اقتصاد آنلاین – حسین قطبی؛ فرآیندهای معاملاتی مربوط به معاملات خارج از بورس منظم نیست، زیرا بسته به بازیگران آن و نیروهای بازار، هر دوره تغییرات قابل توجهی در سطوح مختلف وجود دارد. به این ترتیب، این افزایش حریم خصوصی را هم برای خریداران و هم برای فروشندگان فراهم می‌کند و OTC را بسیار صمیمی و فردی می‌کند.
به طور کلی، معاملات OTC شبکه متنوعی از بازارهای معاملات کریپتو را برای سرمایه گذاران و فروشندگان کریپتو حفظ می‌کند. معامله گران فرابورس در تلاش برای جلب رضایت مشتریان خود، دائما در جستجوی خریداران و فروشندگانی هستند که مایل به معامله با قیمت‌های خوب هستند. علاوه بر این، سازگاری، تعاملات و حدس و گمان‌های آنها باعث می‌شود که بتوانند بهترین زمان برای انجام یک معامله را شناسایی کنند. بنابراین، هنگامی که خریداران یا فروشندگان سفارشات خود را ثبت می‌کنند، معامله گر فرابورس تلاش می‌کند تا دارایی‌های مورد نیاز، برای انجام معامله درخواستی را خریداری کند.
معاملات کریپتو OTC، به سادگی تجارت دارایی‌های رمزنگاری شده مستقیماً بین دو طرف در یک بازار معاملاتی، صورت می‌گیرد. این بازار معاملاتی بر خلاف صرافی‌ها است که در آن چندین قیمت وجود دارد. در اینجا، طرف‌های درگیر فقط قیمت خصوصی را دارند که به یکدیگر نشان می‌دهند و می‌توانند بر اساس مبلغی که هر یک از طرفین دارند یا علاقه‌مند به خرید هستند، معامله کنند. برای فهم ساده‌تر می‌توانید، تصویری از دو شخص درگیر در مذاکرات تجاری خصوصی را تصور کنید. از یک طرف، یک نفر در دسترس است تا دارایی‌ها را به قیمت معین بفروشد و از طرف دیگر، شخص دیگری مایل به خرید دارایی با قیمت معین خود است.
معامله در فرابورس زمانی اتفاق می‌افتد که هر دو طرف در مورد قیمت معامله یا مبادله‌ای که در آن قرار دارند، به توافق برسند. یک معامله می‌تواند کریپتو به کریپتو (مثلاً مبادله بیت‌کوین با تتر ) یا فیات به کریپتو (مثلاً مبادله پوند با بیت‌کوین و بالعکس) باشد. در هر دو مورد، خواه کریپتو به کریپتو یا کریپتو به فیات، نیاز به یک «بازار یا میز معاملاتی» برای انجام تراکنش ضروری است. بازارها یا میزهای معاملاتی فرابورس به سادگی پلتفرم‌های حرفه‌ای هستند که مستقیماً با خریداران یا فروشندگان کریپتو سروکار دارند.
معامله با میزهای اصلی یا بازارهای معاملاتی فرابورس، مستلزم استفاده از وجوه برای خرید دارایی‌های درخواستی، بنا به درخواست مشتریان است. این با تمدید و توسعه نشان می‌دهد که معامله‌گر فرابورس از طرف مشتری خود، ریسک را در این فرآیند به عهده می‌گیرد. با جزئیات بیشتر به این صورت است؛ پس از ارسال یک درخواست از طریق یک برنامه چت، یکی از معامله گران بازار با قیمتی بر اساس نرخ‌ها و شرایط فعلی بازار پاسخ می‌دهد. در این مرحله، شما می‌توانید (مشتری) را رد کنید، مخالفت کنید (مذاکره کنید) یا بپذیرید. پس از توافق متقابل، بازار معاملات فرابورس متعهد می‌شود که دارایی را طبق یک توافقنامه قانونی امضا شده در طول فرآیند پذیرش، تحویل دهد. پس از توافق، معامله‌گر OTC یا ارائه‌دهنده بازار معاملات فرابورس در شبکه خود جستجو می‌کند تا بهترین راه برای خرید دارایی‌های درخواستی را بیابد. این واقعیت که بازار معاملات فرابورس از وجوه خود برای خرید دارایی‌های مشتری استفاده می‌کند، ریسکی است، زیرا احتمال بالا رفتن قیمت‌ها قبل از رسیدن به درخواست مشتری وجود دارد. این نیز برای معامله‌گر اصلی OTC مضر است، زیرا هدف آن خرید تمام دارایی‌های سفارش داده شده با قیمتی متوسط و اندکی کمتر از قیمت بازار، به منظور کسب سود است. در صورتی که بازار معاملات فرابورس با موفقیت تمام دارایی‌های سفارش داده شده شما را خریداری کند، مشتری دستورالعمل‌هایی در مورد مکان و نحوه پرداخت برای دارایی‌ها دریافت می‌کند. بنابراین، معامله‌گر بازار معاملات فرابورس فقط دارایی‌های خریداری شده را پس از پرداخت‌ها ارسال می‌کند.
برخلاف بازار معاملات اصلی فرابورس، بازار معاملاتی در صرافی‌ها، با وجوه خود معامله نمی‌کنند و بنابراین ریسک بازار را متقبل نمی‌شوند. در اینجا، مشتریان باید کارمزدی را به بازار معاملات فرابورس بپردازند که به آن اجازه می‌دهد به‌عنوان واسطه از جانب آنها عمل کند. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید دارایی‌هایی را از یک نمایندگی بازار معاملات فرابورس بخرید، ابتدا یک حساب در آن سرمایه‌گذاری می‌کنید و سپس محدوده‌ای را ارائه می‌دهید که مایل به خرید دارایی در آن محدوده هستید. سپس نمایندگی بازار معاملات فرابورس می‌رود و تلاش می‌کند با وجوه شما دارایی‌ها را با قیمت توافقی خریداری کند. در این حالت، ریسک متوجه مشتری می‌شود، زیرا قیمت دارایی‌ها (BTC یا USDT) ممکن است قبل از اینکه بازار معاملات فرابورس بتواند خرید را تکمیل کند، افزایش یابد و زمانی که این اتفاق بیفتد، بدیهی است که درخواست شما تا زمانی که به روز رسانی نشود، برآورده نخواهد شد.
معامله گران با حجم بالا، موسسات، مدیران دارایی خصوصی و صندوق‌های تامینی از میزهای فرابورس ارزهای دیجیتال سود می‌برند. این خریداران دارایی‌های پایه با سرمایه بزرگ و توانایی تجارت در حجم زیاد هستند و معاملات معمولاً از 25.000 تا 75.000 دلار آمریکا متغیر است. چنین محدودیت‌هایی معمولاً توسط کارگزار ارز دیجیتال OTC تعیین می‌شود. خرید یا فروش مقادیر زیادی کریپتو سخت ترین کاری است که تاجران کریپتو با آن روبرو هستند. بیایید فرض کنیم که می‌خواهید 1.000 بیت‌کوین بخرید. اول از همه، اگر بخواهید از یک فروشنده بخرید، گرفتن همه آن مبلغ از یک فروشنده به یکباره چالش برانگیز خواهد بود. دوم اینکه احتمال اینکه تمام دارایی‌ها با یک قیمت بدست نیایند، وجود دارد. زیرا انجام تعداد زیادی سفارش در یک مبادله زمان می‌برد و نوسانات بازار بر قیمت تأثیر می‌گذارد.
با این حال، این مشکل خرید مقادیر زیادی ارز دیجیتال از طریق معاملات با میزهای معاملاتی فرابورس حل شده است. از طریق بازار فرابورس اصلی یا نمایندگی، می‌توانید هر مقدار بیت‌کوین را با یک سفارش بدون استرس خریداری کنید.
پلتفرم کارت زرد (Yellow Card)، دارای چندین میز معاملات فرابورس در مناطق مختلف قاره آفریقا است. به ویژه با بزرگترین مشتریان در غنا ، کامرون، اوگاندا و آفریقای جنوبی با قیمت‌ها و نرخ‌های استثنایی تجارت می‌کند. در هر یک از میزهای این پلتفرم، می‌توانید حداقل تراکنش 50.000 دلاری داشته باشید.
طبق داده‌ها، این پلتفرم تجارت خارج از بورس از میز اصلی استفاده می‌کند و در نتیجه ریسک را برای مشتریان خود به عهده می‌گیرد. این فرآیند نه تنها آسان و آرامش بخش است، بلکه پاسخی است به ترسها و عدم قطعیتهای شما در مورد ریسک‌های کریپتو که بسیار در مورد آن صحبت می‌شود. در ادامه با روش پنج مرحله‌ای انجام معاملات در این پلتفرم، آشنا شوید:
سلب مسئولیت: سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و سایر عرضه اولیه‌های آنها (ICO) بسیار پرخطر و گمانه زنی است و این مقاله توصیه‌ای از طرف اقتصاد آنلاین یا نویسنده به عنوان سیگنالی برای خرید یا فروش رمزارزها تلقی نمی‌شود. از آنجایی که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی با یک متخصص واجد شرایط مشورت شود.
