همزمان با ملموس شدن تغییر سیاست برخی کشورهای عربی بویژه عربستان و امارات در قبال رژیم صهیونیستی ، برخی رسانه‌های عربی از خیانت این دو کشور به فلسطین و جهان عربی و اسلامی می‌نویسند.
اخبار بین الملل-در جدیدترین گزارش در این خصوص، روزنامه لندنی «العربی الجدید» (نزدیک به قطر) در گزارشی نوشت، «پول»، «غرور» و «ضعف» کشورهای بزرگ عربی مثل عراق، مصر و سوریه در زمان کنونی، ابوظبی را در این اندیشه انداخته تا از این «خلأ» استفاده کند.
العربی الجدید نوشت، «سیاستمداران امارات و مشاورانشان الان این حس یقینی را دارند که کشورشان در حال طی "لحظه" عربی خودش است. زمین و زمان چرخیده تا اینکه بعد از چند دهه انزوا و آرامش، درهای خود را روی امارت ابوظبی گشوده. چنین حسی، جدا از میزان واقعی بودنش، همراه با این حس نزد مسئولان اماراتی است که باید از این مرحله انحطاط عربی بهره‌برداری شود. باید جهش کرد و خلأ حاصل از نبود کشورهای مرکز (مصر، عراق و سوریه) و مشغول بودنشان به مشکلاتشان را پر کرد. این، حسی است که از پول و غرور زائد و منیّت برآمده و خود را برای ایفای نقش رهبری و تاریخ در منطقه عربی کافی می‌داند.
العربی الجدید به یادداشت چند هفته گذشته یک اماراتی در یک روزنامه مصری اشاره کرد و نوشت، «چند هفته پیش، یک استاد دانشگاهی که در رسانه‌ها از او به نام مشاور محمد بن زاید ولی‌عهد ابوظبی یاد می‌شود، در یک روزنامه مصری یادداشتی نوشت که در آنجا از "لحظه خلیجی" در رهبری امت عربی صحبت کرد. مقصود او مشخصا عربستان سعودی و امارات بود. او نوشت "این، لحظه خلیج [فارس] در تاریخ معاصر عربی است و اگر گروهی از کشورها قادر یا راغب به رهبری امت عربی در این شرایط دشوار باشند، کشورهای خلیج [فارس] بخصوص عربستان سعودی و امارات با هماهنگی مصر و اردن هستند. کشورهای خلیج [فارس] دلباخته رهبری امتی ازپا افتاده نیستند. پرچم‌ها و رهبری [کردن] خودشان داوطلبانه و هروله‌کنان آمده‌اند که تا اطلاع ثانوی بمانند تا پروژه تمدنی، نهضتی و توسعه عربی که انتظار برای تحققش طولانی شده، محقق شود».
العربی الجدید نوشت، «زمانیکه این مرد از کوبیدن مصر و عربستان و سوریه و کشورهای مغرب عربی و سرزنش آنان» فارغ شد، «کشورهای خلیج [فارس] را مرکز ثقل جدید عربی دانست که اکنون لحظه خاص خود در تاریخ معاصر عربی را از سر می‌گذراند. این لحظه مشرق عربی یا لحظه مغرب عربی یا لحظه مصر و کشورهای حوضه نیل نیست، بلکه لحظه خلیج [فارس] است که به اعتقاد او، دلیلش این است که این کشورهای ثروتمندند و پول فراوان و صندوق‌های ذخیره و آسمان‌خراش و از این چیزها دارند...».
این روزنامه قطری، ضمن اشاره به تلاش امارات برای ایجاد روابط گسترده با رژیم صهیونیستی، «لحظه اماراتی» را تشریح کرد و نوشت، با قرائت سخنان مسئولان ابوظبی و مشاوران و اصحاب رسانه‌هایشان می‌توان معنای این لحظه اماراتی را فهمید و دانست که چه در سرشان می‌گذرد از جمله اینکه:
- به کار گیری پول زیادی به عنوان ابزاری برای سیطره و نفوذ سیاسی در کشورهای عربی که در مرحله ضعف، از هم گسیختگی یا فروپاشی هستند مثل مصر، سوریه، عراق، لبنان، لیبی، یمن و مغرب.
- استفاده از پول زیادی برای جذب نخبگان سیاسی و بهره‌برداری از وضعیت داخلی آنان برای تحقق اهداف سیاسی امارات.
- استفاده از پول زیادی برای خرید آدم‌ها و نخبگان رسانه‌ای، دینی، فکری و فرهنگی برای خدمت به اهداف منطقه‌ای امارات.
- استفاده از پول زیادی برای حمایت تسلیحاتی از مزدوران و جنگ‌طلبان و جدایی‌طلبان مثل محمد دحلان (فلسطین)، خلیفه حفتر (لیبی) و سران جنوب در یمن برای استفاده از آنان در طرح تجزیه کشورهای عربی.
- ائتلاف با اسرائیل و خدمت به منافع و طرح‌های منطقه‌ای آن و تغییر موضع در قبال مسئله فلسطین به طوری که از درون منحل شود.
- تقویت ائتلاف با آمریکا از طریق شرکت‌های نظامی، اقتصادی و محقق کردن اهداف کاخ سفید و تلاش برای خرید نمایندگان کنگره، مراکز پژوهشی و گروه‌های فشار.
العربی الجدید نوشت، حرجی بر این استاد دانشگاهی نیست. او از پیش خود حرف نمی‌زند. آنچه می‌گوید، انعکاس نظر سران امارات و عربستان است. چند روز پیش نیز انور قرقاش (وزیر مشاور دولت امارات در امور خارجه) با یک مرکز مطالعاتی در واشنگتن که ابوظبی آن را حمایت مالی میکند گفت‌وگو کرد و درباره سیاست‌های توسعه‌طلبانه کشورش و بلندپروازی‌هایی از جنس تشکیل شبکه‌ای از روابط و ائتلاف‌های بین‌المللی با شرکت‌ها و دولت ها از جمله رژیم صهیونیستی صحبت کرد.
العربی الجدید تأکید کرد، «دیگر ارتباط داشتن با رژیم صهیونیستی راز نیست. بلکه به مایه افتخار تبدیل شده و در روزنامه‌های اماراتی و در رسانه‌ها با آن فخرفروشی می‌شود چرا که این امر ناشی از احساس قدرت زائد (دروغین) برخی سیاسیتمداران ابوظبی یا "اسپارتا کوچک" است آنطور که یک مسئول سابق آمریکایی توصیفش کرد».
العربی الجدید در پایان نوشت، «آیا این عجیب نیست که لحظه اماراتی با لحظه اسرائیلی همزمان شده و تل‌آویو هم دنبال تأثیر ونفوذی بزرگ در منطقه است که از سال ۱۹۴۸ خوابش را می‌دید؟ آیا عجیب نیست که لحظه اماراتی زمانی فرا رسیده که دنیای عربی شاهد از هم گسیختگی و چند دستگی و انحطاط است؟... آنچه برخی [سیاستمداران اماراتی] آن را لحظه امارات توصیف می‌کنند، در حقیقت توهمی بزرگ است که سیاستمداران ابوظبی و مشاوران و اصحاب رسانه‌شان آن را تبلیغ می‌کنند. کمی درایت و توضع و واقع‌نگری اگر داشتند، شاید این بهتر از این بود که پولهایشان را در جنگ‌افروزی و چندپاره کردن و درگیری‌های بی‌حاصل صرف کنند.
