با گذر از هر خیابانی یا حتی عبور و مرور در مترو می‌توان جوراب خرید. اما بازار خرید جوراب‌های رنگی، عجیب و گران قیمت حسابی داغ شده است. به نظر می‌رسد این کالا همیشه ارزان‌ترین باشد. به دلیل ارزان بودن جوراب در بسیاری از موارد این شوخی باب است که این کالا هدیه مخصوص روز پدر است. اما حالا بنظرم ورق برگشته و این کالا نیز لاکچری شده است. هر چند که برای قشر متوسط و ضعیف جامعه هنوز نیز جوراب‌های ارزان در بازار است.
به سراغ جوراب فروشان مترو میروم. با اوضاع اقتصادی فعلی، جوراب هایی که تا سال گذشته ۳ تا ۱۰ هزار تومان بود را حالا ۲۰ هزار تومان می‌فروشند. به ادعای خودشان و مکالمه‌ای که با آنها داشتم، می‌گفتند: دیگه برامون نمی‌صرفه. خودمون از بازار گرون می‌خریم داریم با حداقل سود می‌فروشیم.
این از جوراب‌های ارزان مترو که تکلیفشان روشن شد. حالا به سراغ سایت‌های اینترنتی میروم تا نرخ جوراب‌های مختلف را ببینم.
نرخ جوراب‌های مردانه از ۵ هزار تومان آغاز می‌شود و در کمال تعجب تا ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان می‌رسد.
در این سایت‌ها جوراب هایی به مبلغ ۱ میلیون تومان فروخته می‌شوند که ظاهر خاصی ندارند. به دلیل اینکه این جوراب‌ها با قیمت‌های نجومی خارجی و وارداتی هستند. به سراغ سایت‌های اصلی تولیدکننده میروم.
برای مثال نرخ جورابی که از یک برند ترک است حدودا ۲۲۹ لیر است که به پول کشور ما ۴۱۲.۲۰۰ تومان است اما در سایت‌های اینترنتی داخلی به مبلغ ۱،۰۸۱،۸۱۰ تومان به فروش می‌رسد. حتی اگر هزینه گمرک و سود فروشنده را هم حساب کنیم چنین نرخ هایی به شدت عجیب به نظر می‌رسد. اختلاف نرخ میان مبلغ فروش در ایران با خارج ۶۶۹ هزار تومان است.
در اینجا باید به برخی از سایت‌های اینترنتی ایران نیز فکر کرد که چه نظارتی روی قیمت‌گذاری آنها می‌شود. آیا باید بدون هیچ نظارتی شاهد قیمت‌های نجومی و بی‌اساس در سایت‌های اینترنتی باشیم؟
عمق فاجعه اینجاست که پول این جوراب‌ها برابر با دستمزد ماهانه یک کارگر در سال ۹۸ است. با تصویب افزایش ۳۶.۵ درصدی حداقل دستمزد سال ۱۳۹۸ از یک میلیون و ۱۱۲ هزار تومان به یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان رسید. کارگری که با این حقوق ۳۰ روز خود را می‌گذراند حالا نرخ یک جفت جوراب است. هر چند که درحال‌حاضر با حقوق‌های فعلی نیز چرخ زندگی با مشقت می‌چرخد. اینکه از سال ۹۸ حدودا ۳ سال گذشته ترس ما را برای قیمت‌ها در سال‌های بعدی بیشتر می‌کند؟
حتی اگر بخواهیم با حقوق کارگران در ۱۴۰۱ نیز قیمت این جوراب ها را حساب کنیم به نتایج جالبی می‌رسیم. حقوق روزانه یک کارگر در ۱۴۰۱ حدود ۱۳۹ هزار تومان است. با این حساب قیمت این جوراب ها برابر با حقوق ۷ روز یک کارگر خواهد بود.
اینکه افرادی در بیخ گوش قشر متوسط و ضعیف جامعه برای یک جوراب هزینه‌ای می‌کنند که حتی یک سوم آن برای بقیه مبلغ قابل توجهی است بسیار عجیب به نظر می‌رسد. آدم‌های لاکچری با ماشین‌های آن چنانی برای جوراب یک مهمانی یا ورزش روزانه خود بالای یک میلیون تومان هزینه می‌کنند تا لاکچری تر به نظر برسند و در کنار آن هنوز هم در مترو برخی افراد برای خرید جوراب‌های دانه‌ای ۲۰ هزار تومان با فروشنده بحث می‌کنند. این همه فاصله از کجاست که فرقمان را چون شرق و غرب کرده است!
بیشتر بخوانید :
۲۲۰ ۴۶
