به گزارش اقتصادنیوز این روزنامه نوشت:بیش از سه هفته از تهاجم گروه طالبان به شهرستان بلخاب استان سرپل و آواره شدن هزاران نفر از شیعیان هزاره به کوه‌ها و دره‌ها می‌گذرد؛ اما هنوز زمینه برگشت آنها به خانه‌های شان فراهم نشده است و در وضعیت رقت‌بار بسر می‌برند.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، منابع مردمی روایت‌های دردناکی از وضعیت آوارگان بلخاب در کوه‌ها و دره‌ها ارائه می‌کنند؛ روایت‌هایی که نشان می‌دهد این آوارگان در وضعیت فاجعه بار به سر می‌برند و هنوز کمک‌های لازم را دریافت نکرده‌اند.
یکی از ساکنین محل به گزارشگر شفقنا گفته است که شماری زیادی از آوارگان جنگ بلخاب، کودکانی بودند که مجبور شدند با پای پیاده ساعت‌ها در کوه‌ها و سنگلاخ‌ها راه بروند تا به یک منطقه امن برسند.اما از مدت سه هفته به این‌سو، ده‌ها تن از این کودکان به دلیل سوء تغذیه و نرسیدن آب و نان کافی، جان داده‌اند و جان صدها کودک دیگر در خطر است.
براساس گفته‌های منابع محلی، عدم دسترسی آوارگان به آب آشامیدنی، غذای کافی، سرپناه، دارو و دکتر، باعث شده است که کودکان زیادی در معرض سوء تغذیه قرار گیرند و جان آنها با خطر مرگ مواجه شود.
هفته گذشته یکی از مسئولان صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل اعلام کرده بود که آوارگان بلخاب، ساعت‌ها پیاده‌روی کرده‌اند تا به شهرستان یکاولنگ بامیان رسیده‌اند و همکاران آنها برای رسیدن به این آوارگان، مجبور بودند حدود چهار ساعت راه را پیاده بروند و از کوه‌ها عبور بکنند. اما این مسئول یونیسف، آماری از کودکان آواره و مشکلات آنها و میزان کمک به آنها، ارائه نکرده بود.
زایمان در کوه‌ها
براساس آمار منابع مردمی، حداقل یک سوم کسانی که از ترس تعرض و سلاخی نیروهای طالبان از شهرستان بلخاب استان سرپل به کوه‌ها و دره‌ها آواره شدند، زنان بودند.منابع مردمی می‌گویند که شماری از این زنان حامله بودند و در کوه‌ها و دره‌ها زایمان کردند، اما کودکان شان به دلیل شرایط بسیار ناگوار بهداشتی، زنده نماندند و از بین رفتند.
خالقداد فروغ، یکی از امداد رسانان داخلی که در روزهای عید سعید قربان از آوارگان بلخاب در بند پیتاب شهرستان یکاولنگ استان بامیان دیدن کرده است، روایت دردناکی را از زبان آنها نقل می‌کند.او به نقل از آوارگان بلخاب نوشته است که:« چند زن در راه، هنگام فرار سقط کرد ند و نوزادانشان مُردند، فرصت دفن کردن هم نبود و به اجبارجنازه‌ها را به درزهای کوه گذاشتیم.»
این امداد رسان، وضعیت آوارگان بلخاب در بند پیتاب شهرستان یکاولنگ بامیان را چنین توصیف کرده است:« نه راه بلد بودند و نه نان و آب داشتند. زن‌ها و اطفال با پاهای زخمی و لب‌های خشکیده، راه پیموده بودند و بعد از روزها و شبها راه پیمایی به شهرستان یکاولنگ بامیان رسیده بودند.»
در میان زنان آواره در بلخاب، شماری از آنها نیز زنان مسن و کهن سال هستند که بیماری و هوای سرد کوهستان، جان شان را تهدید می‌کند.
تاکنون هیچ نهاد حقوق بشری و هیچ فعال حقوق بشر و حقوق زن، به زایمان زنان آواره بلخاب در شرایط بسیار نامناسب و در کوه‌ها و مرگ نوزدان آنها، واکنش نشان نداده است و هیچ نهادی برای کمک به این مادران اعلام آمادگی نکرده است؛ مادرانی که جان شماری از آنها به دلیل شرایط بد بهداشتی و عدم دسترسی به خدمات صحی، در خطر مرگ قرار دارد.
دفتر هماهنگی کمک‌های بشر دوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان (اوچا) اعلام کرده است که 27 هزار نفر از شیعاین هزاره در پی تهاجم طالبان به شهرستان بلخاب آواره شده‌اند که شماری از آنها به استان بامیان در مرکز کشور، آمده‌اند.
