به گزارش خبرگزاری تسنیم ازبندرعباس، هر ساله با فرارسیدن ماه محرم حال و هوای تمامی شهرها رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد و عاشقان اباعبدالله(ع) خود را برای برگزاری مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان آماده می کنند، نمادهای عزا و ماتم را فراهم نموده سپس مساجد، حسینیه‌ها، تکایا، منبرها و خیابان‌های شهر را متناسب با ایام حزن و اندوه آذین بندی می‌کنند.
بومیان هرمزگان در کنار سایر قومیت‌های ساکن در این استان، مراسمات عزاداری را متناسب با فرهنگ و اصالت جنوب برگزار می‌کنند تا همایش عظیمی از عشق و ارادت به امام حسین(ع) را به نمایش بگذرانند.
شهرستان بندرعباس این روزها شاهد جنب و جوش بسیاری از عاشقان دلسوخته‌ای است که برای برپایی حسینیه ها، هیئات و موکب‌های عزاداری در گوشه گوشه این شهر تمام همت خود را بکار گرفته اند.
در میان همه تکیه‌ها و هیئات مذهبی، گویی تکیه‌های قدیمی با قدمت چند صد ساله با برگزاری مراسم سنتی همچنان مشتاقان خاص خود را دارند، عاشقانی که علی رغم گذشت زمان و جهان مدرنیته همچنان اصالت و آیین‌های دیرینه خود را حفظ می کنند.
حسینیه 12 امام میان شهر(منبر گَپ) بندرعباس با قدمتی بیش از 300 سال قدیمی ترین حسینیه‌ای است که در اواخر دوره قاجار توسط مهاجرت مسلمان حیدرآباد هندوستان در این شهر بنا شده و انواع مختلف مراسم‌های مذهبی از قبیل تعزیه خوانی، مداحی، سینه زنی و علم شویی از گذشته تاکنون در این مکان برگزار می‌شود.
آیین سنتی عَلَم شویی از قدیمی ترین مراسمات و یا به عبارتی میراث به جای مانده از شیعیان حیدرآبادی است که هر ساله توسط فعالان منبر گَپ و جمعی از عزاداران حسینی برگزار می شود.
12 علم از جنس سنگ و ساروج در منبر گپ وجود دارد که در ایران ساخته نشده اند بلکه براساس گفته های پیشینیان یک روز مسلمانان حیدر آبادی مشاهده می کنند که از سمت دریا تعدادی علم به سمت ساحل می آید، پس از نزدیک شدن به ساحل (هتل هما) آنها را از آب گرفته و پس از تمیز کردن متوجه می شوند هر کدام از آنها پلاک مخصوص دارد و نام یک امام بر روی هریک از آنها حک شده است البته ناگفته نماند اندازه همه آنها یکسان نیست ،گویی از ابتدا هر کدام از آنها با مشخصات خاصی ساخته شده است.
با توجه به اینکه هنگام حضور شیعیان هندوستانی در بندرعباس اسکله مناسبی جهت نقل و انتقالات مسافر و اجسام موجود نبوده و هیچگونه کشتی در آبهای دریا تردد نداشته است لذا کسی نمی داند این علم ها از کجا آمده اند؟
بزرگان قدیم بر این باورند که چون عَلَم‌ها از دریا گرفته شده‌اند، هر ساله مطابق با آیین مسلمانان حیدرآبادی باید آنها را در آب دریا شست و تطهیر نمود.
