به گزارش اقتصاد آنلاین؛ به سختی می‌توان با این موارد مخالفت کرد، زیرا همه آنها پشتوانه علمی دارند. پس دفعه بعد که کسی شما را در آغوش می‌گیرد، سعی کنید کمی آن را بیشتر طول بدهید تا تمام فوایدش را جذب کنید.
وقتی صحبت از فشار خون به میان می‌آید، بغل کردن بسیار به کارتان می‌آید. تنها ۲۰ ثانیه در آغوش گرفتن برای پایین آوردن فشار خون کافی است و این اثر تا مدتی پس از پایان آغوش در شما باقی می‌ماند. بغل کردن در کاهش استرس موثر است و حتی می‌تواند از بروز بیماری های قلبی جلوگیری کند.
با در آغوش گرفتن و بغل کردن، هورمون اکسی توسین ترشح می‌شود؛ هورمونی که ارتباط نزدیکی با تعاملات اجتماعی دارد. این موضوع به نوبه خود لنفوسیت تی تنظیم کننده (T-regulatory cells) را تقویت کرده و درنتیجه سیستم ایمنی شما تقویت و متعادل می‌شود.
نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد، ترشح اکسی توسین باعث ترمیم عضلات می‌شود و این باور وجود دارد که به عنوان درمان بالقوه برای تحلیل عضلانی مرتبط با سن عمل می‌کند. همچنین می‌تواند سلامت استخوان‌هایتان را تقویت کند و به افراد مسن کمک کند تا سریع‌تر از آسیب‌ها بهبود یابند.
ترشح اکسی توسین باعث مسدود شدن کورتیزول می‌شود، درنتیجه درد کمتری احساس می‌کنیم و ماهیچه‌هایمان شل می‌شوند. علاوه بر این با بغل کردن اندروفین نیز ترشح می‌شود که در کاهش درد مزمن موثر است. برای آنکه متوجه فواید شوید، مطمئن شوید که هر آغوش حداقل ۲۰ ثانیه طول
از نظر علمی ثابت شده است که نوزادانی که تماس فیزیکی کمتری دریافت می‌کنند، در مقایسه با نوزادانی که به اندازه کافی تماس نزدیک و آرامش‌بخش داشته‌اند از نظر بیولوژیکی کُندترند. فرآیندهای مهم بسیاری در طول بغل کردن اتفاق می‌افتند، اتصالاتی ایجاد می‌شود و الگوهای فعالیتی در هم آمیخته می‌شوند. بنابراین تماس پوست به پوست مغز نوزاد را تحریک می‌کند.
