْرِفَتِهَا [مَحَبَّتِهَا]؛ نبوت هیچ پیامبری به کمال نرسید تا اینکه به فضل و معرفت [محبت] حضرت زهرا(علیهاالسلام) اقرار کرد.» (عوالم العلوم، ص۱۶۱)
