در واقع از آنجا که آپارتمان‌هایی با سن بنای دو رقمی عموما نیازمند بازسازی صفر تا 100 داخلی هستند، به طور خودکار قیمت اعلام مالکان آنها برای فروش، پایین‌تر از محدوده متعارف و مورد انتظار است. در واقع روال بازار مسکن این است که اگر یک ملک مسکونی از قابلیت سکونت برخوردار نباشد یا متناسب با تعاریف عرفی، «سر‌پا» محسوب نشود، قیمت فروش آن به مراتب پایین‌تر از واحد مسکونی دیگری با سن مشابه اما بازسازی‌شده است.
در بازار آپارتمان‌های 10 تا 20 سال ساخت هم واحدهای بازسازی شده به شکل اساسی و هم واحدهای بدون بازسازی و نامناسب برای سکونت برای فروش عرضه شده و در گروه قیمت مناسب‌ها است اما بررسی قیمتی این واحدها در برخی مناطق مصرفی نشان می‌دهد صرفه خریداران در این است که در صورت امکان، واحدهایی که بازسازی نشده را خریداری و سپس خود نسبت به تعمیرات اساسی آن اقدام کنند. جدای از اینکه در این صورت امکان اعمال سلیقه خریدار در روند بازسازی وجود دارد، مساله اصلی اختلاف قیمتی به نفع خریدار است. به عنوان مثال قیمت پیشنهادی واحدی که برای بازسازی آن 200 میلیون تومان هزینه شده، 300 تا 400 میلیون تومان گران‌تر از واحدی با سن مشابه در یک محله که بدون تعمیرات برای فروش عرضه شده، اعلام شده است.
