برد پرسپولیس مقابل فولاد با یک پیام امیدوارکننده برای هواداران پرسپولیس همراه بود. تیم یحیی گلمحمدی بالاخره راه و روش بردن را پیدا کرد. راهی که مقابل استقلال به بخشی از آن دست یافته بود و در بازی با فولاد به نوعی آن را تکمیل کرد. یحیی با اصرار به تفکراتش و البته تغییر و اصلاح آنها در تمرینات و بازیهای لیگ بالاخره به ترکیب و سیستمی رسیده که به نظر میرسد میتواند این تیم را در مسیر قهرمانی هدایت کند.
در بازی پرسپولیس و فولاد دو اتفاق مهم افتاد. مهدی عبدی برای دومین هفته متوالی گل زد و احمد نوراللهی هم بعد از عدم موفقیت مقابل سپاهان و از دست دادن موقعیتهای زیاد در دربی، توانست در پست جدیدش دروازه حریف را باز کند. یحیی، اما چه مراحلی را طی کرد تا به این ترکیب رسید. او بعد از امتحان کردن بازیکنان مختلف در خط حمله متوجه شد که از این طریق به نتیجه نمیرسد. بازی بدون مهاجم مقابل سپاهان هم اصلا تجربه خوبی نبود. وحید امیری یا هیچ کدام از بازیکنان پرسپولیس توانایی بازی در سیستم بدون مهاجم را ندارند که بتوانند نقش مهاجم کاذب را بازی کنند. به همین دلیل سرمربی پرسپولیس از تلفیق این دو تاکتیک به پرسپولیس فعلی رسید.
در تیم فعلی قرمزها، مهدی عبدی مهاجم تخصصی پرسپولیس در خط حمله به میدان میرود. احمد نوراللهی که قدرت شوتزنی خوبی دارد و به خوبی در موقعیتها قرار میگیرد برای تکمیل مهدی عبدی پشت سر او قرار میگیرد. وحید امیری که بیشترین کارایی را در کنار خط دارد به محل محبوبش منتقل میشود تا بعد از هفتهها بتوان نشانی از او در زمین دید. با اضافه شدن کمال کامیابینیا، نفوذهای نوراللهی به ساختار دفاعی تیم هم ضربه نمیزند. سیامک نعمتی به پست دفاع راست میرود و در حملات از جناح راست هم به تیم کمک میکند. عالیشاه، شیری، آرمان رمضانی و بقیه گزینهها هم روی نیمکت هستند تا دست یحیی برای تعویضهایش باز باشد. سیستمی که به نظر میرسد بهترین راهحل برای شرایط فعلی قرمزهاست و بازی خوب در دربی و برد مقابل فولاد میتواند تاییدی بر این مدعا باشد.
یحیی البته بعد از پیدا کردن این ترکیب فرصتی برای نفس کشیدن ندارد. چون درست در روزی که به نظر میرسید خیال او تا حدود زیادی بابت فاز حمله تیمش راحت شده مصدومیت دو مدافع میانی و تاثیرگذار این تیم دغدغهای جدید برای کادرفنی به وجود آورد. یحیی بدون استراحت حالا باید برنامههای جدید برای سروسامان دادن به خط دفاعی تیمش را پیدا کند.