وی درحالی‌که به کمپ‌های چیکل و چوب ماهون سرکشی می‌کرد، قراردادهای اجتماعی را نادیده می‌گرفت: یک ماشین لندرور داشت، شلوار می‌پوشید، تفنگ با خود حمل می‌کرد و سیگار می‌کشید. وی فردی بسیار صریح و مقتدر بود و در معاملات با شرکت‌های بزرگی مانند صنایع غذایی ریگلی، کاستیلو و... مرعوب نمی‌شد. از لیزارراگا به‌عنوان کارفرمایی دلسوز که از پرداخت منصفانه به کارگران حمایت می‌کرد، یاد شده است تا جایی که در ۱۹۴۳ اتحادیه کارگران هندوراس بریتانیا از وی به‌عنوان سخنران در نشست خود دعوت کرد. در این نشست وی از حقوق برابر کارگران زن برای دریافت دستمزدهای برابر با مردان دفاع کرد. در آغاز دهه۱۹۵۰ لیزارراگا در راستای گسترش حقوق زنان در چندین زمینه دست به‌کار شد و در ۱۹۵۳ به وزارت توسعه اجتماعی پیوست. یک سال بعد سازمان‌دهی فعالیت‌های سیاسی زنان در سراسر کشور را آغاز کرد و در ۱۹۵۹ گروه زنان متحد را با ۹۰۰ زن از سراسر کشور با هدف توانمندسازی فرهنگی، اقتصادی و سیاسی زنان تشکیل داد. ۱۹۶۱میلادی نخستین سالی بود که به زنان اجازه شرکت در انتخابات سراسری داده شد. در ماه آوریل لیزاراگا بدل به نخستین زنی شد که به مجلس قانون‌گذاری هندوراس بریتانیا راه یافت. متعاقب این انتخاب وی وزیر آموزش، مسکن و خدمات اجتماعی شد و توانست در ۱۹۶۹ پروژه‌ای را برای ساخت مسکن ارزان قیمت در نقاط مختلف کشور راه‌اندازی کند. وی در ۹ژوئن۱۹۷۵ درگذشت.
