آرش محمدی؛ باور کنید هنوز نمی‌دانیم واقعاً چه سناریویی پشت پروژه برکناری اسکوچیچ از تیم ملی است و آیا اصلاً به سرانجام می‌رسد یا نه اما این را خوب می‌دانیم که بازی تا منتفع شدن افرادی که از حضور اسکوچیچ در تیم ملی فیض می‌برند، ادامه دارد. یعنی یا خودش باید باشد یا کسی که به منافع دوستان نزدیک‌تر است. در چنین شرایطی یک ترفند قدیمی به خوبی کار را پیش می‌برد؛ گل‌آلود کردن آب. یعنی آنقدر گزینه‌های عجیب و غریب مطرح می‌شود که آخرش به همان اسکوچیچ راضی می‌شویم.
این یک بازی دوسر برد است. چه اسکوچیچ بماند برای برخی حضرات خیر است، چه جانشینش را خود حضرات بیاورند که باز هم خیر است. هرچند خیر اولی در اولویت است.
یک نگاه اجمالی به سناریویی که در حال اجراست بیندازید؛ اول بازی با اسم‌های وسوسه‌برانگیز مثل کی‌روش و برانکو شروع شد. در مرحله بعد ایرانیزه کردن نیمکت تیم ملی با همت تلویزیون و برخی پیشکسوتان در دستور کار قرار گرفت و بعد از علی دایی و جواد نکونام کم‌کم به گزینه‌های محیرالعقولی رسیدیم مثل افشین قطبی!
سناریو توسط هر کس یا کسانی که نوشته شده، بسیار تمیز و کم‌نقص در حال اجراست و فدراسیون هم به عنوان متولی فوتبال فقط تماشاچی است. مردم و علاقه‌مندان فوتبال هم از آنجایی که معمولاً چاره‌ای جز عقب‌نشینی ندارند، از «طلا» گشتن پشیمان شده و سرانجام به همان «مس» نچندان گرانقدر رضایت می‌دهند.
