به گزارش روز شنبه ایرنا، خبرگزاری اسپوتنیک نوشت: هفته گذشته، موسسه نظرسنجی گالوپ به بررسی اعتماد مخاطبان به روزنامه ها از سال ۱۹۷۳ و تلویزیون از سال ۱۹۹۳ میلادی پرداخت.
نتایج این نظرسنجی نشان داد که اعتماد شهروندان آمریکایی به رسانه های خبری کاهش یافته و فقط ۱۱ درصد تا حد زیادی یا نسبتا به اخبار تلویزیون اعتماد دارند در حالی که ۱۶ درصد گفتند که به روزنامه ها تا حدی اعتماد دارند.
«دونا هالپِر» استاد ارتباطات و مطالعات رسانه ها در دانشگاه «لیزلیِ» ایالت ماساچوست آمریکا گفت: فقدان اعتماد به رسانه ها در راستای کاهش اعتماد به دیگر نهادها از جمله دولت است. سالها به مردم گفته شده که نمی توانند به نهادهای این کشور اعتماد کنند و اکنون به لطف مقررات زدایی در رسانه ها ( که راه را برای کانال های و وب سایت های حزب و جناحی باز کرده است) منابع بیشماری می توانند پیوسته به مخاطبان خود بگویند که کانال های خبری ما قابل اعتماد هستند و بقیه رسانه ها دروغ می گویند.
این استاد دانشگاه وضعیت کنونی را با دوره های قطبی گرایی در جنگ ویتنام و رسوایی واترگیت مقایسه کرد که با وجود اختلافات عمیق سیاسی مردم اطلاعات را از منابع یکسانی دریافت می کردند.
با آمدن تلویزیون های خصوصی و تلویزیون کابلی و پایان آنچه که «دکترین انصاف» توصیف می شد، این وضعیت تغییر کرد. این اصل خواستار گزارش دهی متوازن در خصوص موضوعات مختلف و با استفاده از دیدگاه های متفاوت بود.
هارپر گفت اکنون مفسران می توانند حقایق را تحریف کنند تا به نفع مخاطبان هوادار حزب شان باشد. بنابراین میلیون ها نفر با یک طرف یک قضیه مواجه هستند.
«کربی گویدل» (Cirby Goidel) استاد علوم سیاسی دانشگاه تگزاس خاطرنشان کرد که شبکه فاکس نیوز آمریکا مدعی است که رسانه های سنتی علیه محافظه کاران موضع گیری دارند و از این ادعا به عنوان راهبردی برای جلب مخاطب استفاده کرد.
این کارشناس گفت با وجود تاکید این شبکه تلویزیونی درباره بی طرف و متوان بودن در پوشش اخبار، چنین ادعایی متضاد با آن چیزی است که رسانه های لیبرال تلقی می شود.
این استاد دانشگاه توضیح داد: قطبی گرایی نیز به این معضل افزوده است به طوری که نامزدهای محافظه کار مدعی اند سازمان های اصلی رسانه ای علیه آنها موضع گیری دارند. این معمولاً یک راهبرد سیاسی با هدف به حداقل رساندن اثرات اخبار بد است، اما - اغلب شنیده می شود - پیامدهایی برای اعتماد رسانه ها دارد.
به گفته این کارشناس چنین لفاظی هایی بیشتر در رسانه های وابسته به راست مشاهده می شود و نتیجه گیری کرد که برای به دست آوردن داده‌های معنی‌دارتر، باید از افراد در مورد اعتماد به رسانه‌های خبری خاص سؤال شود و سپس مشخص شود که آیا یک رسانه خبری از سوی کسانی که به مخاطبانش تعلق ندارند مورد اعتماد هست یا خیر.
