خبرگزاری فارس لرستان- نسرین صفربیرانوند، رضا موسوی که متولد ۱۳۷۱ و رشته تحصیلی‌اش رشته الکترونیک است به دلیل کنجکاوی و علاقه به کار فنی مسیر اختراع و طرح‌های تولیدی در حوزه الکترونیک را در پیش گرفته است، او البته هدف دیگری را هم دنبال می‌کند اختراعاتی که کار مردم را راحت کند.
او سال ۸۵ اختراع را دنبال می‌کند و تا سال ۸۸ چهار اختراع را به ثبت می‌رساند، سال ۸۸ به عضویت بنیاد ملی نخبگان در می‌آید و دو مدال جهانی را سال ۲۰۰۹ در کشور مالزی و ۲۰۱۰ در تایوان کسب می‌کند، سال ۸۹ هم در مسابقات دانش آموزی خوارزمی رتبه چهارم مشتری را به دست می‌آورد.
این مخترع و نخبه جوان اما از عملکرد بانک‌ها و برخی ادارات و نهادها نسبت به مخترعان و تولید کنندگان گلایه دارد و می‌گوید: در حالی که مقام معظم رهبری بر سرمایه‌گذاری و حمایت از تولید و شرکت‌های دانش بنیان تاکید دارد، اما متاسفانه ما شاهد اعتماد نکردن بانک‌ها به تولید کنندگان هستیم.
این جوان موفق بروجردی می‌گوید: طرح تولیدی من یعنی همین دزدگیر اماکن سیم کارتی در صورت وجود حمایت و سرمایه‌گذاری مناسب می‌تواند علاوه بر اشتغال‌زایی مناسب نام لرستان و بروجرد را در کشور مطرح کند.
با این مخترع و نخبه بروجردی و مدیرعامل شرکت حفاظت گستر الکترونیک گفت‌وگوی کوتاهی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
به اختراعاتی که تاکنون داشته‌اید اشاره می‌کنید؟
چهار اختراع ثبت شده دارم، سال ۸۵ اولین اختراع خود که کفش مسیر یاب مخصوص نابینایان بود را ثبت کردم، متاسفانه در آن برهه زمانی حمایتی از سپس اداره تربیت بدنی و بهزیستی صورت نگرفت، به همین دلیل نتوانستیم آن را تجاری سازی کنیم زیرا تولید و تجاری سازی آن نیازمند حمایت ارگان‌های دولتی بود.
اختراع دیگر هم یک بازی مخصوص ربات‌ها بود، جک مکانیکی مخصوص دو‌چرخه هم از دیگر اختراعات ثبت شده بود که متاسفانه نتوانستیم هیچ‌کدام را تجاری سازی کنیم.
زمان دانشجویی هم یک طرح مشترک با احمد مقومی با عنوان پرینتر بردهای مدار چاپی داشتیم که جزو طرح های برگزیده کشوری بود، اما این طرح هم به دلیل سرمایه‌گذاری بالا نتوانست تولید و تجاری سازی شود.
علت عدم تجاری سازی صرفا نبود سرمایه بود؟
ببینید سرمایه‌گذاری خیلی مهم است، زیرا در صورت وجود سرمایه می‌توان با تولید انبوه قیمت تمام شده را کاهش داد، نکته دیگر اینکه ما چون آن زمان تجربه کافی نداشتیم محصولی را تولید نکردیم که تجاری سازی شود.
چالشی که خوب است به آن اشاره کنم این است که در کشور ما نگاه تجاری نیست، در حالی که ابتدا باید به تجاری سازی و سودآوری محصول فکر کنیم.
حالا در خصوص محصولی که منجر به تولید و تجاری سازی شده یعنی همان دزدگیر اماکن سیم کارتی توضیح دهید.
دزدگیر اماکن سیم کارتی طرح پژوهشی بود که با استفاده از سیم کارت چهار طبقه را به صورت مجزا کنترل می‌کند، یعنی چهار دستگاه در یک دستگاه برنامه ریزی شده است.
دو سال پیش استارت برنامه نویسی و طراحی مدار را شروع کردیم و سپس به نمونه تستی آن رسیدیم که جواب داد.
ما زیر نظر پارک علم و فناوری استان طرح را اجرا کردیم و اکنون هم زیر نظر مرکز رشد بروجرد فعالیت داریم.
محصول را به بازار عرضه کردید؟
بله توانستیم یک سری تولید کنیم ،فروشگاه مصرف فرهنگیان بروجرد با ما در راستای فروش قرار دادی منعقد کرد، تعدادی دستگاه هم خریداری شد که آنها را نصب کردیم.
همکارم احمد مقدمی که در شرکت حفاظت گستر الکترونیک با برندسیتی گارد با هم فعالیت داریم، ماشینش را فروخت و با ۲۰۰ میلیون تومان شروع کردیم ، ۵۰ میلیون تومان برای نمونه اولیه و با ۱۵۰ میلیون تومان هم یکصد دستگاه تولید کردیم.
این دستگاه چه مزایایی نسبت به مشابه خارجی دارد؟
اول اینکه این محصول مشابه خارجی ندارد، دوم اینکه قیمت محصول ما که برای چهار طبقه طراحی شده از نمونه یک طبقه هم ارزانتر است، در واقع علاوه بر کیفیت بالا برای مصرف کننده به صرفه است.
نکته دیگر اینکه چون خودمان دستگاه را طراحی کردیم انعطاف دارد، انحصاری و بومی خودمان هم است.
محصول ما تایید علمی دارد و در حال طی کردن مراحل دانش بنیانی است.
چطور شد ایده ساخت دزدگیر اماکن سیم کارتی افتادید؟
از سال ۸۸ کنار کارهایی که انجام می‌دادم ، کارهای سیستم حفاظتی را هم دنبال می‌کردم از آن موقع هر کجا که برای نصب دزدگیر می‌رفتیم می‌دیدم که برای دو طبقه کاربرد نداشتند، یعنی از سال ۹۰ تا دوسال پیش که توانستیم دزدگیر اماکن برای ۴ طبقه را اجرایی کنیم ایده در ذهن من بود.
اکنون ۶ نفر به طور مستقیم مشغول است اما به طور غیر مستقیم افراد زیادی درگیر شده‌اند، اما اگر سرمایه در گردش کافی داشته باشیم حداقل ۱۵ نفر به طور مستقیم مشغول به کار می‌شوند.
چقدر سرمایه نیاز دارید؟
ما اگر یک میلیارد و پانصد میلیون تومان تسهیلات دریافت کنیم می‌توانیم تجهیزات را خریداری کنیم و با تولید انبوه قیمت تمام شده را کاهش دهیم ، زیرا برای رقابت باید با تیراژ بالا تولید کنیم.
یک مزیت کارما این است که فضای کار زیادی نمی‌خواهد یعنی در همین مکان هم که هستیم می‌شود کار را انجام داد، مشکل ما تامین سرمایه است تا قطعات را سریع تهیه کنیم و اجازه ندهیم خط تولید بخوابد.
محصول شما با همین تولید کم بازار دارد؟
بله، ما محصول را به دیگر استان‌ها هم صادر می‌کنیم، حتی به دنبال این هستیم که در امارات شرکتی برای صادرات آن تاسیس کنیم.
با وجود اینکه بازاریابی آن سخت است اما به دلیل اینکه حاشیه سود کار خوب است به زحمتش می‌ارزد.
به نظرتان تا اینجای کار موفق شده‌اید و به هدف خود دست پیدا کرده‌اید؟
خدا را شکر می‌کنم که توانستم طرح را تجاری سازی کنم، اما اینکه می‌بینید دو سال است به سختی تولید می‌کنم و حتی خودمان دستگاه را نصب می‌کنیم علتش این است که می‌خواهم برند خودمان را حفظ کنم و ده سال آینده این برند را در دنیا مطرح کنم، آن وقت است که می‌توانیم چند کارخانه را در اقصی نقاط کشور احداث و صدها نفر را مشغول کار کنیم.
تاکنون چندین سرمایه‌گذار بخش خصوصی پیشنهاد داده‌اند اما من می‌خواهم با ابن برند نام لرستان و بروجرد را مطرح کنم، بنابراین تنها در خواست من این است که تسهیلاتی را به من پرداخت کنند.
قطعا مخترعان و تولید کنندگان با مشکلاتی مواجه هستند، به نظر شما مهمترین مشکل تولیدکنندگان چیست؟
در حال حاضر بیشتر مشکل حوزه تولیدات اعتماد نکردن بانک‌ها به تولید و تولید کننده است، بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات شک و تردید دارند آنقدر پرداخت تسهیلات زمان بر می‌شود که ایده لو می‌رود.
در حالی با عدم حمایت و بی اعتمادی بانک‌ها مواجه هستیم که مقام معظم رهبری بر سرمایه‌گذاری در حوزه تولید و دانش بنیان تاکید دارند.
یک موضوع دیگر که انتظار داریم استاندار ورود کند مرکز رشد بروجرد است که متاسفانه یک مکان قدیمی است که هر آن ممکن است فرو بریزد، انتظار ما این است که استاندار برای ساخت مرکز ورود کند تا شرکت‌ها در مرکز مستقر شوند.
انتهای پیام/م
