به گزارش مشرق، پس از معرفی خبرگان ورزشی، نماینده باشگاه‌ها و مربیان در نشست روز یکشنبه هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک موضوع ۶ نماینده از کمیسیون ورزشکاران در انتخابات کمیته ملی المپیک مطرح شد که با گذشت ۴۸ ساعت از این موضوع اختلافات درونی کمیسیون ورزشکاران علنی شد.
سجاد گنج زاده،حسن یزدانی، ذبیح الله پورشیب، احسان حدادی، بهداد سلیمی، امین بوداغی، شهربانو منصوریان، مجتبی عابدینی، زهرا نعمتی، فرزانه فصیحی، حمیده عباسعلی، مصطفی نودهی، محمدرضا گرایی، نجمه خدمتی، حسین ساوه شمشکی اعضای منتخب این کمیسیون هستند که دارای حق رای هستند.
هادی ساعی هم با توجه به اینکه عضو کمیسیون ورزشکاران شورای المپیک آسیا است طبق آیین‌نامه با حق رای عضو کمیسیون است. محمد بیداریان، محمد باقری معتمد، ثریا آقایی و ندا شهسواری اعضای انتصابی از سوی صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک هستند.
انتخاب مجدد نمایندگان کمیسیون ورزشکاران در انتخابات کمیته آغاز محل بحث
در آذر ماه سال ۱۴۰۰ بود که کمیسیون ورزشکاران با تشکیل جلسه و رای‌گیری از اعضای حاضر بهداد سلیمی، زهرا نعمتی، حمیده عباسعلی، مجتبی عابدینی، محمد باقری معتمد و سجاد گنج‌زاده را به عنوان نماینده ورزشکاران در مجمع کمیته ملی المپیک معرفی کرد. این افراد در مجمع ۲۵ اسفند ماه و ۳ خرداد کمیته ملی المپیک حاضر شدند و عنوان شده بود که این نفرات در همه مجامع کمیته ملی المپیک حضور خواهند داشت. حتی دعوتنامه حضور در مجمع انتخابات ۶ شهریور ماه نیز برای آنها ارسال شده است اما با وجود ارسال دعوتنامه برخی از اعضای این کمیسیون خبر دادند که اعضای معرفی شده به مجمع انتخابات کمیته ملی المپیک در جلسه پنجشنبه توسط اعضای کمیسیون انتخاب و معرفی می‌شود. این در حالی است که برخی دیگر از اعضای این کمیسیون از برگزاری چنین جلسه‌ای ابراز بی اطلاعی کردند و حتی عنوان کردند لزومی به برگزاری این نشست وجود ندارد و اسامی تغییر نخواهد کرد.
احسان حدادی، عضو کمیسیون ورزشکاران در گفت‌وگو با تسنیم گفت: ۱۲ نفر از اعضای کمیسیون ورزشکاران اعلام کردند که موافق برگزاری جلسه و برگزاری انتخابات مجدد برای معرفی ۶ عضو کمیسیون ورزشکاران برای حضور در انتخابات کمیته ملی المپیک هستند.
حق رای برای اعضای انتصابی آری یا خیر؟
به غیر اینکه بر سر انتخاب مجدد ۶ نماینده حاضر در مجمع انتخابات کمیته بین دو گروه ورزشکاران اختلاف است، موضوع داشتن یا نداشتن حق رای برای محمد بیداریان، محمد باقری معتمد، ثریا آقایی و ندا شهسواری، ۴ عضو انتصابی این کمیسیون نیز بحث‌هایی مطرح است و گروهی که بر برگزاری مجدد انتخابات برای معرفی ۶ نماینده کمیسیون تاکید دارند، معتقدند که اعضای انتصابی در این کمیسیون حق رای در خصوص تعیین این نمایندگان در مجمع انتخاباتی کمیته ملی المپیک را ندارند.
این در حالی است که در ماده ۴ بند ۲-۱ آیین نامه کمیسیون ورزشکاران آمده است: «رئیس کمیته ملی المپیک در هر زمان می‌تواند حداکثر چهار ورزشکار از میان ورزشکاران واحد شرایط به عضویت کمیسیون با حق رای منصوب نماید.»
کمیسیون پرحاشیه
دو دستگی در کمیسیون ورزشکاران مربوط به این روزها نیست و پیش از این نیز این کمیسیون همواره دستخوش حواشی و اختلافات بوده است.
بعد از پایان دوره پرحاشیه و بی‌ثمر نخستین دوره کمیسیون ورزشکاران، ۲۱ آبان ماه ۱۴۰۰ انتخابات دومین دوره این کمیسیون برگزار شد.
بعد از معرفی ترکیب کامل اعضای کمیسیون ورزشکاران، قرار شد نخستین جلسه این کمیسیون یکشنبه ۷ آذر ماه برگزار شود، اما شب قبل از برگزاری جلسه، حسن یزدانی و محمدرضا گرایی، دو کشتی‌گیر کشورمان از حضور در جلسه انصراف دادند که با بیانیه‌ای از سوی کمیسیون ورزشکاران همراه بود.
موضوع کشتی نخستین جرقه ایجاد حاشیه برای کمیسیون ورزشکاران در دور دوم محسوب می‌شد، اما بعد از برگزاری جلسه مشخص شد آخرین حاشیه هم نبوده و ظاهراً مسیر حواشی در کمیسیون ورزشکاران حسابی پر پیچ و خم و بی‌پایان است.
بالاخره نخستین جلسه کمیسیون ورزشکاران ۷ آذر ۱۴۰۰با حضور ۱۷ عضو برگزار شد که البته پیش از آن موضع گیری ساعی نسبت به انتقاد زهرا نعمتی از عملکرد کمیسیون در دوره گذشته نشان از ایجاد تنش در بین ورزشکاران داشت. رد و بدل شدن مکرر کنایه بین ورزشکاران در نخستین جلسه مسیر سخت کمیسیون برای رسیدن به اهدافش و پیگیری مطالبات جامعه ورزشکار را کاملا عیان کرد. در جلسه محل اختلاف مربوط به برگزار شدن یا نشدن رای‌گیری برای انتخاب رئیس ونایب رئیس کمیسیون بود که در نهایت نفرات منتخب برای این دو جایگاه با رای اعضا مشخص شدند.
چندی بعد از این جلسه هادی ساعی، احسان حدادی، شهربانو منصوریان، حسن یزدانی و محمدرضا گرایی در یک نشست خبری در محل فدراسیون کشتی حاضر شدند. دومین نشست این کمیسیون ۱۴آذر ۱۴۰۰ و به منظور انتخاب نماینده کمیسیون ورزشکاران در هیئت اجرایی و همچنین معرفی شش ورزشکار جهت حضور در انتخابات کمیته ملی المپیک برگزار شد.
سومین جلسه این کمیسیون نیز ۱۸ دی ماه برگزار شد که قرار شد بالاخره به موضوعات مربوط به بیمه و دغدغه‌ها و مشکلات ورزشکاران پرداخته شود اما این پایانی بود بر جلسات کمیسیونی که اعضای آن از عملکرد کمیسیون گذشته انتقاد می‌کردند و با وعده‌های خود آمده بودند تا کاری کنند که قبلی ها نکردند!
فرو رفتن کمیسیون به خواب زمستانی و اکتفا به برگزاری یک نشست با صالحی‌امیری نشان داد که نباید روی این کمیسیون حساب ویژه‌ای باز کرد.
حضور سه رئیس فدراسیون در پشت صحنه دو دستگی‌ها
مشکل کمیسیون ورزشکاران تنها به انفعال آن خلاصه نمی‌شود بلکه در این روزها و در آستانه آغاز ثبت نام از کاندیداهای ریاست کمیته ملی المپیک، نواب رئیس و هیئت اجرایی این کمیته، اینکه چه کسانی از کمیسیون راهی مجمع شوند و رای خود را به صندوق بیندازند به یک‌چالش و یا حتی یک جدل در بین اعضای کمیسیون تبدیل شده است.
اعضای این کمیسیون امروز دو دسته هستند، گروهی که در جبهه چند رئیس فدراسیون شمشیر می‌زنند و در تلاشند تا به نفع این افراد وارد مجمع شوند و گروه دیگر نیز ورزشکارانی هستند که شاید می‌خواهند از رای خود منفعت شخصی ببرند.
در این میان هم چند رئیس فدراسیون در تلاشند تا نفرات مورد نظر خود را از کمیسیون به مجمع بفرستند و از همین الان ۶ رای را برای خود کنار بگذارند. اینکه در آستانه انتخابات‌ها همواره افراد برای رسیدن به صندلی‌های مورد نظر خود دست به هر کاری می‌زنند در ذهن قابل توجیه است چرا که در ورزش ما و انتخابات‌ها همیشه همین بوده و هست. آنچه که در این بین باعث رنجش جامعه ورزش می‌شود، رفتار ورزشکاران است. ورزشکارانی که در روز انتخابات کمیسیون با شعارهای تبلیغاتی خود وعده از پیگیری نیازهای سایر ورزشکاران را می‌دادند و داد انتقاد از رفتار اعضای کمیسیون قبلی سر داده بودند، امروز و در شرایطی که باید نماینده کل جامعه ورزش برای انتخاب رئیس، نایب رئیس و اعضای هئیت اجرایی کمیته ملی المپیک به عنوان یکی از ارکان مهم ورزش کشور هستند، چه چیزی جز در نظر گرفتن منافع شخصی را به نمایش گذاشتند؟
هر کدام از این اعضا در یک سوی این دو جبهه ایستادند و بدون توجه به خواسته جامعه ورزشکار کشور یا برای خود می‌جنگند و یا برای مصلحت یک رئیس خاص فدراسیون.
یک گروه از برگزاری انتخابات مجدد برای معرفی نمایندگان کمیسیون ورزشکاران در مجمع انتخابات صحبت می‌کنند و گروه دیگر زمزمه‌های اعلام اعتراض خود به IOC را مطرح می‌کنند. مطمئنا مسیری که کمیسیون ورزشکاران در ایران در پیش گرفته است در نهایت به جایی جز انحلال آن نخواهد رسید و روزی می‌رسد که همه آرزو می‌کنند ای کاش هیچگاه این کمیسیون احیا نمی‌شد.
