به گزارش رکنا، زمان یک لحظه از حرکت ایستاد! اتفاقی که شرف مردان ایرانی را به دنیا نشان داد. در میان شعله های جنگ و خون و جنون، بعثی ها در خرمشهر به مرز دیوانگی رسیده بودند، شجاعت تکاوران دریایی امان شان را بریده بود؛ کماندوهای ایرانی با شجاعتی افسانه ای به میان آنها نفوذکرده و بهترین نفرات شان را به هلاکت رسانده و دوباره با جنگ و گریز سالم برمی گشتند!
عدنان الطفلاح پسردایی صدام حسین و وزیر دفاع وقت وقتی مطلع شد که ارتش بعث در چه باتلاقی گیر کرده مستقیما دستور صادرکرد در صورت مشاهده هر تکاور آنها را مستقیما با گلوله تانک و توپ مورد هدف قرار داده و اصلابه آنها هم نزدیک نشوند.
«چون تکاوران در فنون رزمی و جنگی بسیار متبحر بودند و حتما آنها را شکست می دادند»
در همین اوضاع ناخدا هوشنگ صمدی فرمانده تکاوران ایرانی به بیسیمچی خودسروان غلام قالندی دستور داد تا با قرارگاه تماس بگیرد و به او وصل کند تا تقاضای تجهیزات و مهمات برای ادامه جنگ نماید، غلام در کار مخابراتی نظامی ورزیده ای بود اما...وصل بی سیم مدت زیادی طول کشید ولی بالاخره انجام شد...
بعد از تماس ناخدا صمدی رو به غلام کرد تا علت تاخیر را بپرسد اما با دیدن صحنه رو به رویش برق از سرش پرید؛ اشک در چشمان و بغض در گلویش فشرده شد. دست غلام از بازو قطع شده بود و در کناری افتاده بود و او گوشی بی سیم را با دندانش گرفته و با دست سالمش فرکانس را وصل کرده بود؛اصلا انگار نه انگار!!!
ناخداگفت: غلام چه کار می کنی پسر؟! تودستت قطع شده؟ غلام جواب داد: با دستم کاری نداشته باش فرمانده؛ تو کارت را بکن! دست که هیچ؛ من اگر تمام ذرات بدنم هم تکه تکه شود حاضر نیستم حتی یک وجب از خاک کشورم دست اجنبی بیفتد.
ناخدا می گوید: آنجا بود که فهمیدم تا زمانی که ایران چنین سربازانی دارد هرگز هیچ اجنبی نمی تواند ذره ای از خاک وطن را اشغال کند؛ انسانهایی که از جان خود به آسانی گذشتند تا ایران ایران بماند...
و حالا بعد از گذشت بیش از چهل سال این دو دلاور آذری ما در دیداری شگفتانه و بسیار غیرمنتظره همدیگر را در اردبیل ملاقات کردند و صحنه ای باشکوه را رقم زدند.
پی نوشت: برای اطلاع دوستان دست راست ناوسروان تکاوردریایی عالیجناب غلام قالندی مصنوعی است.
