در همین ارتباط، «نانوپیازهای کربن‌پایه» (Carbon nano-onions/CNOs) نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این مواد که اولین در سال ۱۹۸۰ معرفی شدند، ساختارهای نانویی متشکل از پوسته‌های فولرن متحدالمرکز (concentric shells of fullerenes) هستند که ویژگی‌های جذابی مانند سطح زیاد رویه و رسانایی بالای گرمایی و الکتریکی از خود نشان می‌دهند.
این در حالی است که شیوه‌های متعارف برای تولید نانوپیازهای کربن‌پایه برخی جوانب منفی جدی به همراه دارد اما اکنون در یک تحقیق جدید منتشر شده در نشریه «شیمی سبز» (Green Chemistry) گروهی از دانشمندان از موسسه فناوری «ناگویا» ژاپن یک راه ساده و مناسب برای تبدیل ضایعات ماهی به نانوپیازهای کربنی با کیفیت بالا پیدا کرده اند.
در این روش با تغییرات شیمیایی بر اثر حرارت با ریزامواج (microwave pyrolysis) فضولات ماهی با روش سنتز، ظرف چند ثانیه به نانوپیازهای کربنی تبدیل می‌شوند.
این روش سنتزی با محیط زیست نیز سازگاری دارد و راهی سرراست برای تبدیل کردن ضایعات ماهی به مواد مفید فراهم می‌سازد. این گروه تحقیقاتی اعتقاد دارد که این کار آنها به تحقق چندین هدف توسعه پایدار سازمان ملل متحد کمک خواهد کرد.
مضاف بر اینکه اگر این نانوپیازهای کربنی وارد ساخت نسل بعدی لامپ‌های LED و نمایشگرهای QLED بشوند، این امر به کاهش شدید هزینه تولید آنها کمک خواهد کرد.
46
