محسن شریفیان درباره این ساز ابداعی توضیح داد: یکی از اصلیترین مشکلات در فرآیند یادگیری و تمرین یک ساز، عدم کنترل و بلند بودن صدای سازها است که گاهی موجب ایجاد مزاحمت برای اطرافیان میشود و همین موضوع، زمان و مکان را برای نوازنده محدود میکند. این چالش در ساز نیانبان به سبب نوای بلند آن، بسیار پررنگ است تا جایی که در آپارتمانها و محیطهای کوچک عملا تمرین نواختن نیانبان، محال میشود. از این رو با همکاری دوست خوبم محمد بِهیفرد، یک نیانبان الکترونیک ایرانی طراحی کردیم که در هر زمان و مکانی، مجال تمرین نوازندگی نیانبان را به هنرجو میدهد. این ساز ضمن اینکه وسیله مناسبی برای تمرین انگشتان و شناختن ریتمها و آواهاست، نیاز به کوک کردن ندارد. وی در پایان درباره فرآیند طراحی و اجرای این پروژه بیان کرد: با توجه به شرایط تحریم و عدم دسترسی به محصولات خارجی، بر آن شدیم تا یک نیانبان الکترونیک ایرانی در بوشهر طراحی کنیم. «لیانیک»، نسخهای بومی ازسازی مشابه است که در اروپا برای هنرجویان و اهالی موسیقی، امکان تمرین را فراهم میآورد.