به گزارش اقتصاد آنلاین، محققان دپارتمان روانشناسی و انستیتوی تحقیقات بهداشت دانشگاه لیمریک بر اساس این مطالعه ثابت می‌کنند که چرا افراد باوجدان‌و وظیفه‌شناس زندگی طولانی‌تری دارند.
به گفته محققان در افرادی که از نظر ویژگی وظیفه‌شناسی ضعیف‌تر هستند (تمایل به مسئولیت‌پذیری، سازماندهی و توانایی خودکنترلی ندارند) خطر مرگ زودرس ۴۰ درصد بیشتر از کسانی است که وظیفه‌شناس‌تر هستند.
قصد محققان این بود تا بررسی کنند که آیا دو نشانگر بیولوژیکی به نام اینترلوکین ۶ (یک نوع سیتوکین که از گلبول سفید ترشح می‌شود و افزایش ترشح آن باعث طوفان سیتوکین می‌شود) و پروتئین واکنش پذیر c (ماده‌ای که کبد در واکنش به التهاب تولید می‌کند) که نقش مهمی در بروز عوارض ناشی از افزایش سن دارند، می‌توانند بیانگر ارتباط بین نوع شخصیت و مرگ زودرس باشند یا نه. این مطالعه بر روی ۹۵۷ بزرگسال انجام شد که طی یک دوره ۱۴ ساله مورد بررسی قرار گرفتند.
محققان دریافتند در افرادی که از نظر ویژگی‌های شخصیتی از وظیفه‌شناسی بالاتری برخوردار هستند، سطح نشانگر بیولوژیکی اینترلوکین ۶ پایین‌تر است. البته به گفته محققان مکانیسم‌های بیولوژیکی بیشتری در این ارتباط وجود دارد که هنوز کشف نشده‌اند.
این یافته‌ها فرصتی برای مداخلات آینده برای افزایش طول عمر و سلامتی فراهم خواهد کرد.
این مطالعه با کمک گروه روانشناسی دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه ویرجینیای غربی، گروه روانشناسی دانشگاه هومبولت برلین و کالج پزشکی دانشگاه دولتی فلوریدا انجام و نتایج آن در مجله Brain, Behavior, and Immunity منتشر شده است.
مطالعات نشان می‌دهد که ناسزاگویی در هنگام تحمل درد جسمی می‌تواند به ما کمک کند درد را بهتر تحمل کنیم.
به گزارش Heathline و به گفته متخصصان» ناسزاگویی همچنین می‌تواند به ما در ایجاد انعطاف‌پذیری عاطفی و کنار آمدن با موقعیت‌هایی که احساس می‌کنیم هیچ کنترلی روی آنها نداریم، کمک کند «Symbolbild - Schimpfender Lehrer
این در حالی است که محققان دانشگاه کیل در بریتانیا طی یک مطالعه دریافتند افرادی که هنگام فرو بردن دست در آب یخ‌زده، کلمات ناسزا را بکار می‌برند، درد کمتری احساس می‌کنند و می‌توانند دستان خود را بیشتر از کسانی که از کلمات خنثی استفاده می‌کنند، در آب نگه دارند.
محققان همچنین ثابت کرده‌اند که استفاده از الفاظ رکیک در طی یک تجربه دردناک می‌تواند باعث پاسخ «جنگ یا گریز» بدن (یک واکنش فیزیولوژیک که افراد در پاسخ به ادراکاتشان نسبت به موقعیت‌های خطرناک، برای نجات خود نشان می‌دهند) و افزایش ترشح آدرنالین شود.
اما یک مورد قابل توجه نیز وجود دارد. دکتر ریچارد استیونز، مدرس ارشد روانشناسی در دانشگاه کیل می‌گوید:» این تاثیرات در کسانی که بیشترین کلمات ناسزا را در طول روز استفاده می‌کنند (حداکثر ۶۰ کلمه ناسزا در روز)، دیده نمی‌شود. «در واقع استفاده بیش از حد از کلمات ناسزا می‌تواند اثر احساسی آنها را کاهش دهد. این کار همچنین موجب ایجاد فشار و استرس بیش از حد به مراکز هیجانی مغز می‌شود.
استفاده از الفاظ ناسزا اگر در موقعیتی قرار داشته باشید که دسترسی به خدمات پزشکی یا مسکن وجود نداشته باشد، می‌تواند یک تسکین‌دهنده درد کوتاه‌مدت باشد. با این حال، اگر شما عادت دارید که تمام وقت فحش دهید، نباید منتظر این تاثیرات باشید!
به تازگی مجله تغذیه بالینی آمریکا، در مورد اعتیاد به مواد غذایی و اینکه آیا غذا‌های فوق‌العاده فرآوری‌شده می‌توانند اعتیادآور باشند یا نه، مقاله‌ای منتشر کرده است.
نشریه نیویورک‌تایمز به انتشار این مقاله پرداخته و دکتر اکشلی گرهاردت، روان‌شناس بالینی در دانشگاه میشیگان، به بررسی این ارتباط پرداخته است.
او و همکارانش با مطالعه بر روی بیش از ۵۰۰ نفر دریافتند که مصرف غذا‌های فوق‌العاده فرآوری‌شده می‌تواند به رفتار‌هایی مانند هوس شدید، از دست دادن کنترل، عدم توانایی در قطع مصرف این غذا‌ها با وجود عواقب خطرناک آنها و ... ختم شود.
در فهرست مطالعه آنها، غذا‌هایی از جمله پیتزا، شکلات، چیپس سیب زمینی، کلوچه، بستنی، سیب‌زمینی سرخ‌کرده و چیزبرگر بود. دکتر گرهاردت در تحقیقات خود دریافت که این غذا‌های بسیار فرآوری‌شده اشتراکات زیادی با مواد اعتیادآور مانند سیگار و کوکائین دارند.
در یک مطالعه، دکتر گرهاردت دریافت هنگامی که افراد مصرف غذا‌های بسیار فرآوری‌شده را کاهش می‌دهند، علائمی را تجربه می‌کنند که قابل مقایسه با ترک مواد مخدر است، مانند تحریک‌پذیری، خستگی، احساس غم و گرسنگی. حتی بسیاری از بیماران علیرغم مشکل با دیابت کنترل‌نشده، افزایش وزن بیش از حد و سایر مشکلات سلامتی، نمی‌توانند این غذا‌ها را ترک کنند.
البته دکتر گرهاردت خاطرنشان می‌کند که این نوع اعتیاد هر کسی را در دام نمی‌اندازد و طیف گسترده‌ای از عوامل تعیین‌کننده در بروز آن نقش دارند، از جمله ژنتیک، تاریخچه خانواده و مشکلات اقتصادی و اجتماعی.
برای افرادی که با محدود کردن مصرف غذا‌های کاملاً فرآوری‌شده دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، دکتر گرهاردت توصیه می‌کند:» یک فهرست از آنچه می‌خورید تهیه کنید تا بتوانید غذا‌هایی را که بیشترین کشش و میل را در شما ایجاد می‌کنند، شناسایی کنید؛ غذا‌هایی که نمی‌توانید از خوردن آنها جلوگیری کنید. این غذا‌ها را دور از دسترس نگه دارید و یخچال را با گزینه‌های سالم دیگری که از آنها لذت می‌برید پر کنید.
محرک‌هایی را که منجر به هوس و پرخوری می‌شوند، پیگیری کنید. آنها می‌توانند احساساتی مانند استرس، بی حوصلگی و تنهایی باشند. زیرا در هنگام استرس، ترشح هورمون کورتیزول افزایش می‌یابد و میل به مصرف غذا‌های ناسالم را افزایش می‌دهد. از کنار گذاشتن وعده‌های غذایی خودداری کنید، زیرا گرسنگی طولانی‌مدت می‌تواند همراه با هوس‌های غذایی خطرآفرین باشد.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) توضیح می‌دهد که برخی از افراد ممکن است اثرات طولانی‌مدت کووید ۱۹ را تجربه کنند. این اثرات طولانی‌مدت شامل خستگی، علائم تنفسی و علائم عصبی ممکن است حتی تا ۳ ماه ادامه داشته باشد.
به گزارش مدیکال‌نیوز تودی؛ تحقیقات حاکی از آن است که از هر ۱۰ نفر، ۱ نفر به مدت ۳ هفته یا بیشتر علائم این عفونت را تجربه می‌کند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده علائم مختلفی را برای کووید طولانی‌مدت ذکر می‌کند: خستگی، تنگی نفس، سرفه کردن، درد مفاصل و درد قفسه سینه. افراد همچنین ممکن است علائمی از جمله مه‌مغزی، افسردگی، سردرد، تب گذرا و تپش قلب را تجربه کنند.
عوارض کمتر شایع‌تر عبارتند از التهاب عضله قلب، عملکرد غیرطبیعی ریه، آسیب شدید کلیه، بثورات، ریزش مو، مشکلات بو و مزه، مشکلات حافظه و تمرکز، اضطراب و تغییرات خلق‌وخوی.
محققان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث طولانی شدن زمان بهبودی از کووید ۱۹ می‌شوند، اما برخی از دلایل احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ضعف سیستم ایمنی بدن، عود مجدد عفونت، التهاب ناشی از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن، تغییر در عملکرد‌های بدنی به دلیل استراحت در رختخواب یا کم‌تحرکی، استرس پس از سانحه.
درمان‌های خانگی برای مدیریت کووید طولانی‌مدت عبارتند از: مصرف مسکن‌های درد بدون نسخه، مانند استامینوفن، برای تسکین علائم دردناک یا تب، استراحت و آرامش، افزایش تدریجی فعالیت بدنی، پیروی از یک رژیم غذایی سالم، خواب با کیفیت، محدود کردن مصرف الکل، محدود کردن مصرف کافئین، سیگار نکشیدن.
با این وجود، اگر فردی یکی از موارد زیر را تجربه کند به کمک پزشکی نیاز دارد: تنفس سخت، درد قفسه سینه بدون دلیل، حالت گیجی، ضعف، تغییر در بینایی، شنوایی یا گفتار.
