او که کارش در بخش صحنه‌ای جشنواره تئاتر فجر حضور دارد، درباره تغییراتی که نمایش نسبت به اجرای عموم خواهد داشت، گفت: «مطمئناً هربار که قرار است نمایش دوباره به صحنه برود تلاش می‌کنیم با درک وسیع‌تری نسبت به اجرای قبلی کار را آماده کنیم. در همان ۴۰-۵۰ اجرایی هم که در تالار مولوی داشتیم با توجه به بازخورد مخاطبان و شرایط اجرا تغییراتی را در طول اجرای عمومی در کار وارد می‌کردیم و الان هم که مدت طولانی از اجرای عمومی گذشته این وقفه اشراف بهتری از نمایش به ما داده است اما مطمئناً هندسه کلی اثر حفظ می‌شود و بیشتر تلاش می‌کنیم به روح و اتمسفر کار بیفزاییم.»
وی ادامه داد: «خوشبختانه بازیگران نمایش تغییری نکرده‌اند و باوجودی که در این مدت درگیر کارهای دیگری شده بودند اما مشتاقانه در گروه حضور دارند و ۲ هفته است که تمرین‌ها را آغاز کرده‌ایم.»
فلاحت پیشه درباره ادامه اجراهای نمایش بعد از جشنواره تئاتر فجر بیان کرد: «مطمئناً ما علاقه‌مند هستیم که محصول‌مان را تا مادامی که می‌توانیم در سالن‌های دیگر و شهرهای مختلف ارائه دهیم. باید دید شرایط و فضای موجود به چه سمتی پیش می‌رود. از همین رو با پشت سر گذاشتن بحران کرونا علاقه‌مند هستیم که هم در تهران و البته در سالن‌های غیرخصوصی که با هنرمندان همراه هستند و در شهرهای مختلف کار را ادامه دهیم.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر در پایان درباره برگزاری این دوره از جشنواره تئاتر فجر در شرایط کرونایی بیان کرد: «همان زمان هم که ما نمایش «پنهان خانه پنج در» را به صحنه بردیم، پاندمی کرونا وجود داشت و با وجود استفاده از ظرفیت ۵۰ درصدی سالن با استقبال بسیار خوبی مواجه شدیم. به هرحال این شرایط نامساعد وجود دارد و تکلیف آینده هم مشخص نیست. البته انتقادهایی هم مبنی بر اینکه جشنواره نباید به این شکل برگزار می‌شد وجود داشت اما به اعتقاد من، تئاتر با حضور تماشاگر معنا پیدا می‌کند و شیوه تئاتر آنلاین را چه در حوزه آموزش چه اجرای تئاتر قبول ندارم از این رو از رویکرد این دوره از جشنواره تئاتر فجر که در آن اجراها هم با حضور تماشاگران و هم به صورت آنلاین برگزار می‌شود، استقبال می‌کنم. من در این دوره از جشنواره در نمایش «بیست متری جوادیه» به کارگردانی رضا بهرامی نیز به عنوان بازیگر حضور دارم و می‌توان گفت که در این دوره خودم رقیب خودم هستم.»
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «درس اول این بود که نترسید از آنچه با آن می‌ترسانند، در زمانه‌ای که آگاهی برای زنان جرم محسوب می‌شد عطری جان منزل خود را وقف آموزش و تحصیل زنان کرده که مردان، شوهران، گزمه‌ها و در آخر بیگانگان و مغول‌ها بر آنها وارد می‌شوند و هر بار به ترفندی باید ایشان را مغلوب سازند.»
۵۷۵۷
