به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحیلگر سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت: جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اروپا دیروز یادداشتی را در روزنامه فایننشال تایمز منتشر که حاوی یک خبر مهم درباره پیروزی ملت ایران و یک بلوف بود.
اروپایی ها البته روزگار بسیار بدی را می گذراند. هم قافیه جنگ نظامی (اوکراین) و هم تحریم و جنگ اقتصادی در مقابل روسیه را باخته اند و با بحران انرژی (نفت و گاز) دست و پنجه نرم می کند. این بحران برای آنها در فصل سرما، شکننده تر و غیر قابل تحمل خواهد شد.
بورل در یادداشت خود اعتراف می کرد: "فشار حداکثری [آمریکا با همراهی اروپا] علیه ایران شکست خورده است". این خبر آن قدر آشکار است که حتی مقامات دولت بایدن هم -با وجود این که قدرت چانه زنی شان را نابود می کرد- بارها گفتند "سیاست فشار حداکثری علیه ایران شکست فاحشی خورده است".
بورل در عین حال و در حالی که غرب زیر بار بحران اوکراین درمانده شده، ادعا می کند:"فضا برای مصالحه‌های قابل توجه، دیگر تمام شده است. من متنی را روی میز گذاشته ام که با جزئیات دقیق به لغو تحریم ها و همچنین گام های هسته ای برای احیای برجام می پردازد. اگر توافق رد شود، ما در معرض خطر یک بحران هسته ای خطرناک هستیم که در برابر چشم انداز افزایش انزوای ایران و مردم آن قرار دارد".
همزمان، انریکه مورا نماینده اروپا در مذاکرات توییت زده : "بهترین توافقِ ممکن برای تمامی طرف‌ها، اکنون روی میز است. این توافق، منافع اقتصادی روشن و قابل اندازه‌گیری برای مردم ایران و منافع قابل تأییدِ عدم اشاعه هسته ای را ضمانت می‌کند. من تمامی طرف‌ها را به برداشتن آخرین گام دعوت می‌کنم".
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در واکنش گفته "ما درحال بررسی پیش نویس تفاهم برای بازگشت متقابل به برجام هستیم که بورل با ما و ایران به اشتراک گذاشته. ما پاسخ خود را به اتحادیه اروپا اعلام خواهیم کرد. امیدواریم ایران در نهایت از فرصتی که مدتی در مقابل این کشور قرار دارد، استفاده کند".
هماهنگی اروپا با آمریکا، چه در موضوع اخیر و چه در هفت سال نفض برجام، کاملا روشن است. طرف اروپایی با وجود نیاز حیاتی به منابع انرژی و نقش امنیت ساز و منحصر به فرد ایران در منطقه، هرگز نتوانست نقشی مستقل در راستای منافع خود ایفا کند.
اعتراف به شکست فشار حداکثری، اعتراف به دست برتر ایران است. ایران تدریجا اما با شیب کاملا مثبت در یک سال اخیر، در حال افزایش صادرات نفتی و غیر نفتی، دسترسی بیشتر به درآمد ها، گسترش دیپلماسی اقتصادی و شرکای منطقه ای و غیر منطقه ای، و ضمنا مهندسی نظم جهانی جدید است.
اگر ایران در سال 99-1398 تسلیم فشار حداکثری نشد، به طریق اولی، اکنون که آن فشار از هم پاشیده و آمریکا و اروپا (ولو با زبان تهدید!) علنا گدایی خرید نفت را می کنند، تسلیم عملیات روانی نخواهد شد. ایران هرگز نمی پذیرد که کلاهبرداری برجامی غرب، بار دیگر و به شکلی خطرناک تر در آینده نزدیک تکرار شود.
مطالبات ایران روشن است: تحریم ها باید به شکلی لغو شود که امکان انتفاع پایدار ایران در حوزه معاملات نفتی و مبادلات بانکی و مالی فراهم شود و طرف مقابل، تضمین معتبری ارائه دهد که عهدشکنی گذشته تکرار نشود.
غرب اگر تضمین معتبری نمی دهد، لاجرم باید اجرای تعهدات ایران هم، تدریجی و برگشت پذیر باشد. به عنوان مثال، مواد غنی سازی شده به جای انتقال به خارج، تحت نظر آژانس در داخل کشور نگهداری شود.
