«ناصر ایمانی»، فعال سیاسی اصولگرا، درباره کمرنگ شدن دستاوردِ دولت‌ها و نظام در میان دعواهای سیاسی جناح‌ها و تخریب‌ها، طی سالیان گذشته تاکنون به خبرنگار سیاسی برنا گفت: از نشانه‌های یک جامع سرزنده، پویا و فعال این است که اختلاف نظرات در آن وجود داشته باشد و در آن اختلاف‌نظرها است که تصمیمات درستی نیز گرفته می‌شود. نمی‌توان به طور کلی گفت هر اختلاف‌نظری دعوای سیاسی است.
او افزود: اگر بخواهیم تعریفی از دعوای سیاسی ارائه دهیم این است که دعوای سیاسی، امرِ مطلوبی است که به‌طور کلی شامل اختلاف نظر هم می‌شود که امر ناپسندی نیست. بداخلاقی‌های سیاسی، اتهام‌زنی‌ها، شایعه‌پراکنی‌ها جزو دعواهای سیاسی محسوب می‌شود. همچنین اینکه افرادی بخواهند یک اتهاماتی را به افراد دیگری بزنند بدون اینکه آن اتهامات در مراجعی اثبات شده باشد و تنگ‌نظری‌ها، اینها جزو دعواهای سیاسی محسوب می‌شود.
ایمانی ادامه داد: به‌طور مشخص اگر بخواهیم براساس یک شاخص بگوئیم دعوا سیاسی چیست، می‌توان از ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، نام برد. نوع رفتاری که این فرد در ایالات متحده آمریکا علیه حزب مخالفش و کسانی که قبلا در دولتش بودند و اکنون خارج شدند، همچنین علیه دولت سابق آمریکا، اینها مصداق دعوای سیاسی است. به بیانی دیگر در جهان معاصر هیچ شاخصی را نمی‌توان بهتر از دونالد ترامپ به‌عنوان بداخلاقی سیاسی مطرح کرد. چراکه صرف نظر از مواضع حزب مخالفش یعنی دموکرات‌ها، عملکردشان و غیره، اگر بررسی کنیم این مصداق دعوای سیاسی است. به نظر بنده این شاخص دعوای سیاسی است.
این چهره سیاسی اصولگرا عنوان کرد: اگر فردی در کشور ما، چنین رویه‌ای را در پیش گرفته باشد این مصداق دعوای سیاسی است. در مصداق دعوای سیاسی نه عملکرد دولت‌ها، نه عملکرد مدیران لایق، هیچ کدام از اینها دیده نمی‌شود و همه چیز تحت‌الشعاع دعواهای سیاسی قرار می‌گیرد که یک وجهه آن هم وجهه پوپولیستی آن دعواهاست به این دلیل که افکار عمومی را جلب خودشان کنند. از این رو، این نظرات را مطرح کرده و توجه‌ها را به خودشان جلب می‌کنند.
او با بیان اینکه ما همواره در دوره‌ای هستیم که این دعواهای سیاسی وجود دارد، تاکید کرد: به هر حال این دعواهای سیاسی در دوره‌های مختلف نوسان داشته است. علت آن هم این بوده که ما یک آموزش سیاسی مناسب طی چند ده سال یا چند صد سال در کشورمان ندیده‌ایم چراکه کشوری بودیم که تا 40 سال پیش در یک نظام کاملا یک سویه و دیکتاتوری قرار داشتیم و نتوانستیم در آن دوران‌ها به قبل، به جز یک دوره کوتاه مشروطیت رشد سیاسی پیدا کنیم. در واقع بدون اینکه بتوان اختلاف نظرات را بیان، نظرات افراد را نقد کرده و بدون وارد کردن اتهام، تهمت زد و دروغ گفت، رشد پیدا کنیم بنابراین در این باره آموزش ندیدیم.
ناصر ایمانی با اشاره به اینکه بسیاری از پایه‌های این مسائل حتی در زندگی و رفتار شخصی ما هم وجود دارد، توضیح داد: به عبارت دیگر در مناسبات اجتماعی بین حتی دو نفر، سعه صدر در مردم بسیار کم است و به سرعت یک اختلاف نظر به یک جنجال و یک دعوا منتهی می‌شود. بنابراین خلافِ واقع صحبت کردن زیاد است. بنابراین این مسائل هم در جامعه و هم در سطوح سیاسی وجود دارد. اجتماع سیاسی یک وجهه‌ای از اجتماع مردمی ما است یعنی تصور نکنید در جنبه‌های اجتماعی و مردمی در کشور و فرهنگ عمومی، همه چیز روال کاملا مناسبی دارد و فقط در عرصه سیاسی این گونه به یکدیگر حمله می‌کنند.
این چهره سیاسی اصولگرا با بیان اینکه برخی مسائل از سطوح پایین به بالا شکل می‌گیرد، تصریح کرد: بسیاری از مسائلی که وجود دارد بر خلاف تصور ما است که همواره داریم. به عنوان مثال، این گونه نیست که حتما حکومت یک رفتار نامناسبی را به جامعه تزریق می‌کند بلکه بسیاری اوقات، فرهنگ عمومی، دولت‌ها و اخلاق سیاسی را می‌سازد. به بیانی دیگر برخی از کشورها که فرهنگ‌شان فرهنگ راست‌گویی و مدارا با یکدیگر است در سطح عرصه سیاسی‌شان هم همانگونه است.
او اضافه کرد: متأسفانه ما مشکلاتی داریم مبنی بر اینکه واقعیت‌ها را بپذیریم همواره از اینکه از ایرانی و فرهنگ ایرانی تعریف کنیم بدون اینکه نقاط ضعف فرهنگ خودمان را مطرح کنیم به نظر من یک کار عادلانه نیست. نقاط ضعف فرهنگی هم در کشورمان داریم و باید آنها را اعتراف و اذعان کنیم و در نتیجه سعی کنیم، آن نقاط ضعف فرهنگی را مرتفع کنیم. از این رو اگر اینها در جامعه درست شود در سطح سیاسی هم درست می‌شود. وقتی هرکدام از ما یاد بگیریم که نباید زباله‌های خودمان را در خیابان‌ها و کوچه‌ها بریزیم، خیابان‌ها و کوچه‌های ما به تدریج تمیز می‌شود این یک واقعیت است.
ایمانی در پایان اشاره کرد: همواره نباید همه مسائل را از بالا به پائین نگاه کرد. نمی‌خواهم منکر نقش دولت‌ها در ساختن فرهنگِ اجتماع شوم اما اینها تاثیر متقابلی بر یکدیگر می‌گذارند. وقتی در سطح یک خانواده کوچک، وقتی یک موضوع کوچکی بین یک زن و شوهر یا یک پدر و مادر و فرزندانش به وجود می‌آید و بلافاصله تبدیل به یک بحران خانوادگی می‌شود، این را می‌توانید تعمیم بدهید به اینکه این اخلاق به سطح کل جامعه سرایت پیدا می‌کند. در نتیجه این دعواهای سیاسی یک دعواهایی است که دستاوردهای دولت‌ها و نظام را بعدها زیر سوال می‌برد. 2/5
