به گزارش اقتصاد آنلاین؛ از اعمال روز هفتم محرم گرفتن روزه ی مستحبی است که بسیار به آن سفارش شده و موجب استجابت دعا می گردد.
هفتمین روز از دهه محرم سال ۶۱ هجری قمری در کربلا شروع غوغایی عظیم بود.
تعداد جنگجوها بیشتر شده بود به گونه ای که تعداد نظامیانی که لباس و سلاح جنگی و حقوق از حکومت غاصب بنی امیه گرفته بودند و به جنگ و مقابله با امام حسین (ع) آمده بودند را بالغ بر ۳۰ هزار جنگجو نوشته اند.
در این روز عبدالله بن زیاد نامه اى به نزد عمربن سعد فرستاد و به او دستور داد تا با سپاهیان خود بین امام حسین و اصحابش و آب فرات فاصله ایجاد کرده و اجازه نوشیدن حتى قطره‌اى آب را به امام ندهد، همانگونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خوددارى شد!!
در این زمینه بخوانید؛
آشنایی با اعمال مخصوص شب ششم محرم الحرام
آشنایی با اعمال مخصوص شب پنجم محرم الحرام
مقایسه هزینه های سفر زمینی و هوایی به کربلا و نجف ویژه عاشورا و تاسوعای حسینی
عمربن سعد نیز فوراً عمر بن حجاج را با پانصد سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد و مانع دسترسى امام حسین و یارانش به آب شدند، و این رفتار غیر انسانى سه روز قبل از شهادت امام حسین علیه السلام صورت گرفت.
در این هنگام مردى به نام عبدالله بن حصین ازدى که از قبیله بجیله بود فریاد برداشت که: اى حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانى نخواهى دید! به خدا سوگند که قطره‌اى از آن را نخواهى آشامید تا از عطش جان دهى!
امام حسین علیه السلام فرمود: خدایا او را از تشنگى بکش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار مده!
حمید بن مسلم می گوید: به خدا سوگند که پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالى که بیمار بود، قسم به آن خدایى که جز او پروردگارى نیست، دیدم که عبدالله بن حصین آنقدر آب می آشامید تا شکمش بالا می آمد، و آن را بالا می آورد!
و باز فریاد می‌زد: العطش! باز آب میخورد تا شکمش آماس میکرد ولى سیراب نمى‌شد! و چنین بود تا جان داد.
عمر بن سعد نامه ای بدین مضمون از عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و اصحابش و آب فرات فاصله بینداز،
به طوری که حتی قطره ای آب به امام(ع) نرسد، همان گونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خودداری شد!
عمر بن سعد ۵۰۰ سوار را در کنار شریعه ی فرات مستقر کرد. یکی از آنها فریاد زد: ای حسین!… به خدا سوگند که قطره ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!
حضرت فرمود:« خدایا! او را از تشنگی هلاک کن و هرگز او را مشمول رحمتت قرار مده.» حمید بن مسلم می گوید به چشم خود دیدم که نفرین امام(ع) عملی گشت.
بار خدایا! باران آسمان را از اینان دریغ کن، و بر ایشان تنگی و قحطی ( همچون سالهای قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن غلام ثقفی (حجاج بن یوسف) را بر ایشان بگمار تا جام زهر به ایشان بچشاند.
